"เธอทำงานเป็นนางแบบเหรอ?" พี่แดนถามขณะขับรถมาส่งฉันที่สตูดิโอ
เมื่อคืนฉันจำใจต้องนอนที่บ้านของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะพี่แดนไม่ยอมให้ฉันก้าวขาออกจากห้องของเขาเลย นี่ถ้ามัดฉันติดกับขาเตียงได้เขาคงทำไปแล้ว ถึงเขาจะจำอะไรเกี่ยวกับฉันไม่ได้เลยแต่พี่แดนก็เหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อวาน เขาไม่หงุดหงิดทำลายข้าวของหรือพูดจาตะคอกใส่ใครเลยตั้งแต่เช้า
"แค่งานอดิเรกน่ะค่ะ น้ำยังไม่มีงานประจำน่ะ"
"งั้นก็ไปทำงานที่บริษัทฉันสิเดี๋ยวให้อัลฟ่าหาตำแหน่งว่างให้"
"พี่อัลฟ่าเคยเสนอแล้วค่ะ แต่ตอนนั้นน้ำปฏิเสธไปเพราะยิ่งไปทำก็จะยิ่งนึกถึงพี่น่ะ"
"แต่ตอนนี้ฉันกลับมาแล้วนี่ก็ไปทำสิ"
"เอาไว้ก่อนแล้วกันค่ะ คิวงานถ่ายแบบที่รับไว้ยังเหลือเยอะอยู่ ว่างอีกทีก็อาจจะปีหน้าเลย"ฉันเปิดดูโน๊ตคิวงานที่บันทึกไว้ในโทรศัพท์มือถือ
ความจริงงานฉันก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้นหรอกมีเฉลี่ยเดือนละสิบงานบางครั้งก็น้อยกว่านั้น ฉันว่ามัน
