แผนรักลวงใจ

กลั่นแกล้ง

วันรุ่งขึ้น

บริษัทอัสดา อินทีเรีย

“นี่บัตรพนักงานของน้องญาครับ แล้วนี่ก็บัตรสแกนเข้าลิฟต์ที่สามารถขึ้นไปได้แค่ชั้น 17 เท่านั้นนะครับ..”

“ชั้น 17 เองหรอคะ..?”

“ครับ..น้องญาเป็นเลขาคุณอัศวิน บัตรสแกนนี้ก็จะขึ้นไปได้สูงสุดแค่ชั้น 17 เท่านั้น..”

“ทำไมบัตรของญาถึงขึ้นไปถึงชั้น 19 ไม่ได้เหมือนกับบัตรของพี่นพละคะ..?”

“คุณอัศวินแจ้งมาว่า เอาไว้ที่น้องญาทดลองงานครบ 3 เดือนเมื่อไหร่ น้องญาจะได้บัตรที่สแกนไปได้ทุกชั้นของตึกนี้ครับ..เพราะตอนนี้คงยังไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปติดต่องานกับคุณอัสดาที่ชั้น 19 นะครับ..”

“...”

เธอทำสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันทีที่ได้รู้ว่ามันเป็นความคิดของคุณอัศวิน

“น้องญาเป็นคนเก่งพี่เชื่อนะครับว่าน้องญาจะผ่านการทดลองงานได้ไวๆนี้แน่นอน..”

“ถ้าคุณอัศวินเขาไม่ชอบขี้หน้าญาแล้วกลั่นแกล้งญาละคะ..ญาก็อาจจะไม่ได้ไปเป็นเลขาคุณอัสดาก็ได้..”

“แต่พี่ว่าน้องญาเป็นเลขาคุณวินก็ดีเหมือนกันนะ เพราะคุณวินนะใจดีมากเลยละ..”

“ไม่เห็นจะใจดีตรงไหนเลย ปากร้ายหน้าเหวี่ยงยิ่งกว่าผู้หญิงอีก..”

“น้องญาอย่าไปพูดแบบนี้ให้คุณวินได้ยินเลยนะครับ ไม่งั้นโดนเล่นแน่ๆ..”

“ใครจะกล้าไปพูดให้เขาได้ยินละคะ..ขืนเขาได้ยินญาก็ไม่ผ่านการทดลองงานนะซิ..”

นพดนัยยิ้มให้เธออย่างรู้สึกหลงเสน่ห์ในความสวยและน่ารักของเธอ โดยที่ทั้ง 2 คนไม่รู้เลยว่าอัศวินเดินแอบมาได้ยินที่ทั้ง 2 คนคุยกันพอดีจนเขาทำสีหน้าไม่พอใจ

ชั้น 17 ห้องทำงานคุณอัศวิน

นพดนัยเดินขึ้นมาส่งญาดาถึงชั้น 17 ในห้องทำงานของอัศวิน เพื่อพาเธอมาแนะนำให้เขาได้รู้จักอย่างเป็นทางการ เธอยืนนิ่งไม่ยอมยกมือไหว้เขาจนเขาทำสีหน้าไม่พอใจ

“น้องญาครับสวัสดีคุณอัศวินซิครับ..”

“...”

เธอมองหน้าเขานิ่งๆแล้วก็ยกมือสวัสดีเขาตามที่นพดนัยบอก

“บอกเธอแล้วใช่ไหมว่าต้องทำอะไรบ้าง..?”

“ผมแจ้งรายละเอียดการทำงานให้คุณญาดาทราบหมดแล้วครับคุณอัศวิน แล้วก็งานที่รับมาต่อจากคุณจินผมก็อธิบายคุณญาดาให้สานต่อแล้วครับ..”

“หวังว่างานคงจะไม่มีอะไรผิดพลาดนะ..”

“คุณญาดาเป็นคนหัวไวและก็เรียนรู้งานได้ดีครับ..ผมคิดว่าไม่น่ามีอะไรน่าเป็นห่วงนะครับ”

เธอยืนนิ่งมองหน้าเขาอย่างไม่ค่อยพอใจนักที่เขาดูถูกความสามารถเธอ แต่ก็ยอมยืนนิ่งสงบปากสงบคำไปก่อน เพราะถ้าขืนเอ่ยปากเถียงออกไปมีหวังไม่ผ่านการทดลองงานแน่ๆ

“นี่โต๊ะทำงานของน้องญานะครับ..”

นพดนัยพาญาดาออกมาที่โต๊ะทำงานตัวเอง ที่วางอยู่นอกห้องทำงานของอัศวิน

“บนชั้นนี้มีแค่ห้องทำงานของคุณอัศวินเท่านั้นหรอคะ..?”

“ใช่ครับ..นี่เป็นชั้นส่วนตัวที่มีแค่ห้องทำงานของคุณอัศวินคนเดียวเท่านั้น บนนี่ก็จะมีแค่น้องญากับคุณอัศวินที่อยู่ชั้นนี้กันแค่ 2 คน..”

“ชั้นผู้บริหารเหมือนกันแบบนี้ทุกชั้นเลยหรอคะ..?”

“ใช่ครับ..ทุกชั้นของผู้บริหารตั้งแต่ชั้น 15 ขึ้นมาเป็นชั้นที่มีแค่ห้องทำงานส่วนตัวของแต่ละท่านเท่านั้น..”

“แบ่งชนชั้นสุดๆ..”

เธอพูดออกมาเบาๆเพื่อไม่ให้นพดนัยได้ยิน แล้วหันไปมองที่โต๊ะทำงานตัวเองด้วยสีหน้าเครียดๆ

จนเมื่อนพดนัยลงไปข้างล่างแล้วเธอจึงได้แต่นั่งเครียดอยู่คนเดียว เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงที่จะได้ขึ้นไปที่ชั้น 19 เพื่อไปเป็นเลขาของคุณอัสดาได้เร็วกว่า 3 เดือน

“ตาบ้านั่นก็ไม่ชอบขี้หน้าฉันด้วย..มันต้องคิดแกล้งไม่ให้ฉันผ่านการทดลองงานแน่ๆ..”

เธอพูดกับตัวเองด้วยสีหน้าเซ็งจัด

ติ๊ด>>

( ชงกาแฟเข้ามาให้ฉันแก้วนึง )

เสียงของเขาดังขึ้นมาจากในโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของเธอด้วยความตกใจ

“เริ่มแล้วซินะงานเลขาของฉัน..”

เธอลุกขึ้นไปชงกาแฟให้เขาแล้วยกเข้ามาให้เขาในห้อง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ญาไม่ทราบว่าคุณทานกาแฟแบบไหนนะคะ ก็เลยคิดเองว่าน่าจะเป็นแบบนี้..”

เธอวางแก้วกาแฟให้เขาตรงหน้า

“ไม่รู้แล้วทำไมไม่ถาม ใครใช้ให้ทำมาแบบไม่รู้เรื่องแบบนี้ นี่ถ้าเป็นเรื่องงานเธอทำมามั่วๆแบบนี้ไม่คิดบ้างหรอว่ามันจะเสียหายขนาดไหน..?”

“เอ่อ..ญาขอโทษค่ะ เดี๋ยวญาออกไปชงมาให้ใหม่นะคะ..คุณชอบทานแบบไหนละคะ..?”

“แค่คำขอโทษคำเดียวมันไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะ..”

“เอ๊ะ..! คุณอัศวิน มันก็แค่กาแฟแก้วเดียวเองคุณจะอะไรนักหนาคะ..ฉันไม่ได้ไปฆ่าคนตายซะเมื่อไหร่ละ..?”

“นี่เธอ..”

เขามองหน้าเธออย่างไม่พอใจนักที่เธอกล้าเถียงเขาตั้งแต่วันแรกที่มาทำงาน

“ถ้าเธอกล้าขึ้นเสียงกับฉันอีกคำเดียว พรุ่งนี้เธอไม่ต้องมาทำงานแล้ว..เพราะฉันไม่ชอบทำงานกับคนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง..”

“...”

เธอยืนอึ้งทันทีที่เขาขู่เธอขึ้นมาแบบนี้

“ฉันขอโทษค่ะ...ฉันจะออกไปชงกาแฟมาให้คุณใหม่โอเคไหมคะ คุณชอบทานแบบไหนหรืออยากได้อะไรก็บอกฉันมาเลยค่ะ..ฉันยินดีและเต็มใจทำให้คุณได้ทุกอย่างค่ะ..”

“...”

เขาเริ่มอ่อนลงที่เห็นเธอทำหน้าตาอ้อนวอนเขา เขาจึงนั่งลงอย่างใจเย็น

“กาแฟดำไม่ใส่น้ำตาล..”

เธอรีบเดินออกไปชงกาแฟมาให้เขาทันทีตามที่บอก แล้วยกเข้ามาในห้องอีกครั้ง

“น้ำมันร้อนไปฉันกินไม่ได้..”

เธอยกแก้วกาแฟออกไปแล้วชงเข้ามาให้เขาใหม่อีกครั้ง

“จืดไปไม่มีรสชาตของกาแฟเลย”

เธอมองเขาอย่างไม่พอใจนัก แต่ก็ยกแก้วออกไปชงเข้ามาให้เขาใหม่

“ขอบใจ..”

กาแฟแก้วที่ 4 ที่เธอเดินเข้าเดินออกเพื่อทำให้เขาพอใจในที่สุดก็สิ้นสุดลง

“จำเอาไว้ว่านี่เป็นหน้าที่ของเธอทุกเช้าที่ต้องทำให้ฉันทุกวัน ถ้าเธอลืมแม้แต่เรื่องง่ายๆหรือแค่เธอชงกาแฟมาให้ฉันไม่เหมือนรสชาตเดิมที่ฉันเคยกินทุกวัน งานยากๆเธอก็คงทำมันไม่ได้หรอก..”

“ค่ะ..”

“เอาแฟ้มนี่ออกไปสรุปเข้ามาให้ฉันด้วย..”

เขาโยนแฟ้มมาวางตรงหน้าเธอ 5 แฟ้มใหญ่ เธอรวบขึ้นมาถือไว้ในมือแล้วกำลังจะเดินออกไปจากห้อง

“อีก 2 ชั่วโมงฉันจะต้องได้สรุปงานจากแฟ้มนั้นทั้งหมด..”

“อะไรนะ..?”

เธอหันมามองหน้าเขาทันทีอย่างไม่พอใจ

“ฟังไม่ผิดหรอก..เธอต้องสรุปรายงานเข้ามาให้ฉันภายใน 2 ชั่วโมง ถ้าเธอทำไม่เสร็จฉันคิดว่าเธอคงทดลองงานไม่ผ่าน..”

“ค่ะ..ฉันจะทำให้เสร็จภายใน 2 ชั่วโมง”

“ดี..”

เธอมองหน้าเขาอย่างนึกโกรธเพราะรู้ว่าเขาคงแกล้งเพื่อให้เธอทนไม่ได้แล้วจะได้ไม่มาทำงานอีก

“ฝันไปเถอะว่าฉันจะยอมแพ้ง่ายๆ..”