3
1567 คำ
เธอหัดมายิ้มหวานให้กับเขาแม้จะรู้สึกเจ็บมากก็ตาม เสี่ยชาพูดแบบไม่คิดอะไรมากแล้วเดินเลือกของต่อไปแบบไม่รู้สึกอะไรเลยสักอย่าง เธอเดินตามเขาไปเรื่อยๆแล้วในจังหวะนั้นก็มาคนส่งข้อความมาขอเดทวันพรุ่งนี้ เธอจำได้ว่าเขาคือเพื่อนของเพื่อนอีกทีหนึ่งและเราเจอกันตอนไปเที่ยว
“พรุ่งนี้หนูนอนด้วยไม่ได้นะคะ”
“ทำไมล่ะ?”
“มีนัดค่ะ แต่คืนนี้หนูจะอยู่กับเสี่ยชา”
“นัดกับใคร?”
“มันเรื่องส่วนตัวนะคะ”
“เสี่ยแค่เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของหนูเฉยๆ คนสมัยนี้มันไว้ใจได้ที่ไหนเล่า แล้วที่นัดวันพรุ่งนี้น่ะคงเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายหรอกใช่ไหมพิ้งค์”
“ผู้ชายค่ะ”
“ห่ะ!? มันเป็นใครห่ะถึงกล้ามายุ่งกับหนู!?”
“เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกทีค่ะ จำได้ว่าเจอกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วตอนไปเที่ยวกับเพื่อน”
“ชอบมันมากเลยเหรอ!?”
“ทรงฮอตเนิร์ดแบบนั้นใครๆก็ชอบค่ะ”
“แล้วเสี่ยล่ะ?”
“เสี่ยชาทำไมคะ?”
“ไม่ชอบแบบนี้บ้างเหรอ?”
“ก็ชอบค่ะ แต่ฮอตเนิร์ดน่ะของแรร์เลยนะคะ เสี่ยรู้ไหมว่าพวกใส่แว่นเนี่ยมีเสน่ห์อันตรายต่อใจมากเลยนะคะ”
“หนูจะไปนอนกับเสี่ยอยู่แล้วแต่ยังกล้าชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเสี่ยอีกเหรอ!?”
“ก็ลืมตัวค่ะ หนูขอโทษนะคะ เสี่ยชาอย่าคิดมากเลยนะ ถึงยังไงตอนนี้หนูก็ไม่มีใครนอกจากเสี่ยชาคนเดียวหรอกค่ะ แต่ถ้าเขาขอหนูคบเมื่อไรเราคงจะต้องจบกันนะคะ”
“หนูดูอยากกินมันมากนะพิ้งค์ เช็ดน้ำลายหน่อยไหม!?”
“เสี่ยชาอะ!”
“ทำเหมือนอดอยากปากแห้งมากทั้งที่เสี่ยไม่เคยปล่อยให้พัก คืนนี้เตรียมอ้าปากกว้างๆได้เลย!”
“หนูยังไม่ได้คิดไปถึงขั้นนั้นเลยนะคะ แต่เซ็กซ์มันก็เป็นเรื่องสำคัญเหมือนกันเพราะงั้นหนูต้องสวยทั้งตัว มาทางนี้ค่ะเสี่ยชา หนูเห็นอะไรน่าสนใจแล้ว”
เขาถูกพิ้งค์จับมือดึงเข้าคลินิกเสริมความงามแล้วนั่งฟังเธอคุยเพราะจะซื้อคอร์สทำผิวกายให้ขาวเนียน แล้วซื้อคอร์สฉีดหน้าเพิ่ม แล้วที่ทำให้คิ้วขมวดแทบจะเป็นปมคือเธอจะทำเลเซอร์ขนด้วย นั่นทำให้เขาสงสัยว่าที่ผ่านมาเธอไม่ได้ทำอะไรป่าผืนน้อยนั่นบ้างรึไงมันถึงมีเพียงไรขนขึ้นบางๆไม่ได้ดกดำจนดูรกเลย
ศาสตร์ความสวยมันไปไกลถึงไหนแล้ววะ
แล้วที่เลียมาตลอดก็เนียนดีนี่
“มาทำวันไหน?”
“น่าจะวันมะรือค่ะ”
“หมดเป็นแสนเพื่อผู้ชายคนเดียวนี่นะ!”
“แก่อย่าอย่าบ่นค่ะ กลับกันเถอะค่ำมากแล้ว”
“แล้วนี่หนูมีรถใช้รถยัง?”
“ยังค่ะ หนูเรียนอยู่นะจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อล่ะคะ”
“เดี๋ยวเสี่ยซื้อให้เอง เวลาทิ้งเสี่ยไปแล้วจะได้ไม่ต้องลำบากมากเวลาเดินทางไปไหนมาไหน”
“แต่มันแพงนะคะ”
“ถ้าพอใจก็ไม่มีคำว่าแพงหรอก”
“ถ้ามาทวงทีหลังหนูไม่คืนนะคะ หนูยึดไว้จริงๆด้วย!”
“เสี่ยดูเป็นคนงกของขนาดนั้นรึไง เสี่ยรวยมากพอจะเลี้ยงหนูให้อยู่อย่างสุขสบายกว่าผู้ชายทุกคน แล้วไอ้เนิร์ดนั่นน่ะมันน่าจะยังมีอะไรไม่มากหรอก เสี่ยไม่อยากให้หนูลำบาก”
“ตามใจค่ะ”
เขาเอาของที่ซื้อมาทั้งหมดเก็บแล้วถึงได้เปิดประตูให้พิ้งค์ขึ้นไปนั่งสบายๆ เขาก็ประจำที่คนขับรถแล้วเปิดเพลงฟังเพื่อทำให้รถไม่เงียบจนเกินไป เธอก็ก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความแบบไม่เกรงใจเขาเลย เรื่องรถเขาไม่ได้คิดมากหรอกเพราะมันราคาแค่ไม่กี่แสนหรือเอาคันละล้านต้นๆก็ได้ เขาไม่อยากให้เธอลำบากจนเกินไปถ้าจะต้องคบกับคนอื่นที่ไม่รู้ว่าดูแลดีเท่านี้รึเปล่า
ผัวจ่ายเงินให้เมียทำสวยเพื่อหาผัวใหม่
กูจะบ้าตาย!!
วันต่อมาพิ้งค์นั่งเหม่อนิดๆเมื่อเผลอคิดถึงเรื่องเมื่อคืน คนแก่เอวดุจัดหนักจนแทบจะเดินขาถ่างมาเรียนได้อยู่แล้ว เขากินเก่งมากแถมตะกละตะกลามจนน่ากลัวว่าจะตายคาอกเข้าสักนาที เขาทำแรงมากจนต้องยกมือดันเอวออกแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยเพราะถูกเขารวบอย่างง่ายดาย กว่าเขาจะกินอิ่มเธอแทบกระอักความสุขออกมาได้เลย เมื่อเช้าเขามาส่งเธอและบอกว่าวันนี้มีธุระเยอะถ้ามีอะไรก็ทิ้งข้อความไว้เดี๋ยวมาตอบทันทีที่ว่าง
พอคิดๆไปแล้วก็นึกถึงคืนแรกของเรา
เขาโคตรมีเสน่ห์
เสี่ยชาทำให้เธอหลงแล้วหลงอีกแบบถอนตัวไม่ขึ้นเลย เขาเปย์หนักแม้ว่าเธอจะไม่เคยร้องขอแม้แต่บาทเดียวเพราะเกรงใจมาก เรื่องลีลาก็แซ่บมากแถมยังใหญ่เท่าแขนและแรงดีไม่มีแผ่วอีกด้วย เขาน่ะหลอกเธอในครั้งแรกว่าจะทำเบาๆไม่ให้เจ็บหรอก แต่รู้ไหมว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร เรามีเซ็กซ์กันแค่หนึ่งคืนเธอก็เข้าโรงพยาบาลเพราะช่องคลอดอักเสบทันทีเลย ส่วนตัวต้นเหตุก็ดูแลดีทุกอย่างแต่ก็ไม่น่าจะสำนึกผิดอะไรที่ทำกับเธอแรงขนาดนั้น พอออกจากโรงพยาบาลเสี่ยชาจับเธอกินไม่หยุดแล้วอ้างว่าจะได้ชินกับขนาดของเขา
เขาบอกว่าของตัวเองเล็กเท่านิ้วก้อย
คนแก่ขี้โกหก! นิ้วก้อยบ้านเขาใหญ่เท่าแขนรึไง!!
“ต้นมันชอบแกมากเลยนะยัยพิ้งค์”
“จริงเหรอ?”
“ฉันจะโกหกทำไมเล่า”
“แล้วทำไมก่อนหน้านี้ไม่เห็นมาคุยอะไรด้วยเลย”
“เขินมั้ง”
“แล้วแฟนเก่าต้นเป็นใครรู้จักปะ?”
“เด็กแพทย์น่ะ เห็นว่าเรียนเก่งมากแต่ไม่ค่อยมีเวลา”
“อ่อ แบบนี้นี่เอง”
“มันโสดมานานเป็นปีแล้วนะ พอเจอแกก็พุ่งเข้าจีบเลย”
ในขณะที่ชานั่งดื่มกาแฟกับพี่ชายด้วยความเซ็งมากอย่างไม่มีเหตุผลเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากจะโทรหาพิ้งค์แต่ว่าตอนนี้เธอน่าจะกำลังเรียนอยู่ เขาคิดอะไรเพลินๆถึงเรื่องเมื่อคืนที่มีความสุขมาก ปากเล็กๆที่ชอบเถียงถูกปิดด้วยแก่นกายจนแตกให้กินนมแทบสำลักเลย แล้วมือเล็กๆก็ชอบดันเอวออกจนต้องจับรวบเอาไว้ เมื่อคืนตอนที่ลงลิ้นเลียก็มองร่องร้อนด้วยความสงสัยเรื่องการกำจัดขนเหมือนเดิม ถ้าเป็นการโกนมันน่าจะมีเป็นตอขึ้นมาบ้างสิ หรือเคยเลเซอร์มาก่อนก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน แต่ที่จำได้คือหอมหวานมาก
ไม่อยากให้พิ้งค์มีผัวใหม่เลยจริงๆ
เขาทำเหมือนผัวได้ แต่เขาเป็นผัวให้ไม่ได้
“เป็นอะไรวะ?”
“คิดเรื่องพิ้งค์”
“เมื่อวันก่อนมึงพาไปค้างด้วยไม่ใช่รึไง แฮปปี้ใช่ไหมล่ะ?”
“แฮปปี้มันก็ใช่อยู่หรอกชัช แต่ว่าพิ้งค์อยากมีคนรักจริงๆไง แล้วกูเป็นให้ไม่ได้ว่ะ”
“งั้นก็ปล่อยน้องเขาไป”
“ไอ้เหี้ยชัชเดี๋ยวไอ้แดกส้นตีนแทนกาแฟ!!”
“เอ้า! ก็น้องเขาอยากมีผัวเป็นตัวเป็นตนที่สามารถคบกันออกสื่อได้ หึงหวงได้ ทำอะไรหลายอย่างได้ไง ส่วนมึงไม่อยากมีเมียจริงจังก็หาคนใหม่ดิ หาเลี้ยงสักคนเอาไว้แก้เสี้ยนก็ได้ เรื่องแค่นี้มันง่ายจะได้ไม่เห็นต้องเครียดอะไรเลย”
“มึงพูดเหมือนง่ายจังวะชัช!”
“แล้วมันจะยากอะไรห่ะ ไม่รักก็แค่ปล่อยไง”
“กูไม่รัก แต่กูไม่อยากปล่อย!”
“แล้วมึงจะทำยังไงต่อห่ะ?”
“ไม่รู้ว่ะ แล้วมึงเคยเป็นแบบกูไหมวะ แบบ…ไม่อยากปล่อยให้เขาไปเป็นของใคร”
“จบก็คือจบ แยกก็คือแยก กูไม่หวงเหมือนมึงหรอกชา”
“อย่าให้กูเห็นนะว่ามึงเผลอไปรักใครแล้วโดนทิ้ง”
“คนอย่างกูเหรอจะเป็นแบบนั่น ฝันไปอีกสักสามชาติเถอะ!” ชัชมองบนแล้วยกกาแฟดื่มด้วยความสบายใจมาก ส่วนน้องชายมันก็ทำหน้าตึงอยู่นั่นแหละไม่รู้จะอะไรนักหนา สิ่งที่เขาบอกมันไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำตามเลยนะเพราะไม่รักก็คือไม่รักไง ถึงเอากันจนแตกไปกี่น้ำก็ไม่ทำให้รักขึ้นมาได้หรอก แต่ถ้าเผลอใจรักขึ้นมานี่ก็แย่หน่อยเพราะกว่าจะรู้ตัวก็อาจจะเสียคนรักไปแล้วก็ได้ เรื่องแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นกับหลายคนที่เข้ามาอยู่ในความสัมพันธ์แบบไม่ผูกมัด พอใจไม่แข็งพอก็แพ้แล้วกลับไปเลียแผลใจตัวเอง ส่วนคนที่รอดก็หาคนใหม่ได้เรื่อยๆไง
ความสัมพันธ์แบบนี้ทำคนเจ็บแทบตายมาเยอะ
ดีนะที่เขาใจแข็งพอเลยรอด
- ผู้เขียน
