อือ แสบตา ~
แพขนตางอนสวยขยับขึ้นเล็กน้อยเหมือนผีเสื้อกระพือปีกดวงตากลมโตสวยเฉี่ยวมองไปที่ผนังห้องอย่างแปลกใจก่อนจะพยายามนึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนภาพเหตุการณ์ต่างๆ ก็ไหลเข้ามาไม่ขาดสาย
เธอกัดฟันแน่นและลำดับสิ่งที่จะทำต่อไปแน่นอนว่าคนที่มันทำแบบนี้เธอก็จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดเลยคอยดูแต่ที่เธอสงสัยคือพี่นักรบไปไหนกัน
“อ๊ะ…”
ท่อนแขนแกร่งกอดรัดคนตัวเล็กแน่นจนเธอขยับตัวไม่ได้ร่างบางฝืนใช้แรงดันแขนเขาออกก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียงเมื่อเห็นเขายังนิ่งเธอเลยถอนหายใจออกมา
โชคดีที่เพทายหลับอยู่ขืนเขารู้สึกตัวขึ้นมาไม่รู้เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้อีกถามว่าอายไหมตอบได้เลยว่า
อายมาก!!!!
เมษาขยับตัวลงจากเตียงแผ่วเบาเพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับคนที่นอนอยู่บนเตียงมือบางหยิบเสื้อเชิ้ตของเขามาใส่คลุมก่อนจะเดินตามหาเศษเสื้อผ้าของตัวเอง
“โอเคชุดชั้นในยังอยู่สภาพดี”
ร่างบางถอนหายใจก่อนจะหยิบชุดชั้นในเข้าไปแต่งตัว
