แมนไม่แมน

1436 คำ

"ปล่อยฉันลงนะหัวหน้าห้อง บอกว่าให้ปล่อยไง" ฉันดิ้นเร่าเมื่อพายุอุ้มฉันพาดบ่าออกมาแม้แต่คาลอสที่ว่าแน่ยังห้ามพายุในตอนนี้ไม่อยู่ พรึ่บ! พายุวางฉันลงบนเตียงภายในห้องพยาบาลแล้วใช้แขนทั้งสองของเขากักขังฉันเอาไว้ "หัวหน้าห้องนี่มันห้องพยาบาลนะ" ฉันรีบดันหน้าของเขาให้ออกห่างยามคนตัวโตดน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ "ผมรู้" พายุยืดตัวตรงแล้วหมุนตัวไปหยิบกล่องอุปกรณ์มาวางลงตรงหน้าของฉัน "อะไรเหรอ" ฉันช้อนตาถามด้วยความไม่เข้าใจ ยิ่งเขาเป็นคนผีเข้าผีออกบ่อยขนาดนี้ใครจะไปรู้ว่าในใจของเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ "ไม่คิดจะรับผิดชอบหน่อยเหรอครับ" เขาเลิกคิ้วถามเมื่อเห็นว่าฉันยังทำหน้างงอยู่ "รับผิดชอบเหรอ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" "แน่ใจแล้วเหรอครับ" พายุเอ่ยถามเสียงเข้มมือหนาของเขาถลกเสื้อนักเรียนขึ้นเหนือหน้าท้องด้านขวาที่ตอนนี้มันกลับชุ่มไปด้วยเลือด "หัวหน้าห้องไปโดนอะไรมา" ฉันเบิกตากว้างถามกลับไปอย่างตกใ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม