ตอนที่3 จิณณวัตร
602 คำ
จิณ
“พี่จิณคะ” เสียงใสเอ่ยเรียกผมออกมา
“ว่าไงครับ” ผมขานรับเธอออกไป ทำให้ได้ยินเสียงเดินเข้ามาทางห้องของผม และพอหันไปก็เห็นพลอยชมพู หรือพลอย ว่าที่คู่หมั้นของผมนั่นเอง
“ทำไมวันนี้นอนเร็วจังเลยคะ หรือว่าเมื่อคืนหนัก” น้ำเสียงพร้อมกับท่าทางการจับผิดที่แสนน่ารักของเธอเอ่ยออกมา
“นิดหน่อยเองครับ” ผมโกหกออกไป เพราะถ้ายอมรับไปตรงๆมีหวังโดนบ่นหูชาแน่ จนบางทีคิดว่าตัวเองมีแม่อีกคนอยู่ด้วยนะ
จิณณวัตร หรือจิณ ตอนนี้เรียนปีสุดท้ายแล้ว นิสัยจริงเป็นคนที่โหด เลือดเย็นมาก ยิ่งกับคนที่เกลียดเขานั้นไร้ความปราณี แต่คนเราทุกคนก็มีหลายมุมทั้งนั้น เขาเองก็เหมือนกันมีมุมดีๆอยู่บ้างกับคนที่ตัวเองรักและเอ็นดู
เขาเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน ที่บ้านทำธุรกิจใหญ่หลายอย่างทั้งในและนอกประเทศ และเหตุผลที่เขาต้องมาอยู่ที่ต่างประเทศก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากความเกเรที่เขาเคยเป็นตอนเข้าสู่วัยรุ่นวัยคึกคะนอง มีเรื่องชกต่อยบ่อยครั้ง แต่ที่หนักสุดก็คงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาเล่นเอาไอ้นั่นนอนโรงบาลร่วมเดือน พ่อเขาเลยดัดสันดารโดยการส่งมาใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศแบบนี้ไง
แต่ก็นั่นแหละ คนเราไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เลวได้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่าสิ่งแวดล้อมมันบังคับให้เราเป็นยังไงแค่นั้น ถ้าไม่มีใครมาหาเรื่องเขา เขาก็ไม่ได้ไปมีเรื่องกับใคร อย่างอยู่ที่นี่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยมีเรื่อง ก็มี แต่น้อยมากเลยนับครั้งได้เลยก็ว่าได้
สถานะหัวใจของเขาตอนนี้ มีว่าที่คู่หมั้นที่ทางผู้ใหญ่จัดไว้ให้ และเธอก็มาเรียนที่นี่หลังจากเขาหนึ่งปี เพราะว่าเธออ่อนกว่าเขาปีหนึ่งนั่นเอง เราอาศัยอยู่ด้วยกันที่อพาร์ทเม้นท์ และเธอก็มักจะกลายเป็นแม่คนที่สองของเขา ที่มักจะบ่นเรื่องการทำตัวไม่ดีของเขานั่นเอง แต่เขากลับไม่รำคาญสักนิด
“ให้มันจริงเถอะค่ะ อย่าให้รู้นะว่าทำตัวเหลวไหลบ่อยๆ ไม่งั้นเจอดีแน่” คำพูดที่หมือนเป็นคำสั่งแต่กลับไม่น่ากลัวของเธอดังขึ้น
“คร้าบคุณแม่ ผมจะทำตัวดีๆน่ารักๆให้คุณแม่สบายใจดีไหมครับ” ผมเล่นกลับทันที และก็เป็นแบบนี้บ่อยๆที่ผมจะเชื่อฟังเธอ ตอนบ่น แต่หลังจากไม่บ่นผมก็เป็นผมนั่นแหละ (แต่อย่าให้เธอรู้นะ)
“พูดจา”
“วันนี้พลอยไม่กลับห้องนะคะ บอกไว้เผื่อหาไม่เจอ” เธอพูดออกมาหลังจากเอ็ดผมไปเล็กน้อย
“ครับ ออกไปไหนก็ระวังตัวด้วย ยังไงก็เป็นผู้หญิง” ผมไม่ลืมบอกเธอด้วยความเป็นห่วง
“รับทราบครับคุณพ่อ” เธอทำท่าตะเบะใส่ผม
“ย้อนหรอ” เมื่อกี้เรียกเธอคุณแม่ แล้วเธอกลับมาเรียกผมคุณพ่อคืน เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย
“ฮ่าๆๆ งั้นไปก่อนนะ พลอยทำข้าวเย็นไว้ให้แล้ว อุ่นกินได้เลย” เธอก็ยังคงไม่ลืมผมอยู่ดี
“ขอบคุณครับ” ผมรับคำ เธอก็เดินออกจากห้องนอนไปพร้อมปิดประตูให้ผม ผมก็นอนต่อทันที เพราะเมื่อคืนหนักจริง ทั้งกินเหล้า และก็กิน...นั่นแหละ
- ผู้เขียน
