ผัวเด็กมันเถื่อน

ตอนที่9 ผัวเถื่อน

"ผัวอีฝ้ายเหรอ.....มันแอบไปมีผัวตอนไหนวะ" โดมก้ก้มหน้าพูดกับตัวเอง

"ก็มันให้ท่ากูอีกนี้หว่า....ช่วยไม่ได้" โดมพูดออกไปด้วยความโมโหเพราะตัวเองต้องมาคุกเข่าให้กับคนแปลกหน้าที่ยังดูเด็กกว่า

"ให้ท่า.....ให้ท่าเหรอห๊ะ" ตุบ โซนตบปากโดมด้วยกระบอกปืน เขาเดือดจนทนไม่ไหวบุหรี่ที่กำลังสูบอยู่ถูกกัดขาดเหมือนความอดทนของเขาตอนนี้ที่มันขาดและหมดลง โซนถอยหลังหนึ่งก้าว โดมดวงตาเบิกกว้างรีบลุกขึ้นวิ่งหนีเข้าในป่าข้างทาง ใจที่หวังว่าจะหนีรอดกับต้องมาสะดุดกับศพลูกน้องตัวเองจนล้ม ก่อนที่มันจะร้องแหกปากเสียงดังโซนก็เดิมเข้ามาใกล้เขาใช้ผ้าปิดปากโดมไว้แน่นก่อนจะยิงไปที่ขาทั้งสอง โดมยกมือขึ้นพยายามแกะมือโซนออก โซนโยนปืนทิ้งเขารีบรับมีดจากมือลูกน้องคนสนิทมาถือไว้

"จำไว้ว่ากูแค่มาเตือน....ถ้ากูเห็นว่ามึงยังมายุ่งกับเมียกูอีก" ปลายมีดคมกรีดลงที่แก้มของโดมที่สั่นกลัวเหมือนลูกนก ก่อนที่ปลายมีดจะมาหยุดที่ริมฝีปากของโดม โดมแทบหยุดหายใจทั้งเจ็บที่โดนยิงทั้งยังกลัวจนฉี่แตกยังต้องมาลุ้นว่าจะโดนเชือดคอมั้ย เขารีบพยักหน้าตอบ แต่ทว่าโซนกับงัดปากเขาแล้วสอดมีดเข้าไปข้างในโพรงปากก่อนจะกูเชือดปากอย่างรวดเร็ว

ตุบ ร่างของโดมล้มลงนอนราบกับพื้นเลือดสีแดงไหลอาบถนน ปากที่เคยเก่งถูกเชือดจนปากฉีกเกือบถึงใบหู โดมยืนมีดให้ลูกน้องคนสนิท ก่อนจะรีบเช็ดมือที่เปื้อนเลือดใบหน้าของมันดูเย็นยะเยือกเย็นชาไร้ความรู้สึก

"รู้ใช่มั้ยว่ากูอยากเห็นมันมีสภาพแบบไหน"

"ครับนาย"

"อย่าพึ่งให้มันตาย....กูอยากเห็นมันตายช้าๆ" โดมรีบเดินกลับไปขึ้นรถ เขานั่งรอลูกน้องที่กำลังทำตามคำสั่งอย่างใจเย็น

สายวันต่อมาที่โรงพยาบาล

"เกิดอะไรขึ้นเหรอข้าวแกง" ฝ้ายรีบวิ่งมาหาข้าวแกงเพื่อนสนิทแต่ก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น เธอยกมือขึ้นปิดปากตัวเองเมื่อเห็นโดมสามีข้าวแกงอยู่ในสภาพเหมือนคนใกล้ตาย มือทั้งสองข้างถูกตัด ขาข้างขวาถูกตัด ซ้ำยังปากฉีกจนทำให้มีสภาพกึ่งตาย

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมผัวมึงถึงมีสภาพแบบนี้"

"กูก็ไม่รู้....มีคนขับรถมาโยนมันทิ้งไว้หน้าบ้านพอกูออกมาดูสภาพก็เป็นอย่างที่มึงเห็น"

"โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว....มึงแจ้งความไว้หรือยัง"

"ใครๆก็รู้ว่าผัวกูมันติดเหล้าติดยา....มันอาจจะไปขัดผลประโยชน์ของใครบางคนเข้าถ้ากูแจ้งความพวกมันจะตามมาฆ่ากูอีกคนมั้ย"

"บ้านเมืองเรามีตำรวจนะมึง"

"มันก็เยอะไม่ใช่เหรอวะที่ตำรวจเองก็เป็นผู้ร้ายซะเอง" ข้าวแกงร้องไห้ยิ่งเห็นสภาพผัวตัวเองยิ่งรับไม่ไหว

"งั้นถ้ามึงมีอะไรบอกกูได้ตลอดเลยนะกูยินดีช่วย"

"ขอบใจมึงนะฝ้าย.....แต่ว่าคืนนี้มึงไปทำงานคนเดียวได้นะ"

"ได้สิ.....มึงอยู่ดูแลผัวมึงเถอะไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอก" คงไปขายยาข้ามถิ่นจนพวกมันตามมาฆ่า หรือไม่ก็แอบเล่นชู้กับเมียพวกคนใหญ่คนโตที่เขามีอำนาจ ดีแค่ไหนที่ยังรอด ดีแค่ไหนที่พวกมันไม่เอาถึงตาย

"งั้นกูไปก่อนนะอย่าลืมนะมีอะไรให้รีบโทรหาทันที"

"อืม" ข้าวแกงพยักหน้าให้ฝ้าย

อีกด้านหนึ่งโซนเดินออกมาจากห้องอาบน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเขาเดินไปหยุดที่ระเบียงสายตาคมมองไปที่ประตูรั้ว มือหนากำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูด

"จนป่านนี้แล้ว.....จนป่านนี้ทำไมยัยป้านั้นยังไม่โผล่หัวมาอีกวะ...อารมณ์เสียฉิบหายแม่งโคตรอยากระบาย หงุดหงิดโว๊ย" โซนกัดริมฝีปากตัวเองจนเลือดซึมเขาเดินกับเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะถีบไปที่โต๊ะจนแจกันราคาหลักล้านหล่นแตก แววตาของแข็งก้าวจนน่ากลัว

"นี่มึงกล้าเล่นกับคนอย่างกูเหรอ.....อย่าให้กูต้องไปลากมึงมานะ" ในขณะที่เขากำลังหงุดหงิดเสียงมือถือก็ดังขึ้น โซนหันไปมองเขากดรับสายด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

"โซน....นี้ดุจดาวเองนะสนใจอยากมาเล่นเสียวกันมั้ย"

"ถ้ากูไม่เรียกไม่ต้องเสือกโทรมา" เพล้ง โซนขว้างมือถือใส่กระจกจนมันร้าว

"คนที่อยากได้ยินเสียงเสือกไม่ได้ยิน.....ส่วนคนที่ไม่อยากได้ยินไม่อยากเห็นหน้าทำไมชอบเสนอหน้ามากันจังวะ" ทั้งๆที่กูไม่เคยต้องมารอใครนานขนาดนี้ มึงเป็นคนแรกเลยนะยัยมนุษย์ป้า อย่าให้ความอดทนกูหมดลงนะเด็กเปรตคนนี้จะเป็นผัวเถื่อนเอาได้นะ

ตกเย็น

"เดี๋ยวข้าวแกงมึงไม่ได้ไปเฝ้าผัวมึงเหรอ" ฝ้ายถามข้าวแกงที่จู่ๆก็พาเธอมาที่ร้านเซื้อผ้า

"ถามก่อนมึงคิดจะไปทำงานสภาพแบบไหน"

"ก็เสื้อยืดกางเกงขายาวธรรมดาไงทำไมเหรอ" ข้าวแกงส่ายหน้า

"เพราะแบบนี้ไงกูถึงต้องรีบพามึงไปเสิรมสวยแต่งตัวใหม่ถ้ามึงแต่งตัวเป็นมนุษย์แบบนั้นไปทำงานในผับผู้ชายที่ไหนเขาจะเปย์มึงยะ"

"ต้องแต่งตัวด้วยเหรอ"

"ใช่.....ฝ้ายมึงท่องเอาไว้เงิน....ใช้หนี้เข้าใจมั้ยพวกมันแค่ลูบจับหรือถ้ามึงกลัวก็แค่นั่งคุยเป็นเพื่อนแก้เหงาก็ได้แต่แบบนั้นได้เงินไม่เยอะ"

"กูว่านั่งคุยจะดีกว่านะ"

"แต่แบบไหนก็ต้องสวยไว้ก่อน" ข้าวแกงพาฝ้ายเข้าร้านเสื้อผ้า เสริมสวยกว่าจะเสร็จก็ใกล้เวลาเข้าทำงาน ฝ้ายก้าวลงมาจากรถแท็กซี่เธอมองไปที่หน้าผับ

"ที่นี้เหรอมึง"

"ใช่"

"มึงแน่ใจนะว่าผับนี้ไอ้เด็กเปรตนั้นไม่ได้คุ้ม"

"แน่ใจสิ...เจ้าของผับไม่ใช่ไอ้เด็กเวรเด็กเปรตนั้นแน่นอนมึงเชื่อได้เลย"

"แต่ชุดที่มึงให้กูใส่แอบโป๊นิดนะมึง" ฝ้ายแอบดึงชุดเดรสสีแดงให้ดูเรียบร้อย

"นิ.....มีของดีก็ต้องโชว์บ้างแต่แหวกหลังนิดหน่อยโชว์ขาขาวเนียนนิดๆแบบนี้แหละยั่วน้ำลายพวกเสือดี"

"มีแต่พวกบ้ากามนะสิไม่ว่า"

"ดีไม่ดีนะมึงอาจจะได้เสี่ยเลี้ยงก็ได้....พวกนี้กระเป๋าหนักแต่ยิ้มเก่งเอาใจหน่อยก็ได้เงินแล้วรีบเข้าไปข้างในกันเถอะ" ข้าวแกงจูงมือฝ้ายเข้าไปข้างในผับ ทันทีที่เธอเดินเข้ามาในผับ ทุกสายตาต่างก็มองมาที่ผู้หญิงผมสีบลอนด์ยาว ชุดเดรสสีแดงสั้นโชว์แผ่นหลังขาวเนียนชวนให้บรรดาเสือที่หิวกระหายต่างก็น้ำลายหก ฝ้ายก้าวไปข้างหน้า

"เจ้พลอย.....ฉันพาฝ้ายมาแล้วนะ"

"สวัสดีค่ะเจ้พลอย" ฝ้ายยกมือไหว้เจ้พลอย ที่ทุกคนต่างก็รู้จักเธอดี แม้เจะพลอยจะไม่ใช่เจ้าของผับที่แท้จริงแต่คือตัวแม่

"สวยกว่าที่ฉันคิดไว้อีก.....ว่าแต่ทำไมตอนแรกอยากเป็นพนักงานธรรมดาล่ะทั้งที่สวยเลิศขนาดนี่" เจ้พลอยยกแก้วไวน์ขึ้นจิบเธอปรายตามองสำรวจฝ้าย

"ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับร่างกายฉันเท่าไร" ฝ้ายนั่งลงข้างๆข้าวแกง

"เป็นแค่พนักงานเงินก็ได้ไม่เยอะนะ....แต่ถ้าเธอไม่ชอบแบบนั้นแต่นั่งคุยเป็นเพื่อนยอมให้จับนอดจับหน่อยก็พอจะใช้หนี้ได้เร็วขึ้น" ฝ้ายชะงัก

"......"

"ไม่ต้องอายหรอก....งานพวกนี้คนส่วนมากก็คิดว่าขายตัวกันทั้งนั้นแหละ"

"....."

"ถ้ามั่วแต่อายหนี้เธอคงจะไม่สักที.....แค่นั่งดื่มเพื่อนพวกเสี่ยๆก็ได้เงินแล้วสวยๆอย่างเธอน่าจะมีคนจองเยอะ" ฝ้ายหันไปมองรอบๆ เธอกัดริมฝีปากแน่นเมื่อสบตากับพวกเสี่ย ทั้งยังหนุ่มๆ ที่กำลังมองมาที่เธอ

"ขอเวลาเดียวนะคะ" ฝ้ายรีบดึงแขนข้าวแกงเดินออกมาคุยในขณะที่เจ้พลอยขมวดคิ้วเหมือนคิดอะไรบางอย่างออก

"ทำไมเธอหน้าคุ้นๆ....เหมือนเคยเจอที่ไหน" เจ้พลอยหยิบมือถือขึ้นมาเธอกดเข้าไปอ่านไลน์ส่วนตัว ก่อนจะกดเข้าไปดูรูปถ่ายของผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะฝ้ายถูกข้าวแกงเปลี่ยนลุคจากผู้หญิง เชยๆ แต่งตัวแต่งหน้าไม่เป็นกลายเป็นแม่เสือสาวต่างจากรูปถ่ายที่เจ้พลอยได้รับ

"ผู้หญิงในรูปสวยนะแต่ดูเชยๆ เหมือนยัยป้าแต่คนนี้สวยมีเสน่ห์เซ็กซี่น่าจะคนละคน" เจ้พลอยส่ายหัว

"มีจับเนื้อต้องตัวกันเหรอมึง"

"ก็มีนิดหน่อย....พวกมันก็ได้แค่จับถึงมันจะเสี่ยงแต่มันก็ได้เงินนะหรือมึงอยากโดยไอ้เด็กโซนนั้นเอามึงเป็นเมียอีก"

"ไม่มีทาง....กูไม่ยอมเป็นเมียมันอีกแน่"

"ดี.....จำอารมณ์มึงตอนนี้ไว้แล้วหันกลับไปทำงานฟังนะยิ้มเอาไว้"

"....."

"อย่าปากหมา....แจกบาทาเสยปากลูกค้าเด็ดขาดเข้าใจมั้ย" ข้าวแกงตบไหล่เพื่อน

"อืม....."