พรึ่บ!
"ไม่จำเป็น" ร่างของฉันถูกกระชากเข้าหาร่างสูงของใครบางคนเข้าเต็มๆ เพียงแค่น้ำเสียงที่แสดงออกมาถึงความไม่พอใจฉันก็รับรู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นใคร
"มึงอย่าเสือกไอ้พายุ" คาลอสลุกจากเก้าอี้เข้ามากระชากแขนฉันอีกคน กลายเป็นว่าตอนนี้ฉันอยุ่ตรงกลางระหว่างหมาบ้าสองตัวที่จ้องจะกัดกัน
"ใครกันแน่ที่เสือก" พายุระบายยิ้มร้ายกาจแล้วดึงตัวฉันเข้าหาเขาอีกครั้ง
"กูจะเสือกมึงจะทำไม" ไม่พูดเปล่าคาคอสก็รั้งฉันเข้าหาเขาอีกคน
"โอ๊ยย! เอามีดอีโต้มาสับแขนฉันไปเลยไหม เอาไหม?" ฉันสบัดแขนให้หลุดออกจากการจับกุกของพวกเขาที่เอาแต่ดึงกันไปมาจนแขนฉันหลุดออกมาอยู่แล้ว
"ก็มันไม่ยอมปล่อยนี่หว่า"
"โยนความผิดให้กับคนอื่นเป็นที่นิสัยหรือสันดานกันครับ"
"พวกนายเป็นผัวเมียที่อยู่ในช่วงแง่งอนกันหรือไงห้ะ เอาแต่พูดประชดกันอยู่ได้" ฉันกรอกตาใส่อย่างเอือมๆจะมีสักวันไหมที่พวกเขาสองคนจะหันหน้ามาพูดกันดีๆ
"พูดอะไรของเธอวะขนลุก
