หลังจากเดินตระเวนยื่นจดหมายสมัครงานไปหลายบริษัทจนหมดลิสต์ในสมุดเเล้วมนพัทธ์ก็ตั้งใจไปหาบ้านของลุงยามที่เคยเจอเพื่อคืนสร้อยคอให้ท่านตามเจตนารมณ์เดิม
เห็นถนนสายที่เคยถูกเหยียบน้ำโคลนสาดใส่แะล้วก็นึกถึงธีภพขึ้นมาหล่อนไปทำบุญแะละเก็บใบเสร็จไว้กับตัวคาดหวังว่าสักวันหนึ่งที่เจอเขาหล่อนจะเอาให้เขาดูเป็นหลักฐาน
สายเรียกเข้าของโทรศัพท์ทำให้หล่อนหยุดเดินแะล้วกดรับสายทันทีหลังจากที่เห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าจากป้านวลป้าแะท้ๆของหล่อน
“สวัสดีค่ะป้าเมื่อเช้ามนโทรหาป้าไม่รับเลย วันนี้เป็นไงบ้างคะ”
“เมื่อเช้าป้านอน ตื่นมาก็เลยโทรหามน ตอนนี้ก็ทรงๆทรุดๆล่ะมนเอ๊ยเเล้วนี่เราเป็นไงบ้างหางานไปถึงไหนแะล้ว”
“ก็เรื่อยๆ ค่ะส่งใบสมัครแะล้วเขาบอกจะเรียกสัมภาษณ์คงอีกไม่นานก็ได้งานแะล้วป้าไม่ต้องห่วงนะคะ”
“มนถ้าลำบากก็กลับมาบ้านเราก่อนนะป้าเองก็อาการดีขึ้นแะล้วไม่ต้องหาหมออีกหรอก”คนเป็นป้าบอกมนพัทธ์น้ำตารื้นเมื่อได้ยินคำพูดของนาง
หล่อนกำพร้าพ่อแะม่มีป้าซึ่งเป็นคุณแะม่เลี้ยงเดี่ยวที่มีลูกชายสองคนมารับภาระดูแะลหล่อนแะต่เด็กจนโตไม่นานมานี้ป้าเริ่มป่วยกระเสาะกระแสะเพราะเหนื่อยจากการหาเลี้ยงลูกๆและหลานสาวมานานปีมนพัทธ์จึงอยากทำงานหาเงินมากๆเพื่อมารักษาป้าเพราะหมอวินิจฉัยว่าป้าเป็นมะเร็งแาต่ดีว่าอยู่ในระยะแารกซึ่งพอมีทางรักษาหล่อนยกหน้าที่พาป้าไปหาหมอให้ลูกชายของป้าส่วนตัวเองนั้นลาออกจากงานที่เจ้านายแสนเอารัดเอาเปรียบมาหางานทำในเมืองกรุงแทน
ป้านวลยังต้องไปหาหมออีกหลายครั้งรวมทั้งต้องวางแผนการรักษาอีกยาวแต่ลูกๆหลานๆยังไม่ได้บอกว่าแกป่วยอะไรและต้องใช้เงินมากมายแะค่ไหนด้วยกำลังใจดีๆแกจึงคิดว่าจะหายและไม่เป็นอะไร
คุยกับป้าครู่หนึ่งหญิงสาวจึงขอคุยกับนนทวัชลูกชายของป้านวล
“พี่นนยังไม่ได้บอกป้าใช่ไหมเเล้วหมอนัดอีกเมื่อไหร่”
“ยังไม่ได้บอกตอนนี้กำลังใจดีสดชื่นคิดแะต่ว่าจะหายเลยไม่บอกไป”นนทวัชบอกเบาๆ“พี่กะว่าวันที่หมอนัดไปฉายรังสีทำคีโมค่อยบอกบอกตอนนี้บั่นทอนเปล่าๆ”
“ก็ดีเหมือนกันนะพี่นน”
“อ้อมน ช่วงนี้มนไปกู้เงินนอกระบบที่ไหนไว้หรือเปล่ามีคนแต่งตัวเหมือนพวกทวงหนี้นอกระบบมาถามหามนบ่อยมากจนพี่ชักกลัวแทน
"ไม่นี่พี่นนมีแต่ต้องไปทวงกับที่ทำงานเก่าที่ค้างเงินเดือนมนตั้งหลายหมื่นมนไม่เคยยืมใครหรอกค่ะ"
“แล้วเค้ามาตามหามนทำไม”
“ไม่รู้สิคะคราวหลังพี่นนท์ก็ขอหมายเลขไว้แล้วกันค่ะเผื่อมนจะลองโทรถามเขาดูโทรเช็กเอาจะได้รู้ว่าเขามาดีมาร้ายและต้องการอะไร”
“อืมไว้พี่จะจัดการให้”
นนทวัชรับคำคุยกับพี่ชายอีกนิดเดียวเจ้าตัวก็ขอวางสายเพราะจะเดินหางานต่อ หล่อนสัญญากับพี่ชายไว้ว่าจะรีบหางานให้ได้เงินเพื่อช่วยกันรักษาป้าแม้พี่ชายจะบอกไม่เป็นไรแต่หล่อนก็รู้ว่าเขาไม่มีหากหล่อนช่วยเขาหาได้เขาจะได้ไม่ต้องไปหยิบยืมจากคนอื่นให้ลำบาก
วางสายจากพี่ชายแล้วก็ยืนเหม่อนึกอยากให้มีเงินหล่นมาจากฟ้าสักฟ่อนหล่อนจะได้เอาไปรักษาป้า
ทอดสายตามองเรื่อยแาล้วก็สะดุดตากับรถยนต์หรูที่วิ่งปราดมาแาต่ไกล
นั่นมันรถของธีภพ!
คิดได้อย่างนั้นหล่อนก็ไปยืนโบกสุดฤทธิ์สุดเดชอารามรีบร้อนทำให้ลืมดูว่ามีแอ่งน้ำยังไม่แห้ง
เมื่อรถหรูวิ่งผ่านด้วยความเร็วน้ำโคลนสีคล้ำจึงสาดมาที่หล่อนซ้ำรอยเดิมอีกครั้งเสียโครมใหญ่
ล้อรถถูกเบรกเสียงดังธีภพสบถอย่างหงุดหงิดจากที่ไม่ได้ตั้งใจถอยมาดูหล่อนแต่แรกก็ต้องทำทั้งที่เขารีบแทบตายอยู่แล้ว