เด็กดื้อของเสี่ยชา

แสงไฟยามค่ำคืนมันสวยมากจริงๆเมื่อได้นอนมองบนเตียงหลังจากร่วมรักจนหมดเรี่ยวแรง แล้วนอนซบหน้าอกกว้างที่มีรอยจูบค่อนข้างเยอะ มือใหญ่ลูบหัวไหล่แผ่วเบาคล้ายว่ากำลังกล่อมให้นอนอย่างนั้นแหละ บนเตียงที่ยับยู่ยี่หลังจากผ่านมรสุมรักที่ถาโถมอย่างหนักด้วยความหิวกระหายจนแทบคลั่ง ก่อนจะถูกจับไปนอนทับบนตัวอย่างแนบชิดไปทุกสัดส่วนและสัมผัสความแข็งขึงที่กำลังตื่นขึ้นมาอีกแล้ว รู้ไหมว่าเธอแอบรักเขามากเลยนะ เสี่ยชาที่ใจดีมาก เขาเป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาไม่มากแต่มีเสน่ห์ชวนให้มองได้ตลอดเวลา เธอชอบริมฝีปากหยักลึกได้รูปกระจับทำให้เหมือนยิ้มตลอดเวลา นัยน์ตาสีน้ำตาเข้มนั้นเป็นประกายวาววับดึงให้ตกหลุมรักซ้ำๆจนถอนตัวไม่ขึ้น เขาคือคนที่เอาใจเก่ง ดูแลดี ทำทุกอย่างดีไปหมด แต่ว่าเขารักอิสระเกินกว่าจะยอมมีความรักอีกครั้ง นั่นเลยเป็นเหตุผลที่เธอกับเขาเข้ากันได้ เธอรักเขาแต่ไม่สามารถพูดออกไปได้ เขารักอิสระเกินกว่าจะยอมผูกมัด “คืนนี้ค้างที่นี่แหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้เสี่ยจะไปส่งที่มหาลัยเอง” “ทำไมถึงพาหนูมาคอนโดคะ ปรกติแล้วเสี่ยจะชอบเปิดห้องที่โรงแรม หรือไม่ก็ไปหาหนูที่ห้องแทนไม่ใช่เหรอคะ?” “เราก็รู้จักกันมาครึ่งปีแล้วหนูจะค้างคอนโดเสี่ยบ้างก็ไม่น่าจะเป็นอะไรไปหรอก หรือว่าหนูไม่สะดวกใจจะค้างด้วยเสี่ยจะได้แต่งตัวไปส่งเดี๋ยวนี้เลย” “ค้างได้ค่ะ หนูแค่สงสัยเฉยๆ แล้วคืนนี้ให้หนูใส่ชุดอะไรนอนดีล่ะคะ ชุดของเสี่ยชาก็ตัวใหญ่มาก” “คืนนี้หนูไม่จำเป็นต้องใช้เสื้อผ้าหรอก” ปลายนิ้วเกลี่ยที่หัวไหล่เนียนแผ่วเบาด้วยความชอบใจและอารมณ์ดีมาก ก่อนจะขยับไปจูบหน้าผากเกลี้ยงเกลาด้วยความเอ็นดูมากเป็นพิเศษ เราสองคนรู้จักกันมาได้ไม่นานมากเท่าไร แต่ว่าพิ้งค์เป็นเด็กน่ารัก ไม่เรื่องมากอะไรเลยักอย่าง เขาบอกให้มาหาก็มา เขาบอกว่าจะไปหาก็เตรียมตัวรอ เธอไม่เคยจู้จี้จุกจิกหรือล้ำเส้นเลยสักครั้ง เขาชอบความสัมพันธ์แบบนี้เพราะว่ามันอิสระดี เราสองคนแค่สัมผัสกันผ่านร่างกายก็พอ ส่วนหัวใจเก็บไว้แบบนั้นแหละดีแล้ว เขาอายุสามสิบปี เขาผ่านความสัมพันธ์มาหลายรูปแบบจนกล้าพูดได้เลยว่าไม่มีอะไรจีรังหรอก ดังนั้นเขาเลยใช้ช่วงเวลาที่เหลือดื่มดำการความรู้สึกร้อนแรงทางกายโดยปราศจากความอบอุ่นทางใจ ความรักมันเลวร้ายซะจนไม่ต้องการจะมีอีกครั้ง เรื่องนี้พิ้งค์รู้ดีเพราะเขาเป็นคนบอกเอง พอใจก็อยู่ ไม่พอใจก็ไป เราเริ่มต้นบทรักกันอีกครั้งด้วยความเร่าร้อนและรุนแรงเต็มไปด้วยมวลอารมณ์ที่แผ่ซ่านไปทั้งตัวเพื่อขับเคลื่อนให้ทำต่อไปจนเสร็จสมถึงสวรรค์ที่ร่วมสร้างกันมา หลังจากโรมรันจนหมดแรงก็นอนกอดกันแบ่งปันไออุ่นผ่านเรือนกายที่แนบชิดและบอกฝันดี เราทำเหมือนคู่รักกันจริงๆทั้งที่มันไม่ใช่เลยสักนิด เธอให้ความสุขเขา เขาให้สิ่งของเธอ ยุติธรรมดี เช้าวันต่อมาชาขับรถออกมากินอาหารเช้าด้วยกันก่อน จากนั้นก็ขับรถไปส่งที่มหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่และเข้ามาค่อนข้างบ่อยมาก แต่ในระหว่างที่รถติดก็คิดอะไรออก เขาหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาแล้วหยิบแบงค์เทาใส่ไว้ที่มือเล็กพร้อมกับรอยยิ้มกว้างมาก เธอก็มองด้วยความสงสัยแต่ไม่ปฏิเสธอะไร เรื่องเงินสำหรับเขาไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย เขาแค่อยากให้เธอสบาย “พอใช้ไหม?” “พอค่ะ แล้วทำไมถึงให้คะ?” “หนูเรียนอยู่การเงินยังไม่คงที เอาเงินเสี่ยไปซื้อของตามใจตัวเองเลยนะ หรือถ้าไม่พอก็บอกได้นะ เสี่ยจะโอนเงินให้ทันทีที่หนูส่งข้อความมาบอกเลย หนูไม่จำเป็นต้องเกรงใจ” “ใจดีแบบนี้กับทุกคนรึเปล่าคะ?” “เสี่ยดูแลผู้หญิงทุกคนเป็นอย่างดีเท่าที่จะทำได้เสมอ” “ตอนนี้เสี่ยชามีกี่คนคะ?” “เสี่ยมีหนูคนเดียว เสี่ยไม่ชอบยุ่งเกี่ยวหลายคนมันเหนื่อยน่ะ ถ้าจะมีก็เป็นคนๆไปเลย” “แล้วเบื่อหนูรึยังคะ?” “ถ้าเบื่อแล้วเมื่อคืนจะพาไปค้างคอนโดทำไมล่ะ แล้วเดี๋ยวเย็นนี้มารับไปหาอะไรกินกันนะ” “สี่โมงนะคะ” เขายิ้มกว้างแล้วขับรถต่อไปเรื่อยๆด้วยความสบายใจมาก รู้สึกถึงแววตากลมโตที่แอบมองกันอยู่เงียบๆไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ หรือว่าเธอจะเบื่อคนที่แก่กว่าถึงเก้าปีแบบเขานะ แต่เมื่อคืนเขาก็แรงดีไม่มีตกเลยนะ เขาจูบเธอไปทั้งตัว บำเรอปรนเปรอทุกอย่างให้มีความสุขที่สุดก่อนจะเริ่มทำอะไรรุนแรงตามใจตัวเอง แถมพิ้งค์ก็ดูเหมือนจะชอบด้วยถึงได้นอนกอดเขาทั้งคืนเลย เธอติดการนอนกอด เขาชอบที่จะถูกกอดด้วยสิ รถแล่นเข้ามาจอดที่หน้าตึกของมหาวิทยาลัยชื่อดังที่มีนักษาศึกเดินพลุกพล่านเต็มไปหมด บางคนก็มาในสภาพสวยเหมือนนางฟ้า แต่บางคนก็มาในสภาพเหมือนพร้อมจะตายมากกว่าเรียน ส่วนคนข้างตัวก็สดใสน่ารักทั้งที่เมื่อคืนนอนน้อยมากแท้ๆ เธอวางมือลงที่ต้นขาของเขาแล้วยิ้มกว้างให้ “ถ้าเสี่ยชามาส่งหนูบ่อยๆคนอื่นจะคิดว่าหนูมีผัวเอานะ รู้ไหมคะ?” “แต่ความจริงเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ จริงไหม?” “ใช่ค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” “อย่าคิดมาก ถ้าใครถามก็บอกว่าพี่ชายมาส่งก็ได้ วันนี้ตั้งใจเรียนนะแล้วเย็นนี้เจอกัน” เธอยิ้มกว้างแล้วลงจากรถไปทันทีด้วยความเจ็บลึกๆที่รู้ว่าไม่สามารถจะขยับสถานะได้มากกว่าคู่นอนแล้ว แต่เรื่องนี้จะโทษใครได้ล่ะในเมื่อแอบชอบเขาก่อนเอง พอได้อยู่ใกล้ก็ยิ่งถลำลึกเข้าไปเรื่อยๆ พอเขาเสนอความสัมพันธ์ที่ไร้สถานะแต่สามารถมีกันและกันได้ก็รีบตอบตกลงแบบไม่คิดหน้าคิดหลังเลย ครึ่งปีที่พยายามเปลี่ยนใจเสี่ยชา เธอเสียเวลามากเกินไป ตอนนี้เธออายุแค่ยี่สิบเอ็ดปียังสามารถเจอผู้ชายที่สามารถรักได้มากกว่านี้ คนหน้าตาดีก็ใช่ว่าจะหายากขนาดนั้น ส่วนเรื่องนิสัยใจคอก็แค่เลือกให้นานหน่อยก็เท่านั้นเอง ปัญหาคือเธอควรจะหาทางตัดเขาออกจากใจยังไงในเมื่อยังคิดถึงตลอดเวลาแบบนี้ เธอซื่อสัตย์ทั้งที่รู้ความซื่อสัตย์ไม่ได้ช่วยให้เขาเปลี่ยนใจมารักกันได้เลย เธอเดินเข้าไปเรียนพร้อมกับเพื่อนที่มีคนรักอย่างเปิดเผยแล้วก็นึกสมเพชตัวเองที่ต้องอยู่อย่างลับๆแบบนี้ ไม่น่าแอบรักเขาเลยจริงๆ คนแสนดีที่โคตรใจร้ายของเธอ เวลาล่วงเลยไปถึงสี่โมงเย็นเสี่ยชาขับรถเข้ามาจอดรอเธอทันที แต่ในระหว่างนั้นก็มีรุ่นน้องวิ่งมาเพื่อขอไลน์และอินสตาแกรม ทีแรกเธอว่าจะไม่ให้แต่คิดดูอีกทีมันก็ไม่น่าจะมีอะไรเสียหายเลยสักนิด หลังจากคุยกันได้ประมาณห้านาทีถึงได้เดินไปเปิดประตูรถสีน้ำเงินเข้มเข้าไปนั่งแล้วคาดเข็มขัดเพื่อความปลอดภัย แต่ทำไมเสี่ยชามองกันแปลกๆล่ะ เขาทำเหมือนไม่พอใจ “เมื่อกี้ใคร?” “รุ่นน้องค่ะ” “สนใจมันเหรอ?” “ก็น่ารักดีค่ะ เสี่ยชามีปัญหาอะไรรึเปล่า?” “หนูนอนกับเสี่ย แต่ว่าหนูเปิดโอกาสให้มันมาจีบนี่นะ!?” “ค่ะ แค่เปิดโอกาสก็ผิดแล้วเหรอคะ?”