แก้วตานั่งอ่านหนังสือเรียนจนกระทั่งเย็น เธอก็ลงไปทำกับข้าวจากนั้นก็เตรียมตัวกลับบ้าน เมื่อเดินออกมาจากครัวเห็นร่างสูงออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขาวม้าเพียงผืนเดียวแก้วตาก็เผลอมองเรือนร่างเขาตาเป็นมัน แต่พอช้อนตาขึ้นสบกับคนที่มองเธออยู่ก็ทำเป็นมองอย่างอื่นพร้อมกับพูดออกไปด้วยน้ำเสียงติดขัด
“น…หนูกลับบ้านก่อนนะคะ”
“ปั่นจักรยานกลับดี ๆ”
“ฝันดีค่ะ”
“อืม ฝันดี”
มือเล็กยกขึ้นก่อนจะโบกให้อีกคนที่มองอยู่จากนั้นก็เดินไปยังรถจักรยานที่จอดอยู่ แล้วปั่นออกจากบ้านเรือนไทยซึ่งก็สวนทางกับนะโมที่ขับเวฟสีแดงเข้ามาในบ้านพอดี
ทางด้านเสยืนมองแก้วตาปั่นจักรยานออกจากบ้านจนกระทั่งพ้นสายตา ขณะกำลังจะเดินขึ้นไปบนบ้านก็ได้ยินรถเสียงมอเตอร์ไซค์พร้อมกับแตรรถดังมาจากหน้าบ้านเขาจึงหันมองครู่หนึ่งเมื่อเห็นหลานชายขับรถเข้ามาในบ้านก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินขึ้นบ้านเพื่อหาเสื้อผ้าสวมใส่ให้เรียบร้อย...
“โฮบบายเหย?” (กินข้
