“อ้าวนั่นไง ลูกสาวอามาพอดี”
เจ้าสัววันชัยหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหันมาเจอลูกสาวคนสวยยืนอยู่หน้าห้องรับแขกเขาเลยบอกชายหนุ่มที่พามาด้วยอย่างตื่นเต้นและยินดี
“เมษาลูกนี่โชแปง เป็นลูกชายของคุณฉัตรว่าที่หุ้นส่วนของธุรกิจใหม่ป๋า”
สิ้นเสียงของบุพการีเมษาได้แต่นิ่งไปสักพักเหมือนโดนความจริงกระแทกหน้าคนที่เธอไม่อยากเจอแบบขอลาขาดมากที่สุดกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเธอนัยน์ตาคมกริบร้ายกาจมองมาที่เธอนิ่ง
“โชแปง นี่เมษาลูกสาวของอาเองที่เล่าให้ฟัง”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ น้องเมษา”
“เช่นกันค่ะ คุณโชแปง”
เมษาฉีกยิ้มจอมปลอมให้อย่างเป็นมิตรก่อนจะเดินไปนั่งโซฟาข้างธันวาพี่ชายของเธอที่นั่งอยู่ก่อนแล้วเธอพึ่งสังเกตว่าพี่ชายดูเงียบผิดปกติและดูไม่สบอารมณ์ ทันทีที่ทรุดตัวลงบนเก้าอี้ความปวดร้าวกลางกายทำให้เธอเผลอนิ่วหน้าเล็กน้อยและพยายามเก็บอาการ
“เป็นอะไรไหม” ธันวาถามอย่างเป็นห่วง
“เอ่อ เปล่าคะ” เมษายิ้มแห้ง
