เพลงขวัญเหลือบมองนาฬิกาข้อมืออยู่หลายครั้ง สลับกับการชะเง้อมองหาน้ำขิงเป็นระยะแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าอีกฝ่ายจะออกมาสักที
ดวงตาคู่สวยเหลือบมองรถบนถนนที่ยังคงแล่นผ่านไปคันแล้วคันเล่าเพื่อฆ่าเวลา เสียงผู้คนพูดคุยกันบวกกับแสงแดดในตอนเที่ยงสาดส่องลงมาจนทำให้เธอรู้สึกคล้ายจะเป็นลมอยู่หลายครั้ง
“เที่ยงแล้ว ทำไมน้ำขิงยังไม่ออกมาสักทีนะ” หญิงสาวบ่นพึมพำก่อนจะตัดสินใจวกกลับไปหาน้ำขิงที่ห้องน้ำของห้างฯ แต่ก็ไม่เจอเลยแม้แต่เงา “หายไปไหน รู้แบบนี้น่าจะขอเบอร์ไว้ดีกว่า”
ครืด...
ในขณะที่กำลังคิดหนักอยู่นั้น เสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้นพร้อมกับเบอร์ของวิไลที่โทรเข้ามา
“ค่ะป้าวิ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
(ป้าแค่จะโทรมาถามว่าหนูเพลงยังไม่กลับเหรอ เห็นน้ำขิงกลับมาถึงสักพักแล้วนะ ได้ยินคนที่รีสอร์ตเขาคุยกันว่าตอนเย็นจะมีพายุเข้า ป้าเป็นห่วงก็เลยโทรมาถามดู) ปลายสายเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ทำเอาคนฟังถึงกับช็อก
“น้ำ
