บทที่ 7 แสดงออก
1563 คำ
ผมก็อยากจะพูดดีๆกับน้องเหมือนกัน ติดตรงที่ปากไว แล้วลูกหมูชอบพูดประชดให้ผมโมโหอยู่เรื่อย ผมก็เป็นคนไม่ยอมคนด้วย มีแต่สาวๆยอมให้ผม แต่ลูกหมูสู้ไม่ยอมถอย มีอย่างที่ไหน
ว่าไม่คิดอะไรกับผู้ชายแบบผม ใครจะยอมเสียฟอร์ม ผมจะทำให้ลูกหมูมาสยบกับผมคอยดู คำพูดยัยลูกหมูทำให้หงุดหงิด ต้องหาคนระบาย พิสูจน์กันไปว่ามีแต่สาวอยากวิ่งหาผม
"อิงอิงครับวันนี้มีนัดที่ไหนไหมครับ พี่แวะไปหาได้ไหม" อิงอิงเป็นดาวคณะบริหาร ตัวเล็กน่ารัก เด็กในสังกัดที่ผมเตาะไว้รอไปจับกิน ถึงคราวที่ผมต้องใช้คารม ที่แพรวพราวเพื่อหยิบเหยื่ออกมา
"ว่างค่ะ พี่ตาต้าจะมาหาอิงอิง ที่คอนโดตอนนี้เลยไหมคะ อิงอิงจะอาบน้ำรอค่ะ" อิงอิงชวนผมไปหาหลายรอบแล้ว ผมยังไม่โอกาสไป คราวนี้อยากลองดู ว่าเธอพร้อมสำหรับผมไหม แล้วก็ไม่เกินคาด อิงอิงรออยู่แล้ว เพราะคำพูดของลูกอมคนเดียว ทำไมผมต้องเก็บคำพูดพวกนั้นมาใส่ใจด้วยไม่รู้
"ครึ่ง ชม.พี่ถึง คงได้กินของอร่อยนะครับ" ผมยังมั่นใจว่าผมเป็นผู้ชาย ที่ผู้หญิงอยากเข้าหา แม้แต่อิงอิงสาวสวยคณะบริหาร ยังเสนอให้ผม
"ได้เลยค่ะ พี่ตาต้าได้กินของอร่อยแน่นอน อิงอิงจะเตรียมไว้อย่างดีเพื่อพี่ตาต้า รับรองไม่ผิดหวังค่ะ" แค่ผมพูดไม่กี่คำ อิงอิงก็วิ่งเข้าหา ผู้หญิงรอคิวเข้าหาผมมากมาย
"เดี๋ยวเจอกันครับ" แล้วผมมันไม่น่าสนใจตรงไหนครับ ทำไมลูกอมถึงชอบพูด จนผมหมดความมั่นใจ แค่ผมต่อสายหา ผู้หญิงเคลียร์คิวไว้รอ ลูกอมตาไม่ถึงต่างหาก ผมเลิกสนใจคำพูดของลูกอม ไปหาของหวานกินดีกว่า
"เชี่ยรุจ นั่นน้องนิชากับเพื่อนป่าววะ น้องมันโคตรสวยเลย มาอยู่นี่ได้งัยวะ มากันทั้งแก๊งค์เลยดูสวยขึ้นมากทุกคน" ไอ้ดิวตะโกนเสียงดัง พูดถึงน้อง
นิชาที่เดินมากินข้าวเที่ยงที่โรงอาหาร ผมมองตามไปที่กลุ่มนั้น มากันครบกลุ่ม ยัยลูกหมูเดินโดดเด่นมากับกลุ่มเพื่อนทั้งสาม ผมเคยเจอลูกหมูแล้ว วันนี้เพิ่งจะเห็นเพื่อนๆของเธอ ตามมาเรียนที่เดียวกัน ไอ้ดิวดูเหมือนจะยังชอบนิชาอยู่ ผมชอบมองน้องมันมากกว่า แต่ไม่ได้ชอบแบบเป็นแฟน ผมมองนิชาเพลินๆ แต่พอหันไปมองคนอีกคน ลูกหมูมองผมตาเขียว ผมเลยยิ้มกวนๆส่งไป วันไหนที่ได้กวนอารมณ์ลูกหมู ผมจะมีความสุขเป็นพิเศษไม่รู้เพราะอะไร พอเห็นเธอโกรธหน้าบึ้งใส่ ผมว่ามันน่ารักดี และเหมือนตอนนี้เธอก็ทำแบบนั้น ไม่รู้ว่าที่ไม่ชอบหน้าผมเพราะอะไร ไอ้ดิวตรงเข้าไปทักทายสาวๆ ส่วนยัยลูกหมูเดินไปซื้อข้าว ยังห่วงกินเหมือนเดิม ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้าไปคุยกับเธอ ตอนซื้อข้าวอยู่ที่ร้าน
"งัยลูกหมู อ้วนขึ้นหรือว่าเสื้อมันหด กินให้มันน้อยๆหน่อยนะ ยัยนี่ไม่ชอบผู้ชาย ชอบของกินมากกว่า นายน่าจะถอยออกไปไกลๆนะ ระหว่างของกินกับนาย เธอเลือกของกิน" ผมเดินไปเบียดตัวแทรกระหว่างลูกอมกับผู้ชายคนนั้น ลูกอมหันมามอง และชักสีหน้าใส่ผมด้วย อุตส่าห์มาช่วยกันให้
"พี่ตาต้าแน่ใจแล้วใช่ไหมคะว่าใช้ปากพูด" ลูกหมูว่าผมซะจุกเลย ยังปากร้ายเหมือนเดิม เพิ่มเติมพริกสิบเม็ด ผมอุตส่าห์ช่วยกันผู้ชายออกให้ ว่าผมแรงเกินไปแล้ว หรือที่หงุดหงิดเพราะคิดว่าผมจะมาเป็นก้าง ผมเตือนยัยลูกหมูที่ชอบใส่
ชุดรัดๆ ผมมองมันก็สวยน่ามอง แต่ไม่อยากให้ผู้ชายคนอื่นคิดแบบผม มันไม่ดีต่อเธอ ผู้ชายคนนั้นเหมือนไม่พอใจ แล้วงัยผมจะคุยกับลูกอม แล้วผู้ชายคนนั้นก็ไม่มีโอกาสคุยกับลูกอม เพราะลูกอมมัวแต่ฟาดฟันกับผม ก็ดีแล้ว ผู้ชายคนนั้นเดินออกไปด้วยความหงุดหงิด ผมได้แต่ยิ้มมุมปากด้วยความสะใจ
"พี่พูดผิดตรงไหน ดูเสื้อเธอสิรัดติ้ว ตรงนั้นแทบจะหลุดออกมาล่อหน้าล่อตาผู้ชายแล้วมั๊ง คราวหลังหัดใส่เสื้อตัวใหญ่ๆบ้างนะ รู้ตัวว่ากลมแล้ว จะใส่รัดมาทำไม ให้ผู้ชายมองอยู่ได้" ผมมองดูชุดของเธอที่ชอบใส่โชว์ จนผมหัวเสียเอง มันขัดหูขัดตา อยากให้ลูกอมไปเปลี่ยนตอนนี้ให้ได้
"ทำไมเหรอคะ มีของดีให้โชว์ มันควรจะโชว์ให้คนดูไม่ใช่เหรอ พี่ตาต้าพูดเหมือนกับคนหวง หรือว่าหวงจริงๆคะ แบบนี้เขาไม่เรียกว่าอ้วนค่ะเขาเรียกเต็มไม้เต็มมือน่าฟัด ไม่ใช่มีแต่ก้าง ไม่มีตรงไหนให้จับ และถ้าใครจะมองลูกอมก็ไม่ขัด ไม่ได้หวงของค่ะ ชอบโชว์วันหลังจะใส่ให้สั้น ให้รัดกว่านี้ ยิ่งรู้ว่ามีคนชอบมอง แบบน้ำลายไหลแสดงว่าผู้ชายถูกใจค่ะ พี่ตาต้าก็อย่าแสดงออกมากนะคะ เดี๋ยวคนอื่นจะคิดว่าพี่ตาต้าหึงลูกอม" ผมอยากดึงหน้ายัยลูกหมูมาจูบปาก พูดมาแต่ละคำมันน่าโมโห ทำไมไม่รู้จักหวงตัวเองบ้าง ผมเป็นคนอื่นแท้ๆ ยังรู้สึกห่วงเลย แค่รู้สึกห่วงในฐานะรุ่นพี่ ผมอุตส่าห์หวังดีเตือน ไม่อยากให้ผู้ชายมอง
"ใครหึงเธอลูกหมู พี่เห็นแล้วมันรู้สึกขัดตาไม่น่ามอง พี่เตือนเธอด้วยความหวังดี ที่ผู้ชายคนอื่นเขามองเพราะว่าเขาขัดตาเหมือนกับพี่นั่นแหละอย่าหลงตัวเองให้มาก พี่ไม่ชอบผู้หญิงหุ่นแบบเธอหรอกนะ" ผมได้ยินลูกอมกัดฟันดังกรอด คงจะโมโหผมมาก ก็ดีแล้ววันหลังเธอจะได้หัดใส่เสื้อตัวใหญ่กระโปรงยาวๆ ผมไม่เคยคิดจะหึงสักนิด ผมเคยอกแล้วสำหรับลูกอม เป็นตัวเลือกสุดท้ายของผม
"ไม่หึงก็ดีแล้วค่ะ วันหลังไม่ต้องมาช่วนกันซีนผู้ชายคนอื่นที่เข้าหาลูกอมนะคะ เพราะลูกอมชอบ และอยากสานสัมพันธ์ หรือถ้าไม่อยากต่อ ลูกอมจะพูดเอง และผู้ชายคนเมื่อกี้สเปคลูกอมค่ะ เดี๋ยวลูกอมจะคุยกับเขาเอง พี่ตาต้าช่วยอยู่ห่างๆ ไม่ต้องมาแทรกอีกนะคะ" แล้วลูกหมูเดินเอาจานข้าวไปวางที่โต๊ะ และเดินไปหาไอ้หน้าหล่อ พร้อมหยิบโทรศัพท์จากไอ้นั่น พิมพ์อะไรไม่รู้ ผมอยากเดินเข้าไปแต่โดนพูดดักทางไว้ ผมเลยเดินกลับไปหาเพื่อนที่โต๊ะ
"ไอ้ตาต้ากูเห็นนะว่ามึงไปทำอะไรมา ไปตามตอแยน้องเขาชอบล่ะสิ" ไอ้รุจมันมองจับผิด มันเห็นก็เรื่องของมัน ผมไม่ได้ทำอะไร แค่ไปแหย่ลูกหมู เห็นแล้วอยากแกล้ง
"ปากยังกับกรรไกรกูไม่มีทางชอบหรอก กูแค่เข้าไปกวนเฉยๆ ให้ลูกหมูประสาทแดกเล่นๆ ชอบว่าให้กูแรงๆ" ปากยัยลูกหมูน่ากลัวจะตาย พูดมาแต่ละคำทิ่มเข้าไปในเนื้อ
"แล้วมึงเคยตามกวนใจผู้หญิงคนไหนด้วยเหรอ ถ้าไม่ชอบเขา จะไปยุ่งทำไม แล้วไอ้ที่ไปกันซีนผู้ชายคนอื่นเขา อย่าคิดว่ากูไม่รู้ทันมึง" ไอ้เตก็อีกคน ทำเป็นมารู้เรื่องของผมดี
"กูแค่หมั่นไส้ลูกอมปากจัด กูไม่อยากให้ไอ้คนนั้นได้แฟนปากจัดแค่นั้น" ถือว่าผมช่วยผู้ชายด้วยกัน ไม่ให้เจอผู้หญิงปากจัด
"ไม่ชอบน้องเขาแต่ไปกันซีน ปากมึงให้ตรงกับใจหน่อย กูเชื่อคำพูดมึงตายล่ะ ตามกวนเขาเพราะไม่ชอบเขา" ไอ้รุจยังไม่เลิกพูดอีก
"พวกมึงฟังไว้ชัดๆ กูไม่ได้ชอบ กูกลัวปากน้องเขา เข้าใจตรงกัน สเปคกูน่ารัก น่าเอา..ใจเก่ง ลูกอมไม่ตรงตามนั้น จบนะ" ไม่รู้พวกมันจะเซ้าซี้ พูดจาให้ผมรำคาญไปทำไม
"เออกูจะคอยดูหมาแถวนี้เดินตามตูดน้องเขา" ดูไอ้เตมันคงคิดว่าผมจะตามลูกอมสินะ มันเอาอะไรมามั่นใจ
"พวกมึงคงไม่ได้เห็นหรอก รอไปชาติหน้าเถอะ" ผมสวนกลับไอ้เต กับไอ้รุจ ที่พวกมันสองคนคอยพูดจากวนตีนอยู่นั่นแหละ สาวๆผมเยอะจะตาย เรื่องอะไรจะไปมองลูกหมู ไม่มีทาง
"กูไปคุยกับน้องๆมาแล้วนะ น้องเรียนที่คณะนิเทศกัน และกูได้ช่องทางติดต่อน้องๆมาครบทุกคน" ไอ้ดิวยิ้มหน้าระรื่นมาเลย ได้เบอร์มาครบ ผมมองโทรศัพท์ในมือมันด้วยความสนใจ
- ผู้เขียน
