ตอนที่10 ผัวมา
1857 คำ
เพราะคำว่าหนี้ทำให้ฉันต้องกัดฟันเดินหน้าทำงานที่ผับนี้ ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีที่เจ้าของผับไม่ใช่โซน
"ขอนั่งด้วยคนนะครับ" จู่ๆก็มีผู้ชายหน้าตาดีเดินมานั่งลงข้างๆฉัน
"อืม"
"ไม่ค่อยเห็นหน้าเลยมาครั้งแรกเหรอ"
"ใช่"
"คงไม่ชอบออกไปข้างนอกสินะพี่นะ" คิ้วเล็กขมวด ฝ้ายหันกลับไปมองชายหนุ่มอีกครั้ง
"ผมอาเล็กหรือจะเรียกว่าเล็กเฉยๆก็ได้" อาเล็กส่งยิ้มหวานให้ฝ้ายเขาแอบมองตั้งแต่เธอเดินเข้ามาผับ เธอดูสวยมีเสน่ห์ ฝ้ายเท้าคางมองเขา
"ยินดีที่ได้รู้จัก"
"บอกชื่อพี่ไม่ได้เหรอ" อาเล็กยักคิ้วกวนๆ เขาเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัวจนเห็นลักยิ้ม
"ถ้าอยากรู้ก็ต้องจ่าย....แต่บอกก่อนฉันไม่รับงานนอกและไม่ได้ขายตัวเป็นเพื่อนคุย" ฝ้ายพูดออกไปอย่างชัดเจน แม้ในใจจะด่าตัวเองหลายร้อยรอบแต่เพราะคำว่าหนี้ทำให้เธอต้องกลายเป็นผู้หญิงหน้าด้าน
"สามชั่วโมงสองหมื่นขาดตัว" อาเล็กยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มพร้อมกับเสนอราคา ฝ้ายถอนหายใจเธอมองไปที่โต๊ะตรงหน้า อาเล็กแอบมองตาม
"โต๊ะนั้นให้ฉัน5หมื่น....สามชั่วโมงนั่งดื่มเป็นเพื่อนคุย"
"เสี่ยใจป๋าเลยนะ.....ไม่สนใจเหรอ" อาเล็กถาม
"เสี่ยนั้นหนีเมียออกมาเที่ยว.....ฉันอาจโดนตบได้"
"ผมมีเงินแค่นี้....อาจจะไม่เยอะแต่มันก็คือเงิน" อาเล็กวางเงินลงที่โต๊ะฝ้ายก้มลงมองมือเขา คนทำงานหนักมาทั้งชีวิตอย่างเธอมองแค่แป๊บเดียวก็รู้แล้วว่าเด็กตรงหน้าเธอทำงานหนักมากแค่ไหน
"......"
"พี่ดื่มมั้ย" อาเล็กถามฝ้ายพร้อมกับยิ้มดีใจที่เธอยอมอยู่คุยเป็นเพื่อนเขา
"ดื่มได้นิดหน่อยแต่บอกก่อน.....อย่าคิดวางยาฉัน" ฝ้ายโน้มหน้าเข้าไปใกล้อาเล็ก
"ผมเป็นลูกผู้ชายครับ....ไม่ใช่พวกบ้ากามที่จะวางยาผู้หญิง" อาเล็กหันมาบอกฝ้ายก่อนจะกันไปสั่งพนักงาน
"ก็ไม่แน่ผู้ชาย"
"อย่าเหมารวมสิครับ.....ผมไม่ชอบรังแกผู้ดูหญิงนะ" อาเล็กเสยผมไปด้านหลัง แววตาของเขาดูเศร้า
"จะพยายามเชื่อนายก็แล้วกัน.....แล้วรู้ได้ไงว่าฉันอายุมากกว่า"
"ไม่รู้ครับเรียกพี่ไว้ก่อน....อายุมากหรือน้อยควรให้เกียรติก่อน"
"นายไม่ควรมาที่ผับนี้ดูเป็นเด็กเรียบร้อย" อาเล็กหัวเราะเบาๆ
"ผมแค่เหงา...พี่ทำงานอะไรครับ" อาเล็กถามทั้งยังเหล้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว
"ขอไม่บอกได้มั้ย....ฉันยังไม่ไว้ใจเด็กอย่างนาย"
"ครับ.....สิทธิของพี่"
"ขอบใจ....ปกติฉันก็มีงานทำนั่นแหละแต่ดันไปเป็นหนี้เลยต้องดิ้นรนหาเงินใช้หนี้" ไอ้เด็กเปรตนั้น
"ให้เดา....มันกำลังบีบพี่ให้จนหนทาง"
"ใช่" ฝ้ายตบโต๊ะอย่างลืมตัว เธอรีบคว้าแก้วเหล้าขึ้นดื่ม อาเล็กแอบมองแล้วยิ้มเขารู้สึกเหมือนได้ระบาย ยิ่งได้พูดได้คุย ได้หัวเราะกับทำให้เขาหลงใหลริมฝีปากของเธอ แววตาคู่นั้น
"งั้น.....ทุกวันที่25ของเดือนผมจองพี่ได้มั้ยครับ" อาเล็กตัดสินใจพูดออกไป
"จองคิวเหรอ"
"ครับ.....ผมอาจกระเป๋าไม่หนักเหมือนคนอื่นได้มั้ยครับ"
"ดูนายจริงจังนะ....โอเคฉันตกลง"
"ขอบคุณนะครับ....ผมต้องไปแล้วอย่าดื่มเยอะนะครับเดี๋ยวกลับบ้านไม่ถูก" อาเล็กยกแก้วเหล้าขึ้นอีกแก้ว
"จะกลับแล้วเหรอ"
"หมดเวลาเที่ยวสำหรับผมแล้วครับ....ผมต้องรีบไปทำงาน"
"แต่นี้มันตี2นะ"
"ครับ" อาเล็กหันมาส่งยิ้มให้ฝ้ายก่อนจะรีบออกไปทำงานฝ้ายก้มลงมองเงินสองหมื่นในมือของเธอ
"ถ้าน้องฉันได้สักครึ่งหนึ่งของนายคงจะดี"
สองเดือนที่ฝ้ายทำงานที่ผับ เธอแค่นั่งดื่มเป็นเพื่อนคุยแก้เหงา มีบ้างที่โดนเสี่ยแก่ๆ อายุใกล้นอนโลงให้เงินก้อนโต บางคนก็ตื๊ออยากให้เธอรับงานนอก
"มีอะไรกินบ้างเนี่ยโคตรหิวเลยวะ" บอลเดินเข้ามาในบ้านเขาขมวดคิ้วงง เมื่อเห็นอาหารมากมายอยู่บนโต๊ะ
"กลับมาแล้วเหรอ" ฝ้ายเดินออกมาจากห้องครัว
"พี่ไปเอาเงินมาจากไหน.....หรือที่อีพวกมนุษย์ป้าแก่ๆมันบอกว่าพี่ไปทำงานที่ผับมันคือเรื่องจริง"
"ใช่"
"ทำไมต้องไปทำงานที่ผับพวกนั้นมันอันตรายำำไมต้องขายตัววะ"
"พี่ไม่ได้ขายตัว....อาจจะดูแก้ตัวแต่มันก็ไม่มีงานอื่นทำแล้วไม่ใช่เหรอ"
"....."
"ถ้าพี่ไม่ทำไม่หา...จะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้ไอ้เด็กนั่น....."
"พี่เปลี่ยนไปนะ"
"พี่ไม่ได้เปลี่ยน.....พี่แค่ทำหน้าที่พี่สาวที่ต้องหาเงินไปใช้หนี้ของน้องชายตัวเองก็เท่านั้นเองยะ....กินมั้ยถ้าไม่กินพี่จะได้เก็บ" บอลนั่งลงเขายอมกินข้าวตรงหน้า
"แล้วมีเสี่ยเลี้ยงมั้ย"
"พี่ไม่ชอบคนแก่"
"หลอกเอาเงินมันก็ได้นิ" บอลพูดหน้าตาเฉย เธอส่ายหน้าเบาๆ ทว่าสายตาของเธอก็หันไปหัน ปฏิทินซึ่งวันนี้คือวันที่25 หลังจากที่เธอไปทำงานที่ผับ เธอถูกข้าวแกงสอนเรื่องแต่งหน้าจนตอนนี้เธอเริ่มแต่งหน้าทาปาก ดึงดูดลูกค้าจนผู้ชายหลายคนยอมจ่ายที่จะได้คุยกับเธอ
"ไง....มาสายนะวันนี้" ฝ้ายถามอาเล็ก
"โห้พี่.....พึ่งเลิกงานมาเลยนะผมรีบกลับห้องอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบมาเลย" อาเล็กบอกฝ้ายด้วยสีหน้ามีความสุข
"ถ้านายไม่อาบน้ำมาก่อนฉันคงได้กลิ่นตุๆ" เธอแซวเขา
"เดี๋ยวนี้พี่สวยขึ้นรึเปล่า" อาเล็กถามเขาแอบมองฝ้ายวันนี้เธอมาในชุดเกาะอกสีดำ
"พึ่งรู้เหรอ" ฝ้ายเผลอยิ้มออกมาเธอลืมไปสนิทเลยว่ามันคืองาน อาเล็กแอบมองฝ้ายก่อนจะตัดสินใจถามเธอ
"พี่มีแฟนยัง"
กึก ฝ้ายชะงัก สีหน้าของเธอดูเย็นชาขึ้นมาทันที มือเล็กยื่นออกไปคว้าแก้วเหล้าก่อนจะยกมันขึ้นดื่มคราวเดียวจนหมด
"ถามทำไมจะจีบเหรอ"
"ใช่"
"....."
"เปล่าผมแค่ล้อเล่น" เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ อาเล็กรีบเปลี่ยนคำพูดอย่างรวดเร็ว
"ไม่มี....และไม่อยากมี"
"โอเครู้เรื่อง....ว่าแต่คุยกันมาตั้งนานพี่ยังไม่บอกชื่อให้ผมรู้เลย"
"ชา"
"พึ่งคิดชื่อนี้ได้เหรอ"
"ใช่...พอดีหิวชาไทยขึ้นมาเลยคิดได้" ทั้งสองหัวเราะ ดูมีความสุขที่พบเจอพูดคุย
"ไว้คราวหน้า....ผมจะแวะซื้อชาไทยมาฝาก"
"ฝ้าย.....ฝ้ายคือชื่อฉัน"
"พี่ฝ้ายรู้ตัวมั้ย"
"รู้ตัวอะไร"
"พี่กำลังจะทำให้ผมหมดตัว....ขอเพิ่มเวลาอีกสักชั่วโมงได้มั้ย"
"ได้สิ.....งั้นฉันเลี้ยงเหล้านายเอง"
วันเวลาผ่านไปเกือบสามเดือนที่ผ่านมาทำงานในผับ เธอมีเงินเก็บมากพอที่จะใช้หนี้โซนแต่สำหรับโซนมันน้อยไป
"วันนี้คงต้องยอมนั่งกับพวกเสี่ย....เผื่อจะได้เงินเยอะขึ้น" ฝ่ายหันไปมองเสื้อครอปสีดำ ผูกหลัง ก่อนจะหันมาสบตากับเงาที่สะท้อนอยู่ดูในกระจก
"ฉันจะต้องหาเงินไปใช้หนี้แกให้ไว้ที่สุด"
เวลาเดียวกันที่โรงแรมหรู
"เป็นผับที่ดี....ลูกค้าเข้าเยอะทำเลดี" โซนพูดเขายิ้มมุมปากเล็กน้อย
"สามสิบล้าน.....สนใจมั้ย" โซนวางแก้วไวน์ลงเขาปรายตามองผู้หญิงสวยตรงหน้า เธอคือเจ้าของผับที่เขากำลังเล็งเอาไว้ นับว่าโชคแอบเข้าข้างเขา เธอกำลังจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศจึงประกาศขาย
"ราคาสูงเกินไป"
"แต่ผับฉันมีครบทุกอย่าง....เป็นที่รู้จักของลูกค้าดารานางแบบนายแบบต่างก็เข้าไปใช้บริการ"
"25ล้านขาดตัว....." โซนหมุนแหวนในมือเล่น
"ตกลง" โซนยื่นเช็คเงินสดให้เธอ
"แค่นายเซ็นชื่อลงตรงนี้.....นายจะเป็นเจ้าของผับคนใหม่ทันที" โซนไม่รอช้าเขารีบเซ็นชื่อซื้อขายเป็นเจ้าของผับคนใหม่ทันที
"ยินดีที่ได้ทำธุรกิจด้วยกันนะครับ" ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มของเด็กหนุ่มไฟแรงมันตรงข้ามกับอารมณ์ของเขาที่กำลังพยายามเก็บกดมาเป็นเดือน โซนปราบมองมือเล็กที่จับมือเขาเหมือนกำลังให้ท่า
"เช่นกันค่ะ" หญิงสาวลูบมือเขาเธอยิ้มมุมปากเล็กน้อยแสร้งทำเป็นเขินอายแต่ทว่าใบหน้าที่กำลังยิ้มต้องตกตะลึงเมื่อ ผู้ชายตรงหน้าสะบัดมือเธอออกอย่างรวดเร็ว เขารีบเช็ดมือทำความสะอาดใบหน้าที่เคยยิ้มให้เธอกลายเป็นเรียบนิ่งดูเย็นชาราวคนละคน โซนรีบเดินออกโรงแรมทิ้งให้เจ้าของผับคนเดิมยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น
"ไปกันเถอะ.....ไปดูผับใหม่กัน" โซนหยิบแว่นสีดำขึ้นมาสวมใส่
"ครับนาย"
ที่ผับ
"สวัสดีค่ะเจ้พลอย" ข้าวแกงยกมือไหว้เจ้พลอยที่จูนก็มายืนอยู่หน้าผับเหมือนกำลังรอใคร
"วันนี้มาดูเพื่อนเธอเหรอ.....ใช้ได้นะเริ่มเก่งแล้วดูเหมือนจะได้เงินไม่น้อยเลย" เจ้พลอยในชุดเดรสสีเขียวพูด ข้าวแกงดีใจแทนเพื่อน
"แบบนั้นก็ดีแล้วค่ะ....ว่าแต่เจ้วันนี้สวยกว่าทุกวันตั้งใจมารอใครรึเปล่าคะ"
"มารอเจ้าของผับคนใหม่นะ"
"เจ้าของผับคนใหม่....หมายความว่าผับนี้มีคนมาซื้อต่อ"
"ใช่.....ชื่อคุณโซนเป็นเด็กด้วยนะแต่ประวัติก็เอาเรื่องอยู่"
"โซน....เจ้พลอยพอจะมีรูปถ่ายมั้ยคะคืออยากเห็นหน้าเขามากเลย" ขอร้องละ ขอให้ไม่ใช่
"นี่ไง" ข้าวแกงยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง
"บรรลัยแล้ว....หนูขอตัวแป๊บนะเจ้ถ้าจะดีเจ้ควรเรียกรถพยาบาลไว้รอเผื่อมีคนตาย" ข้าวแกงรีบวิ่งเข้าไปหาฝ้ายที่กำลังนั่งคุยกับลูกค้า
"เรียกรถพยาบาลบ้าอะไร.....ทำอย่างกับจะมีคนตายหรือจะมี"
"ฝ้าย.....ฝ้าย" ข้าวแกงวิ่งมาดึงแขนข้าวแกงให้ลุกขึ้น
"อะไรของมึง.....ตอนนี้กูคุยกับลูกค้าอยู่" ข้าวแกงหันไปมองชายหนุ่มตรงหน้า
"ตอนนี้มึงรีบหนีออกไปด้านหลังเลยนะ"
"ทำไมกูต้องหนี....มึงไม่ต้องกลัวหลายเดือนมานี้กูมีเงินเก็บพอจะใช้หนี้มันได้แล้ว"
"กูรู้แต่ตอนนี้มันไม่ทันแล้วไง"
"หมายความว่าไง" ฝ้ายขมวดคิ้วงง
"ผัวมึงกำลังมา"
"ผัวที่ไหนวะ"
"ก็ไอ้เด็กเปรตนิสัยเสียนั้นไงผัวมึง....มันเป็นเจ้าของผับนี้"
"อะไรนะ.....ไอ้เด็กเปรตนั้นกำลังจะมาเหรอ"
"ใช่.....รีบหนีออกไปเลยเร็ว!"
หมับ
"เห้ย....กูจะจ่ายเงินแล้วนะโว๊ยจะหนีไปแบบนี้นะเหรอ"
- ผู้เขียน
