Kiss Engineerวิศวะคลั่งรัก

ตึก ตึก เสียงรองเท้าส้นเรียบเดินไปตามทางเดินของคอนโดหรูอย่างประหม่ามือกำเล็กกำกล่องเค้กวันเกิดในมือไว้แน่นวันนี้เป็นวันสำคัญของเขาและเป็นครั้งแรกที่เธอได้อยู่ร่วมงานวันนี้เลยตั้งใจมาเซอร์ไพรส์ตอนเที่ยงคืนเพราะคืนพรุ่งนี้พี่เขาถึงจะจัดฉลองที่ผับอีกทีซึ่งอายุเธอไม่ถึงและพี่ชายไม่อนุญาตด้วย แอดดด ห้องไม่ได้ล็อก? เธอขมวดคิ้วปกติเขานอนดึกมากตีสองตีสามยังคุยโทรศัพท์กันอยู่เลยทำไมในห้องยังมืดอยู่ หรือจะไม่อยู่ห้องก็ไม่ใช่ ในเมื่อพี่ชายเธอบอกว่าเขาอยู่ห้อง ร่างบางเดินตรงไปที่ห้องนอนก่อนจะพบว่าที่ห้องนอนมีแสงไฟสีส้มสลัวอยู่แสดงว่าคนคงอยู่ในห้องเธอก้มมองเค้กที่ถูกตกแต่งมาอย่างดีและเป็นร้านโปรดของเขาก่อนจะเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ว่าเขาจะทำหน้ายังไงเมื่อรู้ว่าเธอมาเซอร์ไพรส์ดึกดื่นแบบนี้ แฮก แฮก เสียงหอบหายใจภายในห้องทำให้เธอขมวดคิ้ว เสียงครางผะผ่าวผสมเสียงคำรามต่ำยิ่งทำให้เธอหยุดปลายเท้าไว้ที่หน้าห้อง มือกำกล่องเค้กจนแทบแหลกคามือใบหน้าสวยหวานดวงตาเฉี่ยวคมวาวโรจน์ก่อนจะผลักประตูเข้าไปภายในห้องทันที เธอไม่คิดว่าแฟนที่คบกันมาจะทำกับเธอแบบนี้ภาพตรงหน้าทำให้เธอแทบเข่าทรุดร่างสูงเรือนกายแกร่งกำลังขยับโยกอยู่บนตัวของหญิงสาวคนหนึ่งที่ตอนแรกเธอไม่เห็นหน้าแต่พออีกฝ่ายหันหน้ามาทางประตูห้องนอนเนื้อตัวของเธอชาวาบขึ้นมาทันที เพื่อนกับแฟนกำลังมีอะไรต่อหน้าเธอ! ใบหน้าสวยเกร็งขึ้นมาเมื่อสบตากับใบหน้าไร้เดียงสาของอีกฝ่ายเธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่นพยายามระงับอารมณ์โกรธ ไม่ต้องถามว่าพวกเขากำลังทำอะไรเพราะภาพมันก็ฟ้องอยู่ทนโท่ พลั่ก! “เชี้ยอะไรว่ะ..เมษา!!!!” ร่างสูงสบถเสียงดังเมื่อโดนขัดจังหวะเขาไม่ได้สนใจอะไรนอกจากเนื้อสาวบริสุทธิ์ตรงหน้าแต่เมื่อหันมากลับพบว่าคนที่มากระชากแขนเขาออกคือแฟนสาวของเขาเอง “ใช่ ฉันเอง..ตกใจขนาดนั้นเลยหรอที่เห็นฉันอยู่ที่นี่” เธอตวาดเสียงดังก่อนจะกวาดตามองร่างเปลือยเปล่าของทั้งสอง “ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้วันที่แฟนกับเพื่อนกำลังทำอะไรหักหลังกันแบบนี้”เธอกัดฟันแน่นพลางตวัดสายตาใส่ทั้งสองคนอย่างไม่ลดล่ะ โชแปงลูบหน้าอยู่สองสามทีก่อนจะเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวสอบอย่างไม่ใส่ใจกับสถานการณ์ “พี่จะไปไหน!!” เมษารีบวิ่งไปขวางเขาไว้เมื่อเห็นเขาเดินไปหยิบบุหรี่เหมือนจะออกไปสูบข้างนอก “ถอยไป” “ถอยงั้นหรอ..พี่ทำกันขนาดนี้ยังมาพูดจาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ แกก็เหมือนกันนั่งเงียบทำไม เลิกทำตัวไร้เดียงสาสักทีเปลื้องผ้าขึ้นเตียงกับแฟนฉันสนุกมากไหมฮะ!” เธอมองเขาอย่างเหลืออดก่อนจะหันไปมองกะทิเพื่อนสมัยมัธยมของเธอ ใช่ กะทิกับเธอเป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่มัธยมมีอะไรเธอก็ให้กะทิตลอดไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำแบบนี้ “เมษา..ฉะ..ฉันขอโทษ” กะทิเอาผ้าห่มมาคลุมตัวก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร “เมษาถ้าจะโทษก็โทษพี่ กะทิไม่เกี่ยว”เขาพูดเสียงเย็น จนเธอสะอึกเมษาเหยียดยิ้มกำเค้กในมือไว้แน่น “หึ ปกป้องกันมากใช่ไหม ทั้งที่พี่และมันร่วมมือกันแทงข้างหลังฉันขนาดนี้แต่กลับทำตัวปกติได้ส่วนเธอกะทิต่อหน้าใสใสไม่คิดเลยว่าจะทำกันขนาดนี้” “ฉัน..ฮึก” กะทิร้องไห้พลางหันไปมองโชแปงจนเขาถอนหายใจก่อนจะหันมาจัดการเมษา “เมษาพี่บอกว่ามันเป็นความผิดพี่ไงเฮ้ย!” “กรี๊ดดดดด” เมษาหมดความอดทนดวงตาสวยเฉี่ยววาวโรจน์ก่อนจะปาเค้กใส่หน้าของเขาอย่างแรงจนร่างสูงไม่ทันตั้งตัวล้มลงกับพื้นและลื่นเค้กอีกที เมษาใช้จังหวะนี้ปีนขึ้นไปกระชากหัวอดีตเพื่อนรักลงมาจากเตียงและลากออกมานอกห้อง เพราะความโกรธทำให้คนตัวเล็กบางอย่างเธอลากกะทิที่สูงกว่าอย่างง่ายดาย “อร้ายยย ปล่อยนะ..กรี๊ดดดดพี่โชแปง” “เมษาพี่บอกให้หยุดดด” ร่างสูงเดินตามมาอย่างยากลำบากตอนนี้เขาหัวเสียสุดๆ ไม่คิดว่าผู้หญิงหัวอ่อนเรียบร้อยแบบเมษาจะกล้าทำอะไรบ้าบิ่นแบบนี้ โดยที่เขาไม่รู้ว่าเธอเพียงทำตัวเรียบร้อยว่าง่ายเอาใจเขาเท่านั้นเนื้อแท้เมษาทั้งดื้อ ทั้งแสบและซน ปัง!!! “กะ..แกจะ..ทำอะไร” กะทิกำผ้าห่มแน่นเมื่อโดนลากออกมาหน้าห้องที่ตอนนี้หลายคนเริ่มแง้มประตูออกมาดูแล้ว “อายหรอ ทีตอนหักหลังฉันทำไมไม่อาย!”เมษายิ้มเย็นก่อนจะปล่อยมือออกจากผมของกะทิพลางเหลือบตามองร่างสูงที่กำลังเดินออกมาอย่างรีบร้อน พลั่ก! “โอ๊ยยยย!” “อร้ายยยย” ร่างสูงล้มกระแทกลงมาใส่ตัวกะทิอย่างจังเมษายิ้มร้ายอย่างสะใจเมื่อกี้เธอหลบให้เขาวิ่งออกมาแล้วยกเท้าถีบร่างสูงใส่ร่างบางของกะทิอย่างแรงหางตาเห็นเพื่อนบ้านในคอนโดแง้มหน้ามาดูบ้างก็ยกโทรศัพท์มาถ่ายคลิปไว้ ดวงตาเฉี่ยวสวยเป็นประกายทันทีเธอกอดอกมองสองคนที่ยังคร่อมทับกันอยู่บนพื้นอย่างสมเพช “แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะคะ ขอให้พี่กับมันสมสู่กันให้พอ”เมษายิ้มหวานจนดวงตาสวยเฉี่ยวโค้งเป็นสระอิก่อนจะเดินจากไปไม่วายเขี่ยชายผ้าห่มให้กะทิอับอายเล่น “กรี๊ดดดดอิเมษา!”กะทิร้องลั่นด้วยความตกใจเมื่อชายผ้าห่มที่เธอกุมไว้มันเลื่อนจนเห็นเนินอกเธอเมื่อได้สติว่าอยู่ในที่สาธารณะก็รีบหุบปากและพยายามลุกขึ้นตามการพยุงของพี่โชแปง ร่างบางหน้าซีดรีบวิ่งเข้าห้องทันทีเมื่อเจอสายตาของเพื่อนคอนโด ฝากไว้ก่อนเถอะเมษา! เมษาเดินออกมาจากคอนโดอย่างเหม่อลอยอยู่ต่อหน้าพวกเขาเธอก็เข้มแข็งดีอยู่หรอกแต่พอออกมาจากตรงนั้นน้ำตามันก็ไหลยอมรับเลยว่าเสียใจจริงๆ “ทำไมต้องหักหลังกันแบบนี้ด้วย..ฮึก” เธอเดินอย่างไร้จุดหมายในหัวมีแต่ภาพของทั้งสองคนที่กำลังร่วมรักอย่างดุเดือดยิ่งคิดในใจยิ่งไม่ยินยอมเพราะเธอโง่มากใช่ไหมถึงไม่เอะใจอะไรเลยเพราะไม่ทันระวังสินะ ในใจบีบรัดอย่างรุนแรงทำไมกันนะเธอผิดอะไรทำไมต้องเจอแบบนี้ด้วย ปึง!!! เสียงโครมดังพร้อมแรงกระแทกใส่ร่างเล็กทำให้เธอลอยละลิ่วไปอีกฟากถนนความเจ็บปวดทางกายยังไม่เท่าใจตอนนี้เลยเธอค่อยๆ หลับตาลงพร้อมจมดิ่งลงไป ฟุบ! ฝันอีกแล้วหรอ? ฉันยกมือเสยผมยาวสีน้ำตาลของตัวเองไปข้างหลังเหม่อมองความมืดในห้องเช่นเคยหลายปีมาแล้วเธอยังไม่ลืมความเจ็บปวดในครั้งนั้นไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถลบมันออกจากใจได้สักที หัวใจของเธอมันปิดตายตั้งแต่ที่โดนทำร้ายคราวนั้นฉันกับพี่โชแปงรู้จักกันตั้งแต่มัธยมเพราะเขาเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกับธันวาพี่ชายฉัน ทุกครั้งที่พวกเขามาทำงานหรือมาปาร์ตี้ที่บ้านฉันจะได้เจอกับพวกเพื่อนพี่ชายตลอดจนกระทั่งเธอจบมัธยมกำลังจะขึ้นมหาลัยพี่โชแปงก็สารภาพความในใจและขอเป็นแฟนด้วยความที่ฉันยังเด็กและใหม่กับเรื่องความรักเลยตอบตกลง เราเหมือนวัยรุ่นทั่วไปกิน เที่ยว ดูหนัง โดยที่ทุกอย่างต้องอยู่ในสายตาของธันวาตลอดและฉันก็มีความสุขเอามากๆ พอขึ้นมหาลัยก็มีเพื่อนที่เรียนมัธยมเข้ามาทักเธอคนนั้นคือ กะทิ ที่เป็นอดีตเพื่อน จริงๆ เธอกับฉันไม่ใช่เพื่อนสนิทอะไรกันแค่เพื่อนที่จบจากมัธยมที่เดียวกันฉันไม่ได้คิดมากเห็นเธออยากเป็นเพื่อนด้วยฉันก็เป็นจนนินิวเพื่อนสนิทต่างคณะไม่ชอบใจช่วงนั้นยัยนั้นเลยชอบหายหน้าหายตาเวลามีกะทิไปด้วย ฉันในตอนนั้นไม่ทันคนจริงๆ ถึงจะแสบ ซน ไปบ้างแต่ใครจะคิดว่าเอางูพิษมาอยู่ใกล้ตัวกันล่ะ เฮ้อ นอนดีกว่าไม่อยากคิดเรื่องนี้แล้ว มหาลัยแอล คณะนิเทศศาสตร์ ร่างบางในชุดนักศึกษารัดรูปโชว์สัดส่วนเว้าโค้งไร้ที่ติเดินเข้ามาภายในคณะ ใบหน้าสวยรูปไข่เรียวเล็กนัยน์ตากลมโตเฉี่ยวขึ้นดูเป็นสาวเปรี้ยว มั่นใจ ประกอบกับรูปร่างบอบบางส่วนสูงร้อยหกสิบห้าทำให้เธอดูตัวเล็กตัวน้อย แต่ส่วนที่ควรมีก็มีจนล้น สาวสวยสุดฮอตประจำคณะนิเทศศาสตร์ นักศึกษาชั้นปีที่ 3 และใช่ทั้งหมดนั้นคือฉันเอง! ฉันเดินเข้ามาภายในตึกอย่างหงอยเหงาแต่ก่อนอาจจะชินแต่ปัจจุบันไม่ชินเท่าไหร่เมื่อต้นเทอมมีเพื่อนย้ายมาเรียนที่สาขาเดียวกับฉัน ครั้งแรกที่เห็นฉันอุทานในใจเสียงดังมากไม่เคยเจอใครที่สวยและมีออร่านางฟ้าเท่าเธอคนนี้มาก่อนเธอชื่อ ควีน ดูสิขณะชื่อยังสวยเลยท่าทางหยิ่งๆ ของควีนต่างจากนิสัยจริงมากพอมารู้จักกันถึงรู้ว่าเพื่อนสาวคนสวยของฉันแค่คุยไม่เก่งเท่านั้นเองโชคดีจริงๆ ที่ฉันทักควีนก่อนเราเลยได้สนิทกัน เหตุผลที่ฉันไม่สบอารมณ์วันนี้เพราะเพื่อนตัวดีไลน์มาบอกว่าไม่สบายเลยขอลา คิดดูว่าเดือนนี้ควีนลาไปกี่ครั้งแล้วนับดูก็เกินสามครั้งถ้าป่วยจริงฉันจะไม่ว่าอะไรเลย แต่มาทรงนี้คงลุกไม่ขึ้นจากเตียง พี่ไฟนี่ก็อะไรไม่ทะนุถนอมนางฟ้าตัวน้อยๆ ของเธอเลย ชิ! “คุณเมษา!” “อ๊ะ อาจารย์สุนีสวัสดีค่ะ” เสียงเข้มดุดังขึ้นข้างหน้าทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นมามองทางอีกนิดเดียวจริงๆ ฉันจะชนอาจารย์แม่ประจำคณะอยู่แล้ว โอ๊ยยัยเมษาหาเรื่องตายมาก “เดินใจลอยไม่ดูทางแบบนี้ เธอเกือบจะชนฉันที่อาวุโสกว่าแม่ของเธออยู่แล้วนะ” “นะ..หนู..ขอโทษนะคะอาจารย์” ฉันรับยกมือไหว้ “ขอโทษแล้วเธอจะใช้ตาเดินหรอ โทษฐานที่เดินไม่ดูเอาหนังสือนี่ไปไว้ที่ห้องพัสดุเก่าให้ฉันก็แล้วกันถือว่าฝึกการมองทางไปในตัว” ฟุบ! เจ้แกยื่นหนังสือในมือมาให้ฉันก่อนตัวเองจะเดินตัวปลิวออกไป ฉันได้แต่นึกเข่นเขี้ยวในใจไม่ใช่ว่าแกขี้เกียจเอาของไปเก็บเองหรอกนะก็ห้องพัสดุมันไกลจากตึกมากน่ะสิ โอ๊ยแล้วฉันต้องเข้าเรียนสายอีกแล้วใช่ไหมเนี่ยดีนะวิชานี้อาจารย์ใจดีและไม่เช็กชื่อ ร่างบางรีบเดินออกจากตึกเรียนไปห้องพัสดุที่อยู่ตึกอีกฟากเพื่อเก็บหนังสือก่อนจะรีบกลับมาเข้าเรียนระหว่างทางเธอกลับได้ยินเสียงอะไรบางอย่างเข้า