ตอนที่ 4
2250 คำ
เขาขยับตัวเธอให้มานอนบนตักแทนจากที่วิเคราะห์เธอคงยังปรับตัวไม่ได้ระหว่างเวลาที่อังกฤษกับที่ไทย ลงทุนหนีเขาไปอีกซีกโลกสุดท้ายก็ต้องกลับมาเหมือนเดิม ลูกปลาควรจะเข้าใจบ้างสักนิดนะว่าเซ็กส์มันเป็นธรรมชาติของผู้ชายทุกคนโดยเฉพาะเขาที่มีเงินพร้อมใช้เพื่อแลกกับผู้หญิงน่ารักมาฟัดเล่น
ชายหนุ่มนั่งเกลี่ยผมคู่หมั้นสาวเล่นในขณะเช็คตารางงานของเธอ เดือนหน้ามีงานเปิดตัวโรงแรมใหม่เขาต้องควงลูกปลาไปอยู่แล้วแต่ปัญหาคือเธอเนี่ยจะไปด้วยไหม
“ลูกปลาตื่น!” เขาเขย่าตัวเธอนิดเดียวลูกปลาก็ตื่นมองเขาแบบงงๆก่อนจะบิดตัวนิดๆเดินลงจากรถเหมือนว่ารู้งั้นแหละ
“สวยดีนี่เสี่ยพาคนมาบ่อยไหม?” เพราะรู้ไงว่าเขาเจ้าชู้ขนาดไหนมีเหรอจะพลาดที่บรรยากาศดีๆแบบนี้ไปได้
“ถ้าเสี่ยบอกว่าลูกปลาเป็นคนแรกจะดีใจไหม?” เขาจับมือเธอเดินเข้าไปในห้องพักติดธรรมชาติบรรยากาศดีเหมาะแก่การกระชับความสัมพันธิ์บนเตียง
“ก็ดีค่ะ” ใจเธอเต้นแรกเพียงแค่คำพูดกับการกระทำเล็กน้อยของเขามันบ้ามากเลย
“เราจะนอนห้องเดียวกัน” เขาพูดพร้อมกับโอบไหล่เธอดึงมาชิดตัวก้มหน้าไปหอมแก้มนุ่มเบาๆแม่คู่หมั้นหันมาจ้องเขาตาขว้างเชียว
“แยกห้องลูกปลาจ่ายเองได้” เธอไม่ยอมง่ายๆหรอกแค่มากับเขาก๋เปลื่องตัวมากแล้ว เสี่ยอิฐเป็นคนมือไวมากเดี๋ยวกอด เดี๋ยวจับ เดี๋ยวหอมเธอไม่ยอมก็เอาจนได้เหมือนเดิม ไม่รู้ว่าคิดว่าเธอเป็นเด็กในสังกัดตัวเองรึไง
“เราต้องนอนด้วยกัน” ชายหนุ่มยังยืนยันคำเดิม เขาจับเธอเดินเข้าไปถึงแม้เธอจะไม่ยอมแต่แรงผู้หญิงเหรอจะสู้ผู้ชายได้ เสี่ยอิฐแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อยเริ่มมีอารมณ์เพราะลูกปลาดื้อนี่แหละ
“ปล่อย!!” เธอแกะมือเขาออกก็ตอนเข้ามาในห้องแล้ว อีเสี่ยบ้ากามก็ถอดเสื้อทิ้งแบบไม่แคร์เธออีก
“เสี่ยจะทำอะไรถอยไปนะ!!” เธอไม่มีทางหนีเลยจะยกมือผลักเขาเสี่ยอิฐก็รวบข้อมือเธอไว้แล้ว นี่เธอจะโดนอีเสี่ยบ้ากามปล้ำเหรอเนี่ย
“คิดว่าเสี่ยจะทำอะไรละลูกปลา” ชายหนุ่มจับข้อมือเธอไว้แน่นไม่ให้หนีไปได้ เขาจะแกล้งให้เธอกลัวเท่านั้นเองต่อไปจะได้เป็นเด็กดีบ้าง ลูกปลาดิ้นแรงไม่เบาเขาเลยผลักเธอให้ล้มบนที่นอนก่อนจะกระโจนตามไปติดๆ
“ปล่อยนะเสี่ยอิฐ ลูกปลาไม่ใช่เด็กของเสี่ยนะ!!” เธอตะโกนออกไปมือผลักไสออกแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้
“เพราะว่าไม่ใช่ไงเสี่ยถึงได้ปล่อยลูกปลานานขนาดนี้” เขาหอมแก้มเธอซ้ำๆไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจูบช้าๆละลายพฤติกรรมกันสักหน่อย
ชายหนุ่มจูบอย่างอ่อนหวานทำให้เธอเคลิ้มไปกับสัมผัสจนไม่ทันได้รู้ตัวว่าตอนนี้เสื้อนั้นหลุดไปกองกับพื้นเป็นเรียบร้อย เขาจูบซุกไซร้ลำคอระหงส์อย่างหิวกระหายแต่ทว่า…
“หยุดได้แล้ว!!” เธอพูดไม่ดังมากด้วยน้ำเสียงขาดเป็นห้วงเพราะความรู้สึกวาบหวามที่ก่อตัวขึ้น
“เสี่ยควรจะได้สิทธิ์นี้ตั้งแต่ 2 ปีที่แล้ว!”
“ไม่! ปล่อยลูกปลาไปนะ” ในตอนนี้ท่อนบนเธอเปลือยเปล่ามีเพียงชุดชั้นในที่โอบอุ้มหน้าอกตูมของเธอไว้ หญิงสาวดึงผ้ามาห่มคลุมตัวด้วยความอายนี่เป็นครั้งแรกที่เธอโป๊ขนาดนี้ต่อหน้าคู่หมั้น
“จำไว้ อย่าดื้อกับเสี่ยอีกลูกปลา” เขาไม่ปล่อยให้เธอได้ใส่เสื้อผ้าแต่ดึงเธอมากอดทั้งอย่างนี้แหละ เป็นโชคดีของลูกปลาที่เขาไม่หิวมากเธอปลอดภัย
ครั้งนี้เธอจำเป็นต้องยอมก่อนเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง แต่ต่อไปเธอจะไม่พลาดอยู่กับเขาแค่สองคนแน่ ผู้ชายอะไรไม่รู้หื่นกามเอาแต่ใจที่สุด เธอคิดหาวิธีแกะมือที่กอดเธอแน่นยังกับว่ากลัวเธอหนีงั้นแหละ
เสี่ยอิฐต้องการอะไรกันแน่
“อย่าดิ้นสิเสี่ยง่วง!” เมื่อคืนเขาไปดื่มเหล้ากับเพื่อนหนักไปหน่อยเลยง่วงแบบนี้ ตอนนี้ก็พึ่งจะบ่ายกว่าๆเขาอยากจะนอนกอดคู่หมั้นสักชั่วโมงก่อนจะหาอะไรกิน
ลูกปลาหลับง่ายตามเดิมเพียงแค่สิบกว่านาทีก็หลับแล้ว เหลือแค่เขาที่ยังคงนอนกอดเธอไม่ปล่อย เมื่อวานเธอทำไว้แสบมากเขาลงทุนซื้อดอกไม้ไปง้อยังเอาทิ้ง วันนี้เขาลงทุนจองรีสอร์ทเลือกห้องดีที่สุดเพื่อง้อเหมือนเดิม ถ้ายังใจแข็งอยู่คงได้มีปล้ำกันบ้างละ
ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆลูกปลาพลิกตัวเข้าหาอ้อมกอดเขาเองทั้งที่เธอยังหลับ คอแห้งผากขึ้นมาทันทีที่เห็นหน้าอกล้นชุดชั้นในออกมา เขาหวงเธอก็ไม่แปลกเพราะเธอเป็นของเขา
เป็นคู่หมั้นไม่เคยรักกันเลยจริงๆ
“อื้ม…เมื่อยจาง…” หญิงสาวครางเบาๆบิดตัวไปมาเล็กน้อยแต่ยังไม่ลืมตาขึ้น
ลูกปลาคงคิดว่านี่คืออังกฤษและที่อยู่ข้างคือตุ๊กตามินเนี่ยนตัวใหญ่ไม่ใช่คู่หมั้นหนุ่ม เสี่ยอิฐฉีกยิ้มกว้างออกมาพร้อมกับทำตัวเป็นหมอนข้างที่ดีให้เธอกอดก่ายซุกตัวซบอกอย่างเต็มที่
“อุ่นจัง...เสี่ยอิฐ!!” ลูกปลาลืมตามาภาพแรกที่เห็นคือใบหน้าหล่อของคู่หมั้นยิ้มแป๋นแล๋นจนน่าใจหาย เธอสดุ้งโหยงลุกนั่งสำรวจตัวเองจนแน่ใจว่าไม่มีอะไรสึกหร่อ
“ไปอาบน้ำด้วยกันมั้ย” เสี่ยอิฐหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมตัวให้ส่วนเขาก็ถอดเสื้อผ้าตรงนั้นให้เธอได้อายเล่น ลูกปลายังอ่อนหัดเกินกว่าจะสู้กับเขาได้
“โรคจิต!!” อีเสี่ยบ้ากาม
หลังจากที่เธอต้องเผชิญหน้ากับคู่หมั้นสุดกวนบ้ากามเกินคำบรรยาย ก็ยังต้องมานั่งปั้นหน้ายิ้มทานอาหารกับเขาอีก ที่สำคัญโทรศัพท์เขามีคนโทรเข้ามาไม่หยุด
“ไม่รับสายเหรอ?” เธอรำคาญเสียงโทรศัพท์เขาเต็มทน
“อยู่กับตัวจริง ตัวสำรองก็ไม่สำคัญ” เขากดวางสายไปแล้วปิดเครื่องให้อีก เขาเลี้ยงเด็กซ้อนกันไว้หลายคนแต่นี่เขาเกรงใจลูกปลาเลยไม่รับสายใครสักคน
“อ๋อ เหรอคะ” จะให้เธอมองเขาในแง่ดีมันคงยากมาก แต่ก็นั่นแหละเธอจะจัดการกับเด็กของเขาทีละคนเริ่มจากเน็ตไอดอลที่ผันตัวมาเป็นเน็ตไอ้เด้าให้คู่หมั้นของเธอ เธอกลับมาเพื่อจะจัดการเขาต่อให้อนาคตเธอต้องเสียใจแต่อย่างน้อยเสี่ยอิฐต้องเสียใจเหมือนกันบ้าง
คืนนี้เธอหนีอีเสี่ยอิฐไม่พ้นเหมือนเดิมแต่เธอจะไม่ยอมเสี่ยงเหมือนตอนบ่ายอีกไม่รู้ว่าตอนนี้เสี่ยอิฐไปไหนกับลูกน้อง เธอเลยได้โอกาสจัดการลิลลี่เน็ตไอดอลต่อเลย
“ฮัลโหลนิรินที่ให้ช่วยทำได้ไหม?” เธอจะสั่งสอนเบาะๆ
[กอดผัวให้แน่นละ ฉันมั่นใจนังนั้นต้องฟ้องเสี่ยอิฐแน่]
“คอยดูถ้าไม่เลิกยุ่ง แกเตรียมตบเน็ตไอดอลได้เลย” เธอคิดไปคิดมาตั้งนานว่าควรจะสั่งสอนผู้หญิงแบบนี้ยังไง
เธอเป็นถึงคู่หมั้นเสี่ยอิฐเชียวนะจะให้ผู้หญิงคนอื่นมาเย้ยได้ไง เขาไม่ได้รักเธอแต่สักวันที่เขามีใจให้เมื่อไรเธอจะลงมือทำให้เขาเจ็บคืนบ้าง 2 ปีที่เธอหายไปทำให้เธอรู้ว่านิ่งสยบมันดีเพราะลับหลังเธอจะทำอะไรก็ได้
“ลูกปลาคุยกับใคร?” เข้าห้องก็ได้ยินเสียงหัวเราะเสียงดังเชียว
“เพื่อนค่ะ”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย!” ผู้ชายในผับก็บอกว่าเพื่อนทั้งที่เต้นนัวเนียกันจนเกือบจูบกัน แล้วคนที่คุยละจะเป็นใครเพื่อนผู้ชายอีกรึเปล่าวะ
“หึๆผู้ชายมั้งคะ” เธอยิ้มเยาะก่อนจะวางสายแล้วปิดไฟหัวเตียงนอน เสี่ยอิฐไปดื่มมาอีกตามเคยแค่เขามาใกล้เธอได้กลิ่นแอลกอฮอร์แล้ว
“บอกมันทำประกันชีวิตไว้บ้างก็ดีนะลูกปลาเผื่อตายจะได้มีเงินทำศพ” คู่หมั้นเขามันนางมารร้าย! นี่อยู่กับเขายังจะคุยกับคนอื่นอีก เห็นทีเขาต้องเร่งงานแต่งแล้วมั้งจะได้มีสิทธิ์ในตัวลูกปลาเต็มที่
วันต่อมาเสี่ยอิฐแวะมาส่งลูกปลาที่คอนโดและยังไม่ได้เปิดเครื่องจนถึงบ้านพัก เน็ตไอดอลที่เขากำลังคั่วมารอเขาแถมยังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีก
“เสี่ยขาช่วยลิลลี่ด้วย!!” ลิลลี่รีบตรงเข้าไปเกาะแขนชายหนุ่มที่พึ่งสุดท้ายให้เธอก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเปิดข่าวให้เขาดู
‘เน็ตไอดอลอักษรย่อ ล. ร่านจัดแอบกินไฮโซหนุ่มไม่แคร์คู่หมั้นสาวไฮโซชื่อดัง’
ชายหนุ่มกวาดสายตาอ่านข่าวไปทีละบรรทัดสูดหายใจเข้าลึกๆเพราะรู้ว่านี้เป็นฝีมือลูกปลาแน่ ยัยนางมารแผลงฤทธิ์แล้ว
“กลับไป ฉันจะไปจัดการคนปล่อยข่าว”
“ค่ะเสี่ย!” ลิลลี่อมยิ้มนิดๆก่อนจะเดินออกไป
“ไอ้วินไปคอนโดลูกแล้วเดี๋ยวนี้!!” เขารีบขึ้นรถต้องไปจัดการตัวต้นเหตุก่อน ไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไรกันแน่ถึงเล่นแรงขนาดนี้
ถึงคอนโดยัยนางมารร้ายเขาไม่เคาะประตูให้เสียเวลาเพราะคีย์การ์ดอยู่แล้ว เปิดประตูเข้าไปได้ยินเสียงหวานกำลังร้องเพลงอย่างสบายใจทั้งที่ให้คนอื่นเดือดร้อนกันทั่ว
“ลูกปลา!!”
“เสี่ยมีอะไรคะ?” เธอยิ้มมุมปากพร้อมตีหน้าใสซื่อเหมือนไม่รู้เหตุผลที่เขามาหา
“คิดจะทำอะไรห่ะ ข่าวที่ออกไปฝีมือลูกปลาใช่ไหม?” เขาเกลียดใบหน้าไร้เดียงสาของเธอที่สุดเลยวะ! เธอมันร้ายกาจแค่ไหนเขารู้ดี
“เป็นห่วงคู่ขาเหรอคะ? น่าประทับใจจังเลย” เธอวางของในมือพร้อมเดินไปนั่งเล่นไม่สะท้านกับอารมณ์ร้อนแรงของคู่หมั้นหนุ่ม เธอตั้งใจทำไม่มีเหตุผลจะต้องรู้สึกผิด
“ทำอะไรไม่คิดบ้างห่ะ งานแต่งก็จะจัดอยู่แล้ว!!”
“งานแต่งอาจไม่มีก็ได้ค่ะ” เธอพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยมองคู่หมั้นตัวร้ายที่โกรธเธอจนน่ากลัวและเธอก็เริ่มกลัวเขาจริงแต่ต้องซ่อนไว้อย่างให้เขารู้เด็ดขาด
“ถ้าเสี่ยไม่ได้ลูกปลาใครหน้าไหนก็อย่าหวังจะได้ลูกปลาเลย!!” ตอนแรกเขาไม่ได้โกรธแค่โมโหแต่ตอนนี้ชักจะโกรธเธอจริงแล้ว คิดจะไม่แต่งงานทั้งที่หมั้นกันมาตั้ง 2 ปีฝันไปรึไง
“เสี่ยมันเห็นแกตัว!” เธอไม่คิดว่าเขาจะเลวร้ายได้ขนาดนี้
“ใช่ เสี่ยเห็นแก่ตัว เสี่ยเลวแต่เสี่ยก็ไม่เคยผิดคำพูดเหมือนลูกปลา!” ก็เธอจะยกเลิกงานแต่งมันได้ที่ไหนเล่า เขาตะคอกเสียงดังใส่หน้าเธอด้วยความโกรธความไม่พอใจที่มีอยู่
“งั้นลูกปลามีคนอื่นบ้างคงไม่เป็นอะไรนะคะ” เธอกำมือแน่นไม่ให้เผลอตบเขาไป ผู้ชายเห็นแก่ตัวมักมากเขาจะต้องให้เธอเสียใจเท่าไรถึงจะพอใจ
ขอบตารู้สึกร้อนผาวขึ้นมาพร้อมกับหยดน้ำอุ่นใสที่เอ่อคลอในตาหญิงสาวจ้องมองคู่หมั้นที่เดือดร้อนเพราะคู่ขา ทีกับเธอเขาแทบไม่รู้สึกอะไรไอ้คนเฮงซวย!!
“เอาซี้! แล้วจะได้รู้ว่าเสี่ยเลวได้มากกว่านี้อีกลูกปลา” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงต่ำอย่างสุดกลั่น ความอดทนเขาจะขาดเพราะเธอนี่แหละช่างยั่วโมโหหันไม่หยุด
อยากจะเกลียดลูกปลาแต่แม่งทำไม่ได้โคตรเหี้ย!!
เสี่ยอิฐมองหน้าคู่หมั้นสาวก่อนจะหมุนตัวกลับออกไปจากคอนโดของเธอ เมื่อก้าวพ้นประตูเขายืนหลับตานิ่งสูดลมหายใจเข้าลึกๆพยายามสะกดใจไม่ให้หวนกลับไปทำอะไรไม่ดี ลูกปลาเป็นของเขาใครที่มันแตะต้องเธอได้มีเรื่องแน่!!
ลับหลังคู่หมั่นหนุ่มออกไปหญิงสาวทรุดนั่งลงกับพื้นปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลรินออกมา เธอเจ็บแต่เธอจะไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆแน่ ถ้าเสี่ยอิฐไม่เจ็บปวดแบบที่เธอเป็นอยู่ยังไงก็จะไม่หยุด
ลูกปลามองแหวนหมั้นในมือที่สวมไม่เคยถอดตั้งแต่วันนั้นแต่นับจากนี้เธอจะไม่ใส่มันเสี่ยอิฐจะได้รู้ว่าตัวเธอมีคุณค่าแค่ไหน เธอจะไม่แสดงตัวว่าเป็นของใครทั้งนั้น
“แล้วเราจะได้เห็นดีกันอีเสี่ยบ้า!!” เธอเช็ดน้ำตาออกลวกๆแล้วโทรไปจองชุดเพื่อไปงานเปิดตัวโรงแรมใหม่ เธอรู้ว่ายังไงเสี่ยอิฐก็ต้องไปและต้องควงเธอไปในฐานะคู่หมั้น
- ผู้เขียน
