รักเลือกแค้น(แค้นเลือกรัก)

ตอนที่4 รับไม่ไหว

ณิชา

*“พี่คุณรักมีนไหมคะ”*

*“พี่ต้องรักมีนอยู่แล้วสิครับ”*

*“รักยังไงคะ น้องสาว หรือว่าคนรัก”*

“ทำไมมีนต้องถามพี่แบบนี้ครับ เราสองคนเป็นพี่น้องกันนี่”

“พี่น้องกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอกค่ะ” ใช่ พวกเขาไม่ควรทำกันแบบนี้ถ้าเกิดเป็นแค่พี่น้องกัน

“แต่สำหรับพี่ มีนคือน้องสาวของพี่ อีกอย่างพี่ก็มีแฟนแล้ว”

“หรอคะ ยังไงก็แค่น้องสาวใช่ไหมคะ”

“พี่ว่าเราไม่พูดเรื่องนี้แล้วดีกว่า”

*“อื้อ ปล่อยนะ!”*

*“แล้วถ้าไม่ปล่อย”*

ปัง! ฉันผลักประตูออกกว้างกว่าเดิมจนมันไปชนพนังห้องนั่นทำให้ทั้งสองคนหันมามองฉัน แต่ฉันทำใจมองมันต่อไม่ไหว จึงหันตัววิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที

“ฮึก” ฉันวิ่งออกมาจากคอนโดของเจ้าคุณ ก่อนจะเดินตามถนนมาเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ฉันเจ็บกับสิ่งที่เห็น เจ็บมากจนไม่อยากรับรู้มันอีกแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เราคบกัน ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนตอนเข้าปีหนึ่งใหม่ๆเจ้าคุณเจ้าชู้มาก จนพอได้มาคบกับฉัน เขาก็ไม่เคยให้ฉันเสียใจเรื่องผู้หญิงอีก

แต่วันนี้ วันนี้เขาทำให้ฉันเสียใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อาจจะเพราะหลายๆอย่างรวมกัน ทั้งเรื่องที่เขาโกหกฉันว่าเขาไม่สบาย ทั้งเรื่องที่เขาไม่รับโทรศัพท์ฉัน แล้วที่สำคัญ คงจะเป็นเรื่องของมีน คนที่เขาบอกว่าเป็นน้องสาว

ตั้งแต่คบกับเจ้าคุณมา เขาก็บอกเรื่องครอบครัวของเขาให้ฉันรับรู้ตลอด ส่วนกับมีน ฉันก็เคยเจอเธอตั้งแต่คบกับเจ้าคุณได้ใหม่ที่เขาพาฉันไปบ้านเพื่อทำความรู้จักกับครอบครัวเขา และแน่นอนว่าตอนนั้นมีนก็อยู่ด้วย และเธอก็แสดงออกชัดเจนตั้งแต่แรกว่าเธอไม่ชอบฉัน

ที่ผ่านมาเธอคอยหาเรื่องแกล้งฉันลับหลังเจ้าคุณ คอยพูดจาส่อเสียดฉันตลอดๆทั้งต่อหน้าและลับหลังเจ้าคุณ แต่ฉันก็ไม่เคยถือโทษหรือเอาผิดกับเธอ เพราะนิสัยของเธอเจ้าคุณบอกไว้เป็นอย่างดี ว่าเธอนั้นแสนเอาแต่ใจตัวเองมาก เพราะทั้งเจ้าคุณและแม่ของเขาโอ๋เธอสุด ฉันก็เลยไม่อยากสร้างปัญหาอะไร

แต่การที่ฉันไม่โกรธเธอในเรื่องที่เธอแกล้ง ไม่เอาเรื่องกับสิ่งที่เธอพูดจาไม่ดีกับฉัน ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่คิดอะไร ฉันก็เป็นคนๆหนึ่ง มีความรู้สึก เจ็บเป็น เสียใจเป็น เวลาที่เห็นเจ้าคุณให้ความสำคัญกับเธอมากกว่าฉันหรือมากกว่าอะไร เจ้าคุณกล้าทิ้งทุกอย่างเพื่อเธอคนนั้น แม้แต่ฉัน

เมื่อก่อนฉันกับเขาพักอยู่ด้วยกันที่คอนโดของเขานั่นแหละ เราสองคนไม่ได้แค่คบกันแต่เราก็มีความสัมพันธ์เหมือนแฟนทั่วๆไปนั่นแหละ เขาทำให้ฉันเห็นว่าเขารักฉันมาก และดูแลฉันได้ ซึ่งตอนนั้นมีนยังไม่ได้เรียนมหาลัย มันเลยทำให้อะไรๆของเราราบรื่นดีทุกอย่าง จนมีนได้ขึ้นมหาลัยและเข้ามาอยู่คอนโดเดียวกับเจ้าคุณ

“พี่คุณเลือกเอา ว่าจะให้มีนอยู่ที่นี่หรือจะให้ผู้หญิงคนนี้อยู่” น้ำเสียงที่ทั้งเหวี่ยงและวีนของมีนถามออกมาอย่างไม่พอใจตั้งแต่ก้าวเข้ามาในห้องวันแรก

“ก็อยู่ทั้งสามคนไงมีน มีนก็อยู่ห้องนั้น พี่กับณิชาก็อยู่ห้องนี้ไง” เจ้าคุณพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างมาก พร้อมกับพยายามอธิบายให้เธอเข้าใจ

“ไม่! มีนไม่อยากอยู่กับคนอื่น!” มีนยังคงไม่ยอมเหมือนเดิม ฉันได้แต่ยืนเงียบอยู่ข้างๆเจ้าคุณ ฉันไม่อยากให้เขาสองคนพี่น้องทะเลาะกันเพราะฉันหรอกนะ แต่จะให้ฉันเสนอตัวบอกว่าจะกลับไปอยู่ที่ห้องคืนมันก็ไม่ใช่ ฉันอยู่กับเจ้าคุณตั้งแต่จบปีหนึ่งจนมาถึงตอนนี้ที่ขึ้นปีสี่ อยู่ด้วยกันทุกวัน จะให้มาแยกกันอยู่มันก็รู้สึกแปลกๆ อีกอย่างเขาก็เป็นแฟนฉันไหม

“มีน ไม่ดื้อนะครับ” เจ้าคุณทำใจเย็นออกไปมากกว่าเดิม แต่ฉันได้เห็นความเอาแต่ใจของมีนชัดก็วันนี้เอง

“ถ้าพี่คุณยืนยันจะให้ผู้หญิงคนนี้อยู่ที่นี่ มีนก็จะไปอยู่ที่อื่น” มีนพูดขึ้นพร้อมกับจับกระเป๋าเดินทางที่พึ่งลากเข้ามาไม่นานเพื่อจะออกไปข้างนอก และสิ่งที่ฉันกลับก็เกิดขึ้น

“โอเคครับ โอเค พี่ยอมแล้ว” เจ้าคุณเดินไปดักหน้ามีนไว้แล้วยกมือยอมแพ้ แน่นอนว่าการที่เขาพูดแบบนี้มันหมายถึงอะไร

“อื้ม เดี๋ยวพี่จะกลับไปอยู่ห้องของพี่เอง” ฉันส่งยิ้มบางๆให้กับเจ้าคุณที่หันมามองฉันอย่างลำบากใจ ก่อนจะตอบกลับมีนออกไป

“ก็ดี รีบไปวันนี้เลย” มีนกอดอกพูดเสียงเหวี่ยงออกมาอย่างเย่อหยิ่ง ฉันจำต้องเดินไปเก็บของตัวเองเพื่อกลับห้องของฉัน โดยที่เจ้าคุณไม่ได้ตามมาช่วยด้วยซ้ำ เพราะมีนสั่งห้ามไว้นั่นเอง และหลังจากนั้นก็มีบ้างที่เจ้าคุณพาฉันไปค้างด้วย และทุกครั้งที่ไปก็เกิดเรื่องขึ้นตลอด จนฉันเองก็ลำบากใจที่จะไป เพราะแทนที่จะได้ไปอยู่กับแฟนอย่างมีความสุข แต่ก็ต้องมีคนมาคอยแกล้ง คอยขัดตลอด

ตลอดที่ผ่านมาฉันยังเชื่อในความรักที่เจ้าคุณมีให้ฉัน เพราะเขาเองก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีหรือผิดต่อฉันเลยสักครั้ง ถึงแม้ว่าเขาจะตามใจมีน แต่ทุกวันนี้เขาก็ยังให้ความสำคัญกับฉันตลอด แต่ไม่ใช่ที่ผ่านมาฉันจะไม่กลัว ฉันแอบกลัวอยู่ลึกๆเหมือนกัน เพราะยังไงพวกเขาก็ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน อะไรจะเกิดขึ้นก็ได้ อย่างเช่นวันนี้

วันนี้ที่ฉันอุตส่าห์เป็นห่วงเขาแทบไม่เป็นอันทำอะไร เป็นห่วงจนต้องนั่งแท็กซี่มากลางดึกเพราะจะมาดูแลเขา เพราะเขาบอกว่าไม่สบาย ซึ่งฉันพยายามติดต่อเขาแล้ว แต่เขาไม่รับโทรศัพท์ ไลน์หาก็ไม่อ่านไม่ตอบ ฉันก็พยายามคิดว่าเขาอาจจะกินยาแล้วหลับไปเลยไม่ได้ยิน แล้วไหนจะที่ห้องก็มีมีนอยู่ด้วยไม่น่ามีอะไรเป็นห่วง ทั้งที่ฉันห่วงเขามาก แต่ก็ไม่สามารถบุ่มบ่ามมาหาเขาได้ตลอด เพราะเดี๋ยวน้องเขาจะโวยวายอีก

ตลอดทั้งคืนฉันนอนไม่หลับจนต้องหยิบโทรศัพท์มาเล่นให้มันง่วง และไปสะดุดกับโพสของมีนที่เช็คอินอยู่ที่ผับ และนั่นทำให้ฉันยิ่งร้อนใจหนักกว่าเดิม เพราะเธออาจไม่รู้ว่าเจ้าคุณป่วย และมันก็เข้าทางฉันที่จะไปที่นั่นได้โดยไม่มีปัญหาอะไร

ฉันรีบลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วขึ้นแท็กซี่ด้วยความกลัวเพราะมันดึกแล้ว แต่กลัวว่าเจ้าคุณจะเป็นอะไรมากมากกว่า เลยทำใจขึ้นมา และโชคดีที่ได้แท็กซี่ดีๆเลยมาส่งฉันถึงคอนโดเจ้าคุณ ฉันรีบขึ้นไปด้านบนทันที เพราะพนักงานที่นี่รู้ว่าฉันเคยอยู่ที่นี่และเป็นแฟนเจ้าคุณ ซึ่งฉันก็มีคีย์การ์ดห้องที่เจ้าคุณให้เก็บไว้เหมือนเดิมอยู่

แต่พอฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องด้วยความร้อนใจ ฉันกลับได้ยินอะไรที่มันทำให้ฉันเดินแทบไม่ไหวดังออกมาจากห้องของเจ้าคุณ แน่นอนว่าเสียงนี้เป็นเสียงของคนร่วมรักกัน ยิ่งมีนไม่อยู่ห้องมันคงสะดวกกับเจ้าคุณมาก และด้วยความอยากแน่ใจว่าเจ้าคุณจะทำแบบนั้นจริงๆ ฉันจริงเลือกจะเดินไปเปิดประตูให้เห็นกับตาตัวเอง

“ฮึก ฮือออ” ฉันเดินร้องไห้อย่างไร้จุดหมาย มันตั้งตัวไม่ทันกับสิ่งที่ได้รับรู้ มันตั้งรับไม่ไหวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ถ้าเป็นคนอื่นฉันอาจจะไม่เจ็บหนักเท่านี้ แต่นี่มันไม่ใช่คนอื่น เป็นคนที่เขาให้ความสำคัญมาตลอด แล้วมันนานแค่ไหนแล้วที่เขากับมีนทำกันแบบนี้ หรือนี่จะเป็นเหตุผลที่เขาให้ความสำคัญกับเธอมากกว่าฉัน แล้วถ้าเป็นแบบนี้ เขาจะทิ้งฉันใช่ไหม แบบนี้เขาจะเลือกคนที่เขาเรียกว่าน้องสาวใช่ไหม

“ชา!”