ในห้องน้ำ
อินทุภามองใบหน้าของตัวเองที่มีสภาพบอบช้ำเพราะแรงตบของมายาวี
‘ทำไมเธอเป็นเมียแต่ดันมาถูกคนอื่นที่คิดจะแย่งเขาทำร้าย’ อินทุภาได้แต่ยิ้มเยาะตัวเอง เธอวักน้ำขึ้นมาราดรดใบหน้า หญิงสาวอยากจะชำระคราบน้ำตาที่อาบสองแก้มให้เหือดแห้งหายไป
‘คุณรุต คุณเหยียบย่ำหัวใจของอินครั้งแล้วครั้งเล่า และครั้งนี้เจ็บที่สุด’ อินทุภาบอกตัวเอง
‘ที่เขาทำไปทั้งหมด คงอยากให้เธอหายไปจากชีวิตของเขาเพื่อที่จะได้แต่งงานกับคุณวี เขาทำได้สำเร็จ อย่างที่ใจเขาต้องการ’
อินทุภายกมือขึ้นแตะใบหน้าที่แดง แต่ความเจ็บตรงที่หัวใจมันเยอะกว่า
ตืด... มือถือของเธอที่เงียบมาเกือบสองวันดังขึ้น
‘คุณหญิงแม่’ อินทุภาตกใจ เธอรีบปาดเช็ดใบหน้าแรง ๆ ก่อนจะกดรับสาย หญิงสาวจัดเผ้าจัดผมที่ยุ่งเหยิง และหยิบแป้งมาผัดหน้าอย่างลวก ๆ และใช้ลิปสติกทาที่ริมฝีปากก่อนจะเม้มระบายสีแดงให้เกลี่ยทั่วปาก เธอจัดเสื้อผ้าให้ดีกว่าเดิม และเดินออ
