บทที่ 30 เติมใจ

1638 คำ

หลังจากที่เห็นพี่ตาต้าอยู่กับผู้หญิงคนนั้น มันช่างเป็นภาพที่บาดตาบาดใจ มันกัดเซาะหัวใจฉัน ฉันวิ่งออกมาจากตรงนั้น โดยที่ไม่ได้ถามหาเหตุผลและถามความจริงอะไรทั้งนั้น รู้แต่ว่าใจมันยังสั่นและอ่อนไหว เกินจะรับรู้ยังไม่พร้อมที่จะฟังคำแก้ตัว ฉันคงเผลอเอาใจไปลงแล้วสิ มันเจ็บเหมือนมีเข็มมาทิ่มแทง "แพตตี้แกอยู่ไหนวะ ฉันไปหาแกได้รึเปล่า" ฉันไม่อยากคิดอะไรคนเดียว ในตอนที่จิตใจฉันสับสน ฉันอยากระบายให้เเพื่อนฟัง เผื่อเพื่อนจะให้ข้อคิดอะไรฉันได้ ถ้าทำอะไรคนเดียวตอนนี้ มันคงเตลิดไปไกล ฉันกับเพื่อนไม่ใช่คนที่หนีปัญหา ชอบพุ่งชนเข้าใส่เสมอ แต่ถ้าจะพุ่งชนตรงๆ มันคงเจ็บตัวน่าดู "เสียงแกดูไม่ค่อยดีเลย มีเรื่องเกิดขึ้นกับแกใช่ไหม ให้ฉันช่วยอะไรหรือเปล่า ฉันพร้อมลุยกับแก" แค่รู้ว่ามีเพื่อนพร้อมลุยกับเราไปทุกที่ มันช่วยเยียวยาจิตใจฉันได้มาก ฉันต้องรีบกลับมาเข้มแข็งให้เร็วที่สุด เป็นตัวของตัวเอง "แกออกมาหาฉันหน่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม