รักเลือกแค้น(แค้นเลือกรัก)

ณิชา “ไม่รู้ป่านนี้มีนจะเป็นยังไงบ้างนะคะ” ฉันพูดออกไปด้วยความกังวลขณะอยู่ในลิฟท์กับเจ้าคุณ “นั่นสิ นี่ก็เลทมาเป็นชั่วโมงแล้วด้วย” เจ้าคุณเองก็ตอบกลับด้วยความรู้สึกไม่ดีเหมือนกัน ก็แน่สิ เขานะรักน้องเขามาก ถึงแม้จะเป็นน้องสาวนอกไส้ แต่เจ้าคุณก็รักเธอไม่ต่างจากน้องสาวที่คลานตามกันมาเลย ส่วนมีนน้องสาวเจ้าคุณเองก็ดูจะหวงพี่ชายมาก และที่แย่ไปกว่านั้นคือ เธอเอาแต่ใจตัวเองที่สุด โดยที่มีเจ้าคุณคอยตามใจตลอด นั่นยิ่งทำให้เธอไม่ฟังเหตุผลหรืออะไรจากใครเลย ที่สำคัญคือ เธอไม่ชอบฉันมากๆ ไม่ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเลยก็ว่าได้ แกร๊ก เจ้าคุณเปิดประตูเข้าไป ก่อนที่ฉันจะเดินตามเข้าไป และก็เจอกับสายตาที่บ่งบอกได้อย่างดีว่าไม่พอใจแค่ไหนมองมาที่เจ้าคุณ ก่อนจะมองมาที่ฉันเป็นคนต่อมา “พี่ขอโทษนะมีนที่มาช้า พอดีพึ่งเสร็จธุระ” เจ้าคุณรีบเดินเข้าไปบอกน้องสาวตัวเองที่ตอนนี้สงบแปลกๆ “พี่ต้องขอโทษน้องมีนด้วยนะ เพราะพี่เลยทำให้คุณต้องสาย” ฉันพูดขึ้นอีกคน เพราะว่าที่ทำให้เราสองคนถึงห้องช้าก็เพราะอาจารย์ปล่อยเลทนะสิ ทำให้กว่าจะได้ออกจากมหาลัยก็เย็นมากแล้ว “.....” มีนยืนมองฉันกับเจ้าคุณด้วยความโกรธแม้เธอไม่พูดสักคำ แต่การที่เธอไม่พูดแบบนี้นี่แหละ มันทำให้รู้สึกเหมือนกับกำลังจะเกิดพายุเลย เพราะปกติเธอมักจะเป็นคนขี้วีน ไม่พอใจก็โวยวายใส่ตลอด “พี่ขอโทษนะคะ ยกโทษให้พี่นะคนสวยของพี่” เจ้าคุณเดินเข้าไปใกล้เธอแล้วพูดอ้อนๆ แต่มีนก็ยังคงนิ่งเหมือนเดิม “.....” เธอมองฉันกับเจ้าคุณนิ่งๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าห้องตัวเองไปเงียบๆโดยไม่พูดอะไร นั่นทำให้เจ้าคุณไปไม่เป็นเลยทีเดียว แนะนำตัวหน่อยค่ะ ณัฐณิชา หรือณิชา นิสัยเงียบๆ เรียบร้อย ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร แต่บางทีสิ่งที่แสดงออกก็ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะทุกคนก็มีสิ่งที่ไม่สามารถบอกใครได้ เรื่องครอบครัว ฉันตัวคนเดียว แม่ที่ฉันรู้จักและรักที่สุดท่านเสียไปแล้ว ส่วนคนที่ขึ้นชื่อว่าพ่อ เมื่อก่อนก็ดีนะ แต่หลังจากแม่เสียไป เขาก็ไปมีครอบครัวใหม่ และคงลืมไปแล้วว่ามีฉันเป็นลูกอีกคน และตั้งแต่นั้นมา ฉันก็ดิ้นรนเองทุกอย่างตั้งแต่วันนั้นจนถึงทุกวันนี้ แต่จะดีหน่อยที่ตอนนี้ได้เจ้าคุณคอยช่วยเหลือฉันเกือบทุกเรื่อง สถานะทางหัวใจ ก็มีคนรักแล้ว นั่นก็คือเจ้าคุณ ผู้ชายที่ดีที่สุดของฉันตอนนี้นี่เอง ฉันรักเขา และเขาก็รักฉันมากเหมือนกัน จะดีกว่านี้ ถ้าน้องของเขายอมรับเรื่องของเรา แต่ช่างเถอะ ยังไงเจ้าคุณก็ยังให้ความสำคัญกับฉันไม่เปลี่ยน ก๊อก ก๊อก ก๊อก เจ้าคุณเดินไปเคาะห้องของมีนหลังจากได้สติที่เธอหนีเข้าห้องไป แต่ก็นั่นแหละค่ะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ มันเป็นแบบนี้เกือบทุกครั้งที่เธอโกรธหรือไม่พอใจอะไรเจ้าคุณ นั่นก็คือการหนีเข้าไปขังตัวเองอยู่ในห้อง และพอไปเคาะเรียกให้มือหักยังไงเธอก็ไม่เปิดให้จนกว่าเธอจะหายโกรธ หรือเราหาทางเข้าไปเอง “น้องไม่เปิดหรอคุณ” ฉันถามออกไปอย่างไม่สบายใจหลังจากเจ้าคุณเคาะประตูห้องของมีนสักพักแล้ว “อืม คงงอนหนักที่ให้รอนาน” เจ้าคุณพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่ดีเท่าไหร่ “ทำไงดีล่ะ หรือจะไขเข้าไปคุยกับน้องไหม” ฉันเสนอออกไป เพราะปกติก็เห็นเจ้าคุณทำแบบนี้บ่อยๆ “มีนให้คนมาใส่กลอนในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้อ่ะ ถึงไขได้แต่ก็เปิดไม่ได้” แล้วเจ้าคุณก็ตอบกลับ แต่ก็นะ น้องสาวเจ้าคุณคนนี้แสบใช่เล่นที่ไหนล่ะ “แล้วเราจะทำยังไงล่ะ ครั้งนี้เหมือนน้องจะโกรธมากๆเลย” ฉันเองก็ร้อนใจไม่ต่างกัน จะให้ฉันทำยังไงได้เพราะต้นเหตุมาจากฉันนี่ อีกอย่างฉันก็อยากจะญาติดีกับน้องแฟนเหมือนกันนะ มันจะได้ทำให้เราอยู่ด้วยกันได้อย่างสวบสุขไง “ตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้ นอกจากรอ” “ให้ชากลับก่อนไหม ยังไงต้นเหตุก็มาจากชา ถ้าชากลับก่อนน้องอาจจะยอมออกมาก็ได้” ฉันพูดขึ้น เพราะเธอไม่ชอบหน้าฉันไง อย่างน้อยถ้าเกิดเธอรู้ว่าฉันกลับไปแล้วอาจจะยอมออกมาคุยกับเจ้าคุณก็ได้ “ไม่เป็นไรหรอก เราไปกินข้าวกันเถอะ” เจ้าคุณพูดจบก็เดินนำมาที่โต๊ะอาหาร ฉันจึงเดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ “ถ้าวันนี้ชาไม่สาย คุณก็คงกลับมาทันนัดน้องมีน” ฉันก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดีที่ต้องทำให้พี่น้องเขาผิดกันบ่อยๆ แบบนี้เธอคงยิ่งไม่ชอบขี้หน้าฉันไปใหญ่กว่าเดิมแน่ๆเลย “ไม่ต้องโทษตัวเองหรอก มันไม่ใช่ความผิดของชาสักหน่อย” ถึงจะพูดแบบนี้ก็เถอะ แต่ฉันก็ไม่สบายใจ จะว่าฉันอยากทำคะแนนกับมีนก็ได้ แต่ฉันก็จริงใจและเอ็นดูเธอในฐานะน้องของแฟนนะ “แล้วคุณจะเอายังไงต่อ ปกติไม่เคยปล่อยไว้ข้ามคืนแบบนี้นี่หน่า” “ไว้กินข้าวเสร็จ เดี๋ยวคุณจะลองไปเรียกน้องอีกที” เจ้าคุณตอบกลับ ฉันก็เลยปล่อยเลยตามเลย เดี๋ยวเขาก็คงจะมีวิธีง้อน้องสาวเขานั่นแหละ ในเมื่อเป็นพี่น้องกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วนี่หน่า