รักเลือกแค้น(แค้นเลือกรัก)

ตอนที่2 อดทน

วันเวลาของเราเดินไปข้างหน้าอย่างไม่รอคอยใครและไม่ย้อนกลับไป ทุกอย่างมักจะเปลี่ยนไปตามเวลา แม้แต่ใจคนก็เหมือนกัน

จะว่าฉันดราม่าก็ได้ แต่จะให้ฉันทำยังไงในเมื่อตอนนี้มีนยิ่งแสดงออกชัดเจนมากกว่าเดิมว่าไม่ชอบขี้หน้าฉันมากๆ ไม่ชอบชนิดที่ฉันแทบไปคอนโดเจ้าคุณไม่ได้เลยด้วยซ้ำทั้งที่เมื่อก่อนเราก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ก็ต้องแยกกันอยู่ตั้งแต่น้องสาวของเจ้าคุณเข้าเรียนมหาลัย โดยเธอนั่นแหละที่ออกปากเองว่าถ้าฉันไม่ไปเธอจะไม่อยู่ที่นั่น แล้วคิดว่าเจ้าคุณจะทำอะไรได้เพราะน้องสาวเขาแสนดื้อและเอาแต่ใจขนาดนั้น นอกจากยอม

และฉันก็ต้องเดินออกมาอย่างยอมจำนนเพราะไม่อยากเป็นต้นเหตุให้พี่น้องทะเลาะกันและไม่อยากให้น้องของแฟนต้องเกลียดไปมากกว่านี้ ยังไงเจ้าคุณก็รักน้องเขามาก ฉันก็ไม่อยากมีปัญหาอะไรกับเธอถ้าไม่จำเป็น แต่ถ้าจะให้พูดให้ถูก ฉันก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกับใครหรอก แม้แต่คนที่คอยหาเรื่องฉันบ่อยๆอย่างมีน

“ฉันอยากกินน้ำส้มคั้นสดๆ” เสียงเอาแต่ใจของมีนดังขึ้นอีกครั้ง และใช่ค่ะ ตอนนี้ฉันอยู่คอนโดเจ้าคุณ ฉันบอกแล้วว่าฉันแทบมาที่นี่ไม่ได้เลย แต่ถ้าฉันมาแล้วเจ้าคุณไม่อยู่ และมีนอยู่ สิ่งที่ฉันต้องเจอก็คือคำสั่งเอาแต่ใจตัวเองของเธอ ที่ฉันรู้ว่าเธอตั้งใจแกล้งฉัน แต่จะให้ฉันทำยังไง ฉันก็ไม่ได้เป็นคนดี แต่ฉันก็ไม่ได้เป็นคนแรงหรือสู้คนอะไร ยิ่งเป็นคนแรงๆแบบมีน คิดว่าฉันจะสู้เธอหรอ ไม่อยู่แล้ว

“จ้ะ เดี๋ยวพี่ไปคั้นให้” ฉันตอบรับก่อนจะเดินเข้าครัวเพื่อไปคั้นน้ำส้มให้เธอ และนี่ไม่ใช่สิ่งแรกที่เธอใช้ฉัน ตั้งแต่ที่ฉันมาถึงห้องนี้ได้เพียงครึ่งชั่วโมง แต่เธอกลับใช้ฉันไปหลายอย่างแล้ว

ฉันเปิดตู้เย็นหยิบส้มออกมาก่อนจะทำการคั้นด้วยมือสดๆอย่างที่เธอต้องการ และไม่ลืมคั้นเผื่อเจ้าคุณตอนกลับมาจะได้ดื่มน้ำเย็นๆ ฉันจัดการใส่แก้วก่อนจะเอาไปให้มีนที่ห้องนั่งเล่น

“ได้แล้วจ้ะ” ฉันบอกเธอพร้อมกับวางแก้วน้ำส้มลงที่โต๊ะ โดยเธอไม่ได้ตอบอะไร นอกจากจ้องมองทีวีอย่างสบายใจแต่ขยับตัวหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นไปจิบ และ...

“อี๋ ทำไมมันข่มกลิ่นเปลือกแบบนี้ล่ะ เธอแกล้งฉันใช่ไหม!” น้ำเสียงต่อว่าดังขึ้น

“พี่ไม่ได้แกล้งนะ แต่มันก็ต้องมีกลิ่นลงไปบ้างอยู่แล้ว” ฉันอธิบายให้เธอฟังอย่างเพื่อความเข้าใจ ฉันไม่ได้แกล้งจริงๆ และไม่เคยคิดแกล้งเธอแม้มีโอกาสก็ตาม

“ยังจะเถียงอีก ทำงานบ้านแบบนี้คิดจะเป็นเมียพี่คุณได้หรือไง ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ แล้วก็จะบอกพี่เจ้าคุณด้วยว่าเธอไม่ได้เรื่อง!” เธอพูดออกมาอย่างไม่พอใจเหมือนเดิม แต่คำพูดของเธอมันก็ทำให้ฉันรู้สึกได้บางอย่าง

ถ้าหากฉันทำมันได้ดีกว่านี้ เธอจะยอมรับฉันหรอ หรือว่าเธอแค่พูดไปแค่นั้น แต่ถ้าฉันทำได้แล้วเธอยอมรับฉันจริง ก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่

“พี่ขอโทษนะ เดี๋ยวพี่ไปคั้นให้ใหม่แล้วกันนะ” ฉันบอกพร้อมกับจะหยิบแก้วที่เธอถืออยู่ แต่เธอกลับไม่ยื่นมันให้ฉัน และส่งยิ้มให้ฉันแทน แต่รอยยิ้มของเธอฉันไม่ได้ดีใจเลยสักนิด

ตุบ! เพล้ง! เสียงแก้วที่ร่วงลงพื้นและแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆพร้อมกับน้ำส้มที่หกเต็มพื้น

“อุ๊ย หลุดมือ” มีนพูดด้วยรอยยิ้มพอใจออกมา

“..........” ฉันโดนแกล้งอีกตามเคยสินะ ทำไมเธอเอาแต่ใจและไม่รู้จักโตแบบนี้ แต่ก็นะ โทษเธอก็ไมได้ เท่าที่ฉันรู้ไม่ใช่เพียงแค่เจ้าคุณที่ตามใจเธอ แต่แม่ของเจ้าคุณเองก็ตามใจเธอมากเหมือนกัน

“เก็บด้วยนะ แล้วเก็บเสร็จก็กลับไปได้แล้ว” เธอพูดขึ้นก่อนจะลุกเดินไปที่ห้องตัวเอง แต่ก็ไม่ลืมหยุดและหันกลับมาพูดกับฉันอีกครั้ง

“ถ้าฉันออกมาแล้วยังเจอเธอ เจอดีแน่”

“เห้อ” ใครจะว่าฉันโง่หรืออ่อนแอฉันก็ไม่เถียงหรอก แต่ถ้าคุณเคยรักใครสักคนและอยากเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเขา คนที่คุณอยากให้เขารักคุณมากพอๆกับคนรักของคุณ ก็คือดวงใจของครอบครัวเขาไม่ใช่หรอ

และถ้าเกิดว่าเราไปมีปัญหากับดวงใจของครอบครัว คุณคิดว่าการเข้าไปอยู่ในครอบครัวนั้นคนที่ลำบากที่สุดจะเป็นใคร ถ้าไม่ใช่ตัวของเราเอง

“อดทนหน่อยนะณิชา” ฉันเชื่อว่าความดีต้องชนะทุกอย่างได้ ฉันเชื่อว่าสักวันหนึ่งมีนจะต้องเห็นความจริงใจของฉันที่มีต่อเธอ และอีกอย่างฉันเชื่อว่าจริงๆมีนเป็นคนดีและมีเหตุผล เพียงแต่เธออยากเอาชนะและกลัวความสำคัญจะลดลงเพียงเท่านั้นแหละ เธอถึงได้เป็นแบบนี้