เมื่อเข้าใจว่านี่เป็นความปรารถนาดี ฉันจึงปิดปากเงียบ ใช้เวลาเพียงนาทีเดียวการเคลื่อนไหวอันรวดเร็วก็พาเราสองคนเข้ามาหลบฝนในถ้ำแห่งหนึ่งได้สำเร็จ
“นายนี่เก่งเนอะ รู้ไปหมดเลยว่าตรงไหนมีถ้ำตรงไหนมีแม่น้ำ”
อดเอ่ยชมไม่ได้เมื่อคีธปล่อยฉันลง ณ จุดหนึ่งของตัวถ้ำ
ซึ่งถ้ำในครั้งนี้มีขนาดเล็กกว่าคราวก่อน ไร้ร่องรอยการมาเยือนหรือการอยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิต
“ฉันสำรวจเกือบหมดแล้ว” มีความถือดีแฝงอยู่ในคำตอบนั้นพอสมควร
“ถ้าโลกเรามีอเวนเจอร์สจริง สาบานเลยว่าฉันจะส่งนายเข้าร่วมทีม” กล่าวติดตลก ก่อนทิ้งตัวลงนั่งพิงแผ่นหลังกับผนังถ้ำขรุขระ “พละกำลังเหนือมนุษย์ ประสาทสัมผัสไวมาก วิ่งเร็วสุด ๆ แถมยังปรับอุณหภูมิร่างกายได้ด้วย อย่างน้อยถ้านายลดความเกรี้ยวกราดหรือความโหดลงสักหน่อยนี่แจ่มแมวเลยค่ะ”
“ไม่เห็นเข้าใจ” คีธขมวดคิ้ว ก่อนโยนบางสิ่งลงบนตักฉัน “เอานี่ไปใส่”
“...” ฉันชะงักค้าง หลังได้คำตอบว่าคีธนั้นปรั
