จักรยานคันเก่าวิ่งอยู่บนถนนคันเดียวโดด ๆ ไม่มีรถของชาวบ้านสัญจรในช่วงเวลานี้เลย ทำให้รู้สึกกลัวและเสียวสันหลังแม้จะมีบ้านเรือนของชาวบ้านอยู่รอบข้างแต่เธอกลับรู้สึกโดดเดี่ยว เนื่องจากบ้านแต่ละหลังนั้นปิดกันเงียบเชียบเหมือนไม่มีใครอยู่ ทั้งที่เป็นช่วงเวลาโพล้เพล้พระอาทิตย์เพิ่งลับฟ้าไม่ถึงชั่วโมงดี
แก้วตาพยายามไม่คิดอะไรแล้วรีบปั่นจักรยานมุ่งหน้าไปให้ถึงบ้านหมอธรรมให้เร็วที่สุด...
หลังจากปั่นจักรยานมาได้ครึ่งทางจู่ ๆ ตาคู่สวยก็สะดุดเห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมใส่ผ้าถุงสีดำผมเผ้ายุ่งเหยิงเดินอยู่ข้างถนน เมื่อเห็นแบบนั้นหัวใจดวงน้อย ๆ ก็เต้นสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะเพราะไม่รู้เลยว่าเป็นคนหรืออะไรกันแน่เพราะเห็นในระยะไกล ๆ เท่านั้น
จักรยานยังคงแล่นไปเรื่อย ๆ ใกล้ร่างนั้นเข้าไปทุกทีขณะในหัวเริ่มประมวลความคิดว่าเธอจะปั่นต่อหรือหยุดเพียงเท่านี้แล้วหันหลังกลับดี ร่างเล็กค่อย ๆ ผ่อนความเร็วของจักรยานลงกร
