"แม่ง!!เอ๊ย!! ทำไมมันเป็นแบบนี้วะ" ลูกหมูปิดประตูเสียงดัง และวิ่งออกไป วาวาไม่ยอมลุกขึ้นจากตักผม ผมจึงผลักเธออกจากตักผม ไม่สนใจว่าเธอเป็นยังไง ช่างแม่ง ผมโมโหและหัวเสียมาก ลูกหมูไม่ยอมฟังผมอธิบายเลย
พอผมจะลุกออกไปตามลูกหมู วาวาเอาแต่ขวางทาง มินำซ้ำตอนผมกำลังจะวิ่งตามลูกหมูออกไป วาวาก็เอาตัวมาขวางที่ประตู และยืนเถียงกับผม ผมพยายามดันตัวเธอให้ออกห่างประตู
"ตาต้าคะ วาวาเจ็บนะ ทำไมต้องผลักวาวาแรงด้วยคะ เรื่องผู้หญิงคนนั้นอย่าไปสนใจเลย มาเคลียร์เรื่องของเราให้จบ ตาต้าจะมาทิ้งวาวาอย่างนี้ไม่ได้นะคะ" วาวาเข้ามาก่อเรื่อง และโวยวายที่บริษัท โดยใช้ชื่อผมมาอ้าง วิตเลยโทรตามให้ผมมาจัดการปัญหา
"เธอนั่นแหละออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้ ออกไป๊และไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก ถ้าเธอเข้ามาฉันจะให้ รปภ.จับเธอโยนออกไป และเธอเตรียมรับผลกรรมที่เธอก่อได้เลย" ผมตวาดวาวาลั่นห้องด้วยความโมโห และชี้หน้าด่า เมื่อเช้าเธอเข
