ตอนที่ 3
1604 คำ
เธอเหนื่อยจังเลยที่มีคู่หมั้นแบบนี้จะต่อหน้าหรือลับหลังเขาก็ไม่เคยเกรงใจเธอสักนิดเดียว เธอก็ยังอยากเปลี่ยนเขาที่เป็นเสือให้เป็นลูกแมวเชื่องๆ ของเธอนะแต่ว่ายากจัง ตอนนี้เขาก็คงทำอะไรกับเด็กจนลืมเธอแล้ว
“จะเกลียดก็เกลียดไม่ลง!” เธอควรจะเกลียดเขาจริงๆ แต่ก็นั่นแหละแพ้ความดีแค่น้อยนิดของเขาจนได้
ครั้งนี้คงต้องใจแข็งให้ได้สักครั้งเสี่ยอิฐไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ถึงได้อยากจะแต่งงานกันเร็วๆ ทั้งที่ตัวเองก็รักสนุกขนาดนี้
นึกถึงเมื่อไม่กี่วันก่อนที่เธอแวะเอาของฝากไปเยี่ยมคุณลุงคุณป้าพร้อมกับบอกเรื่องเลื่อนนงานแต่ด้วยเหตุผลส่วนตัวท่านก็เข้าใจนะไม่ได้ว่าอะไรสักคำเดียว
เช้าวันต่อมาเสี่ยอิฐบุกมาถึงห้องทำงานโวยวายเรื่องนี้ใส่เธอซะงั้น เขาบอกว่ารอเธอนานแล้ว!! แต่เธอยังไม่เห็นตรงไหนที่เรียกว่ารอเลย เขาใช้ชีวิตอย่างอิสระมากไม่สนใจอะไร
ตอนนี้เธอเหนื่อยเลยอยากพักหายเหนื่อยเมื่อไรเธอจะตามไปแหกอกเขากับเด็กในสังกัดแน่ เธอจะไม่ยอมถูกมองว่าเป็นของตายเด็ดขาดเหมือนที่ผ่านมา ถึงเขาจะบอกว่าเธอคือที่หนึ่งแต่ใครอยากจะเป็นละมันไม่มีหรอกเพราะที่เธออยากได้คือผู้หญิงคนเดียวของเขาไม่ใช่ว่ามีที่หนึ่ง สอง สามรออยู่
“ฉันไม่อยู่ตั้ง 2 ปีเสี่ยอิฐนิสัยเหมือนเดิมเป๊ะ!!” สาเหตุที่เธอย้ายตัวเองไปทำงานที่อังกฤษก็เพราะเขานั่นแหละ
วันนั้นเธอไปหาเขาแล้วเห็นเขานอนกับผู้หญิงเลยทะเลาะกันมันบังเอิญพอดีที่อังกฤษซีอีโอป่วยหนักเธอตัดสินใจไปแล้วไม่เคยกลับมาเลย
“โอ๊ย…เหนื่อยจัง” เธอบิดตัวไปมาหลังจากที่แช่น้ำอุ่นมานานจนตัวแทบเปือย เธอกำลังจะถอดผ้าเช็ดตัวออกแต่ว่า…
“อย่าถอดนะ!!!”
“กรี๊ดดด…เสี่ย!!!” เกือบแล้วไง อีเสี่ยบ้ามาโผล่ในห้องนอนเธอได้ไงเนี่ย
“ให้เสี่ยช่วยแต่งตัวไหม?”
“ออกไปเลย!!” เธอชี้นิ้วไล่ขนาดนี้เสี่ยอิฐยังจะมาหัวเราะอีกอีตาโรคจิต
“ครับคู่หมั้น” นี้ลูกปลาไม่รู้ใช่ไหมว่าผ้าเช็ดตัวมันใกล้หลุดเต็มทีแล้วเนินอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจทำให้เขาลุ้นว่าจะหลุดเมื่อไร
“ออกไปสิ” ไอ้คนหื่นกามมองเธอตาเป็นมันเลย
เขาเดินไปใกล้ๆ เธอหอมแก้มทีหนึ่งแล้วเดินผิวปากอย่างสบายใจต่างกับเธอที่ใจเต้นแรงเพียงแค่เขาเข้าใกล้ เสน่ห์แสนร้ายของเสี่ยอิฐกำลังหล่อมใจเธอให้อ่อนลงแต่เธอจะไม่ยอมเด็ดขาด อย่าลืมสิเธอกลับมาแก้แค้น เธอจะทำให้เขาเจ็บบ้าง
ชายหนุ่มเดินสำรวจห้องคู่หมั้นตัวเองอย่างสบายใจ ครั้งนี้เขามาง้อเธอเองเพราะดันไปเจอกันแบบนั้น ถึงยังไงเขาก็ให้เธอเป็นที่หนึ่งเสมอ
“มีไร?” หมั่นไส้เขาที่สุดเลย
“ก็มาง้อไงคืนดีกันเถอะ” เขาขี้เกียจพูดอ้อมค้อม
“ไว้มาวันหลังนะ วันนี้ง่วงแล้วก็เหนื่อยมาก” เธอเหนื่อยอยากจะพักผ่อนไม่ใช่มานั่งคุยกับเขาแบบนี้
ยอมรับนะว่ารู้สึกดีที่เขามาง้อแต่เขาไม่ได้รู้สึกผิดด้วยซ้ำแล้วทำไมเธอจะต้องคืนดี เขาน่ะร้ายไว้ใจไม่ได้
“ไล่เสี่ย?” กล้ามากเลยลูกปลา
“ค่ะ นี่ก็ดึกมากแล้วลูกปลาจะนอน” ก็บอกแล้วว่าเหนื่อยเขาก็ยังจะเซ้าซี้ไม่หยุดน่ารำคาญ
“ลูกปลา!”
“ไม่ต้องมาดุลูกปลา ถ้าเสี่ยไม่ไปลูกปลาจะไปเอง” เธอเบื่อจะคุยกับเขาในตอนนี้แต่เขาก็ยังดึงดันเอาแต่ใจตัวเอง คนที่ได้ดั่งใจทุกอย่างจนเคยตัวแบบนี้ต้องโดนดัดนิสัยบ้าง
“โกรธเสี่ยขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ถ้าลูกปลามีเซ็กส์กับคนอื่นเสี่ยคงไม่ว่านะ” เขามันเห็นแก่ตัวที่สุด ทำอะไรเคยไว้หน้าเธอสักครั้งไหม
“เอาซี้!! แต่เสี่ยไม่รับประกันความปลอดภัยของมันนะ” เขาตะคอกเสียงดังลั่นพยายามสูดหายใจลึกๆ ไม่ให้อาละวาดไปมากกว่านี้
“เสี่ยมีคนอื่นลูกปลาก็รับไม่ได้เหมือนกัน!” เธอพูดไม่ดังมากแต่มองตาเขาไม่กระพริบ
“เสี่ยก็มาขอโทษแล้วนี้ไง”
“แล้วไงคะ ขอโทษแล้วทำใหม่จะขอโทษทำไม?” มันก็แบบนี้ตลอด แค่พูดออกมาทั้งที่ไม่รู้สึกอะไรแล้วก็กลับไปทำแบบเดิมๆ ให้เธอต้องเสียใจซ้ำซาก
“กลับไปเถอะค่ะวันนี้ไม่อยากคุย”
“โอเค พรุ่งนี้เสี่ยจะไปหาที่ออฟฟิต” เขาคงต้องรอให้เธอใจเย็นก่อนสินะ
เสี่ยอิฐคือว่าที่สามีเธอดังนั้นต้องจัดการเด็กๆ ของเขาให้จบก่อนแต่คงวุ่นวายหน่อยเพราะเขามีเยอะมาก เธอไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนก่อนเลยทุกอย่างมันหนักมากสำหรับเธอและเขาก็ไม่พยายามตัดใครออกไปเลยแม้แต่เธอด้วย
“เสี่ยอิฐจะหยุดเพื่อลูกปลาได้ไหม?”
เสี่ยอิฐออกมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียนจนพนักงานในออฟฟิตไม่กล้าจะมองเขาสักคน มาวินรออยู่ด้านนอกกับเลขาลูกปลาก็พอเข้าใจสถานการณ์โดยไม่ต้องถามอะไร
“ไอ้วินจ้องรีสอร์ทเขาใหญ่หนึ่งคืน พรุ่งนี้ลูกปลาจะต้องไปที่นั่น” ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าลูกปลาจะทำยังไงถ้าเขาฉุดเธอไปที่รีสอร์ทไกลๆ จากกรุงเทพ เขามั่นใจว่าคนพึ่งกลับจากเมืองนอกอย่างเธอจำทางไม่ค่อยได้แน่
“ครับเสี่ย”
เสี่ยอิฐเดินออกไปแต่ก็ไม่ลืมแวะไปทักทายพ่อของลูกปลาตามมารยาท ถึงแม้เขาจะมีข่าวไม่ดีเยอะแค่ไหนว่าที่พ่อตาก็ยังวางใจเขาเหมือนเดิมต่างกับลูกสาวสิ้นดี!
เช้าวันต่อมาลูกปลามาออฟฟิตสายกว่าปรกติเพราะแวะไปเอาแล๊ปท๊อปที่บ้าน เธองงกับพ่อนิดหน่อยที่อารมณ์ดีเป็นพิเศษจนน่าสงสัย
“มอร์นิ่งที่รัก” เสี่ยอิฐนั่งรอลูกปลามาสักพักแล้ว เขาเดินดูห้องทำงานเธอไปด้วยเป็นการฆ่าเวลา
“มีอะไรคะ?” อีตาเสี่ยบ้ามากวนเธอแต่เช้าเลย
“เสี่ยมารับไปเที่ยว” เขาบอกพ่อเธอแล้วเมื่อวาน เขาจะพาเธอไปปรับความเข้าใจกันสักหน่อย
“ลูกปลามีงานค่ะ เสี่ยจะไปไหนก็ไปเถอะ” เธอจำเป็นต้องนั่งบนโซฟารับแขกแทนเก้าอี๋ของเธอเพราะเสี่ยอิฐนั่งแทนที่เธออยู่แถมทำตัวราวกับว่าเป็นเจ้าของห้อง
เธออยากจะกินกาแฟร้อนๆ แต่พอจะเดินออกไปเสี่ยอิฐก็มาขว้างทางอีก นี่เขาจะเอายังไงกันแน่เนี้ย
“เสี่ยจะพาไปเที่ยวพ่อแม่ลูกปลาก็อนุญาตแล้วด้วย”
“อนุญาต? อย่าบอกนะว่าเสี่ย…” เล่นไปขอพ่อเธอเลยเหรออีเสี่ยเจ้าเล่ห์
“ลูกปลาไม่ไป!!”
“โกรธนานจังเสี่ยมาง้อเป็นครั้งที่ 3 แล้วนะ!” เขาเริ่มโมโหนิดๆ เพราะเธอนั่นแหละที่ดื้อด้านไม่ยอมฟังกันสักอย่าง
เขาเดินมาดักเธอไม่ให้ออกจากห้องก่อนจะผลักให้เธอล้มลงบนโซฟาต่อด้วยการทำให้ลูกปลากลัว
“โอ๊ย นี้เสี่ยทำบ้าอะไรเนี้ย?!” เธอไม่ได้เจ็บแต่ตกใจมากกว่า
หญิงสาวหันไปกำลังจะด่าคู่หมั้นแต่ว่าชายหนุ่มเร็วกว่าเพราะเขากระโจนเข้ามาใกล้ชิดเบียดเธอจนไม่สามารถจะหนีออกไปได้ เสี่ยอิฐยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะจูบปิดปากคู่หมั้นสาวที่กำลังจะอ้าปากด่า ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปตักตวงความหวานในโพรงปากเธออย่างหิวกระหายมือเขาไวไปตามสัญชาตญานแต่ว่าเธอรู้สึกตัวทัน!!
“หยุดนะเสี่ยอิฐ!!” เธอตะคอกเขาเสียงดังก่อนที่เขาจะทำเรื่องหื่นกามกับเธอในห้องทำงาน
“จะไปหรือไม่ไปลูกปลา” เมื่อกี้ถ้าเธอเคลิ้มไปกับเขาละก็ห้องทำงานนี้ได้ร้อนระอุเพราะกามอารมณ์ของเขาแน่
“ก็ได้ แต่ลูกปลาไม่มีชุดต้องกลับคอนโดก่อน”
“ไม่ต้องเสี่ยเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย เชิญคู่หมั้นไปขึ้นรถได้แล้ว” เขาจับมือเธอดึงกระตุกให้เดินตามพร้อมกับคว้ากระเป๋าเธอเอาไว้กันหนี
เธอก็ยอมไปกับเขาอีกจนได้เพราะขืนไม่ยอมเสี่ยบ้ากามจับเธอปล้ำตรงนั้นจะทำยังไงใครจะช่วย การไปเที่ยวกับเขาแบบนี้มันก็ดีแต่ก็มีข้อเสีย เธอจะใจอ่อนให้กับความดีเล็กน้อยของเขาไม่ได้นะ!!
“กาแฟไหมลูกปลา?” เนื่องจากรถแวะปั้มพอดีเขาเลยต้องถามแต่พอหันไปเห็นว่าเธอหลับก็นึกสงสารขึ้นมาก นี่ถ้ามาเป็นเมียงานการเธอไม่จำเป็นต้องทำก็ได้แต่เด็กดื้ออย่างเธอรึจะยอมเขาง่ายๆ
“หลับก็น่ารัก ตื่นมาทำไมถึงเป็นนางมารร้ายได้นะ” ลูกปลาเป็นคนหน้าเด็กและไอ้ความหน้าซื่อของเธอนี่แหละมันหลอกใครมานักต่อนักแล้ว ความจริงลูกแล้วร้ายกาจขนาดไหนเขารู้ดีแต่เธอก็ยังสู้เขาไม่ได้หรอก
- ผู้เขียน
