บทที่10.1

1732 คำ

ฉันแทบหลุดเสียงหัวเราะ “นายไม่ใช่มนุษย์นะ ส่วนฉันเป็นคนธรรมดา อย่าว่าแต่จะเป็นคู่ชีวิตบ้าบออะไรนั่นเลย แค่พัฒนาเป็นคนรักแบบปกติยังแทบเป็นไปไม่ได้” ลืมไปแล้วเหรอว่าสำหรับสิ่งมีชีวิตเช่นเขา นอกจากมนุษย์จะเป็นอาหารรสเลิศแล้ว ยังมีประโยชน์ต่อการเรียนรู้อีกด้วย การเพิ่มพลังงานให้กับร่างกายก็สำคัญ แต่การได้ความสามารถจากเหยื่อที่กินเข้าไปก็เป็นอีกหนึ่งความต้องการของเผ่าพันธุ์เขา แม้ยังไม่ตกผลึกชนิดเข้าถึงแก่นแท้ แต่จากที่พิจารณาดู…การข้ามสายพันธุ์ของสองสิ่งมีชีวิต สำหรับฉันแล้วมันค่อนข้างน่าเหลือเชื่อเกินไปหน่อย ลำพังค้นพบว่าสิ่งมีชีวิตในตำนานมีอยู่จริงบนโลกก็ช็อกแทบหยุดหายใจ อย่าให้ฉันพบเจออะไรที่น่าตื่นตกใจมากไปกว่านี้เลย “แล้วแต่จะคิด” คีธไม่บีบบังคับให้ฉันคล้อยตามไปกับคำบอกกล่าวนั่น “จริงไม่จริง สักวันคงได้รู้” “โอเค ๆ” เพราะอยากหลุดออกจากหัวข้อสนทนานี้เต็มทน ฉันจึงพยักหน้าส่ง ๆ เพื่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม