บทที่10.2

1682 คำ

ฉันยักไหล่อย่างไม่ถือสา กะเตรียมหันกลับไปหาเจ้ากระต่ายตัวอ้วนขนปุยอีกครั้ง ทว่าคีธกลับตรงเข้ามาโอบอุ้มฉันเสียก่อน ทั้งยังบังคับให้ขึ้นคร่อมทับแผ่นหลังเฉกเช่นก่อนหน้านี้ รู้ตัวอีกทีเขาก็พุ่งกระโจนเข้าไปในป่าทึบอีกฟากเสียแล้ว การเคลื่อนไหวคราวนี้หนักหน่วงเสียจนฝูงกระรอกแตกฮือ ผลุบหายเข้าไปในโพรงต้นไม้อย่างตื่นกลัว แม้แต่สัตว์ปีกที่เกาะตามกิ่งไม้ เมื่อรับรู้ถึงการมาเยือนของสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาด ยังโผบินขึ้นฟ้า กระพือปีกหนีคนละทิศละทาง เรียกได้ว่าการปรากฏตัวของคีธสร้างความตื่นตระหนกแก่สัตว์หลากหลายชนิด ต่างจากหลายนาทีก่อนที่แผ่วเบาแทบไม่ได้ยินเสียงอื่นใดนอกจากลมหายใจของเขา แผ่วเบาชนิดที่ว่า…กระต่ายซึ่งเป็นสัตว์ขี้ตกใจยังนิ่งเฉย เหมือนไม่รับรู้ถึงภัยที่กำลังมาเยือน ชัดเจนแล้วว่าคีธควบคุมน้ำหนักฝีเท้าให้เป็นไปตามที่ต้องการได้ เจตนาพาฉันมาเลือกกระต่ายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว จึงไม่ส่งเสียงจนสัตว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม