“อ๊ะ!” เพลงขวัญสะดุ้งสุดตัว หัวเกือบจะชนกับขอบโต๊ะแต่เขาก็ตวัดฝ่ามือใหญ่มาบังไว้ได้ทัน
“ออกมานี่” ว่าแล้วเขาก็ตวัดศีรษะเล็กให้ขยับออกมาจากโต๊ะ ทำให้คนตัวเล็กต้องก้มหน้างุด ยอมจำนนแต่โดยดี “ตามฉันมาที่นี่ทำไม”
ชายหนุ่มยิงคำถามใส่ คำเรียกแทนตัวเองเปลี่ยนไปทำให้หญิงสาวเข้าใจแล้วว่าเขาไม่เคยมองคนในบ้านโยธาพิพัฒน์เป็นมิตรเลยสักคน
“คุณไม่ตกใจเหรอที่เห็นฉัน” หญิงสาวถามกลับอย่างเกรง ๆ
“ฉันนึกเอะใจตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ ไม่นึกเลยนะว่าจะลงทุนเปลี่ยนนามสกุลมาด้วย...นี่แสดงว่าตั้งใจจะแฝงตัวตามฉันมาจริง ๆ งั้นสิ”
“ฉันไม่ได้ตามคุณมานะ ฉันแค่มาทำงาน ไม่นึกด้วยซ้ำว่าที่นี่จะเป็นรีสอร์ตของคุณ” เพลงขวัญแก้ตัวแบบน้ำขุ่น ๆ จับมือที่เย็นเฉียบของตัวเองไว้แน่นด้วยความหวาดกลัว
“ทำงาน? ...เป็นพนักงานทำความสะอาดนี่อ่านะ”
“แล้วทำไมจะทำไม่ได้คะ ก็ตอนสมัคร ตำแหน่งนี้มันว่างพอดี”
“ไม่ใช่เพราะแม่เลี้ยงเธอส่งมาเห
