บทที่ 3 เสือเห็นเสือ
1569 คำ
ผมได้แต่แอบมองน้องแก้มป่อง วันนี้น้องแก้มป่องโคตรสวยเลย น้องเป็นเชียร์ลีดเดอร์สีชมพู ไม่คิดว่าจะทำอะไรแบบนี้เป็น เห็นอยู่แต่กับของกิน พอใส่ชุดเชียร์ลีดเดอร์ หุ่นน้องแม่งโคตรน่าฟัด ด้วยความปากไวคราวก่อน ที่เคยพูดไว้ไม่ได้สนใจน้อง จึงไม่กล้ามองตรงๆกลัวเสียฟอร์ม ผมจำได้ว่าเรียกน้องลูกหมู และเคยหาเรื่องน้อง ดูเหมือนน้องจะไม่ค่อยชอบผมด้วย มองมาตาขวางใส่ แล้วผมจะเข้าหาน้องมันได้ยังไง อีกอย่างก็เข็ดกับปากน้องมันด้วย อยู่ห่างๆดีแล้ว เพื่อนน้องที่ยืนข้างๆกันก็สวยมาก ทั้งกลุ่มมีแต่คนสวยๆ แต่คนละบุคลิก และเหมือนไอ้ดิวมันจะชอบเพื่อนน้องแก้มป่อง ซึ่งผมก็มองเหมือนกัน น้องดูปากไม่ร้าย และทั้งน่ารักและสวย ต่างจากยัยแก้มป่อง ผมแอบมองหลายทีเหมือนกัน แต่เวลาน้องหันมามองผม ผมจะหันไปมองเพื่อนน้องแทน ไม่อยากให้รู้ว่าสนใจ เดี๋ยวจะได้ใจ เคยพูดไว้แล้วว่าจะหยิบน้องมาพิจารณาคนสุดท้าย
"ไอ้ตาต้า มึงสนใจน้องคนนั้นเหรอวะ เห็นแอบมอง" ไอ้ดิวชี้ไปที่ยัยแก้มป่องของผม เรื่องอะไรจะบอกมัน เดี๋ยวมันพูดมาก
"กูสนใจน้องคนเดียวกับมึงนั่นแหละ โคตรสวยเลยวะ มีแต่คนพูดถึง" ผมต้องเปลี่ยนประเด็น ไปที่น้องอีกคน ถ้ามันรู้ว่ายัยแก้มป่องเคยว่าให้ผม คงโดนมันล้อยันลูกบวช
"ไม่ได้คนนี้กูสนใจแล้วกูจอง ใครก็ห้ามยุ่งแม้แต่มึงได้รุจ" มันพูดยังกับน้องเป็นของมันงั้นแหละ ผมไม่ได้คิดจะแย่งมันจีบสักหน่อย
"มึงคิดว่าน้องสนใจมึงงั้นเหรอน้องเขาอาจจะชอบใครอยู่" ไอ้เตพูดยังกับรู้ ว่าน้องคนที่ไอ้ดิวสนใจ มีคนที่ชอบแล้ว แต่ก็ช่างไม่เกี่ยวกับผม ผมมองยัยแก้มป่อง และไม่อยากเสียคำพูด ที่เคยลั่นวาจาไว้แล้ว แค่แอบมองไม่ได้จะจีบ ถ้าได้มาเป็นแฟน ขอผ่านก่อนกลัวโดนด่า กลืนน้ำลายตัวเอง
หลังจากงานกีฬาสี ไอ้ดิวมันก็ตามสืบจนรู้ว่าน้องๆ กลุ่มนั้นเรียน ม.4 คนที่ได้ดิวตามจีบ ชื่อนิชา ส่วนเพื่อนชื่อกันยา สวยหวาน แพตตี้สวยเปรี้ยว ส่วนยัยลูกหมู ชื่อลูกอม ชื่อแบบว่าน่าอมทั้งตัว มีความหวานแต่ซ่อน ความเปรี้ยวความเผ็ด แต่ผมไม่คิดจะจีบ และไม่อยากได้มาเป็นแฟน ถึงจะเห็นกันบ่อยขึ้น เพราะไอ้ดิวกับไอ้รุจ เหมือนจะชอบคนเดียวกัน จนสุดท้ายเราจบม.6 ผมไม่ได้เจอยัยลูกหมู จนผมลืมน้องไปแล้ว
"ไอ้ตาต้าวันนี้มึงไปไหนมาก่อนมาเรียน กูเห็นนะโว้ยว่ามึงไปหาใคร" ไอ้ดิวมันชอบเสือกเรื่องๆ สาวๆผมกลัวจะไปทับรอยมันหรืองัย แบบเสือเห็นเสือ มันชอบสาวเปรี้ยว ส่วนผมขอแบบน่ารัก คงทับรอยกันยาก แต่ที่มันถามมันคงเห็นผมไปหาหญิงมาเหมือนกัน
"รู้ๆกันอยู่ มึงจะเสือกถามกูทำไมวะ" ผมก็เห็นมันแว๊บๆที่คณะนิเทศ ถ้าจำไม่ผิดคนนี้ชื่อข้าวฟ่าง เจอกันตอนไปเที่ยวผับครั้งก่อน และมันลากน้องกลับไปกิน สงสัยมันจะติดใจ เลยกลับไปกินอีกรอบ เสือร้ายจริงๆ เอาไม่เลือกสถานที่ ถ้าอยากมากมันก็หาที่ทำเลย
"กูเห็นนะมึงไปหาคนชื่อลิต้า สาวนิเทศปีหนึ่งมาใช่ไหม" มันรู้ทุกเรื่องของผมนั่นแหละ ชอบไปเจอกันบ่อยๆ เวลาที่อยาก ก็หาที่จัดเหมือนกัน แต่ผมกะล่อนน้อยกว่ามันหน่อย ผมไม่อยากทุกที่ทุกเวลาเหมือนมัน ส่วนคนที่มันพูดถึง ว่าผมไปหานั้นชื่อลิต้า อยู่ในกลุ่มเดียวกับคนที่ไอ้ดิวลากไปกิน เจอวันเดียวกันนั่นแหละ แล้วงัยเตาะไว้ก่อน เอาไว้แก้ขัดเวลาหาสาวไม่ทัน ตอนนี้พวกผมเรียนที่ ม.เอสคณะวิศวะปีสามแล้ว พวกผมสี่คนตามมาเรียนคณะเดียวกัน ก็มันสนิทกันมาก ไม่อยากแยกจากกัน ส่วนไอ้รุจมันนิสัยเปลี่ยนไปเลย หลังจากมันผิดหวังจากความรัก ส่วนไอ้เตยังคงนิ่งเหมือนเดิม แต่มันเก็บรายละเอียดของเพื่อนทุกคนได้ดี สองคนนี้ชอบกินสาวแบบเงียบๆ และไม่เคยกลับไปกินซ้ำ ถ้าไม่ชอบจริงๆ ส่วนผมชอบเตาะมากกว่า เก็บไว้กินเวลาหาที่ไปไม่ทัน
"มึงไปจัดมาหรืองัย ของขาดไม่ได้เลยนะมึง" สาวไหนชวนมัน ถ้ามันอยากมันก็ไปกิน อารมณ์ดีมาแบบนี้ คงกินอิ่มมาแล้ว
"มึงคงไปฟาดมาเหมือนกันล่ะสิ ปกติเคยมาเช้าที่ไหน คนนี้ติดใจรึงัย" ผมถามไอ้ดิว แต่มันดันย้อถามผมกลับซะงั้น
"กูไปเอาแก้ขัด ให้กินอีกรอบคงไม่เอาว่ะ ไม่ค่อยถึงใจ ผ่านมาเยอะ ชวนรอบหน้าคงปล่อยผ่าน แล้วมึงล่ะ" ผมตอยตามความจริง แค่สองรอบก็เบื่อแล้วไม่เด็ด
"กูก็เหมือนมึงนั่นแหละ เจอเหยื่ออีกคนแล้วว่ะ เจอกันวันนั้น กูว่าจะไปเอา แต่ยัยข้าวฟ่างมาขัดไว้ เดี๋ยวกูค่อยนัดเจอกันวันหลัง ยังไม่ได้ลอง เดี๋ยวหาทางไปเอา เรียนคณะเดียวกันด้วยชื่อนารา คนนี้มึงห้ามไปทับรอยกูล่ะ" ไอ้ดิวมันจะหวงของอะไรนักหนา ผู้หญิงในสต๊อกมันน้อยที่ไหนล่ะครับ ห่วงกินอยู่ได้
"เชี่ยวดิว สเปคมึงกับกูคนละแบบเลย คงไม่ทับรอบกันง่ายๆ ว่าแต่ไอ้สองคนนั้นยังไม่มาเหรอวะ" ผมถามหาไอ้เต กับไอ้รุจ พวกนี้ชอบกินเงียบไม่ค่อยให้พวกผมสองคนรู้ แต่พวกมันเป็นเสือเหมือนกัน ชอบล่าไม่ต่างจากพวกผม
"ใครมันจะขยันเหมือนมึงตื่นมาเอาแต่เช้า แต่พอตื่นมาเรียนเกือบสายทุกวัน" มันชอบพูดประชดผม มันกับผมแทบไม่แตกต่างกันเลย
"มึงว่าแต่ว่ากูนั่นแหละ พอสาวๆนัดมาเอา มึงวิ่งแจ้นมาเหมือนนั่นแหละ" เสือเห็นเสือ ดูไลน์กันออก ผมยังไม่เจอคนที่ใช่งัย ถ้าเจอผมคงหยุดเป็นเสือเหมือนกัน คนที่เป็นตัวจริงของผม ต้องเอาผมอยู่ และสามารถทำให้ผมวิ่งตามเธอได้ ส่วนมากมีแต่เจอคนที่วิ่งเข้าหา ยังไม่เคยเจอคนที่ผมอยากเข้าหาเลย พวกผมสองคนยืนรอเพื่อน เพื่อเข้าเรียน เปิดมาวันแรก ก็ไปจัดสาวเสียพลังงานแต่เช้า
"งัยพวกมึง มาเรียนเช้าผิดปกตินะ" ปากไวมาก่อนเลยไอ้รุจ มันน่าจะรู้อยู่แล้วไหมที่มาเช้าเพราะอะไร
"มึงจะไปถามพวกมันสองคนทำไม ถ้ามันไม่ตื่นเช้ามาแดก มันคงอดกินเขาล่ะสิ" เวลาไอ้เตมันพูดแต่ละทีกัดเพื่อนเจ็บชะมัด แต่มันเป็นความจริงเลยไม่เถียง
"มาช้าอย่ามาพูดมากพวกมึง ขึ้นเรียนได้แล้ว มาวันแรกไม่อยากเข้าสาย เดี๋ยวอาจารย์เพ่งเล็ง" ผมขี้เกียจเถียงกับไอ้เต เพราะมันคือเรื่องจริง เลยรีบเปลี่ยนเรื่อง
"เรียนมาจนขึ้นปีสามเพิ่งเคยเห็นมึงพูดแบบนี้ " ไอ้ดิวมันจะชอบพูดขัดอะไรผมนักหนา ทำอย่างกับมันไม่เป็นแบบผม
"เชี่ยดิว มึงก็ขยันตายล่ะ ที่มึงมาเช้า กิจกรรมเดียวกับกูใช่ไหมมึงน่ะ" ผมด่ามันสักที เพราะมันพูดไม่เข้าหู
"พวกมึงสองคนพอกันนั่นแหละ อยากเห็นสาวในอนาคตมึงมากเลยไอ้ตาต้า คนแบบไหนจะหยุดมึงได้" ผมก็ยังนึกไม่ออก ว่าสาวในอนาคตผมจะเป็นแบบไหน ไอ้รุจมันคงคิดไม่ออกเหมือนผม เพราะมันเห็นสาวคนไหนสวยน่ารัก ผมไม่เคยขัดเลย ชอบเล่นด้วยถ้าถูกใจ
"กูชอบสาวหมวยน่ารักเอาใจเก่ง พูดจาดีถ้าใครจะมาเป็นผู้หญิงกู ต้องเป็นแบบนั้นเท่านั้นโว้ย แต่ที่เห็นทุกวันนี้ เห็นแต่ใช้ลิ้นดี คงมีคนหยุดกูยากว่ะ เพราะดูยังชอบสนุกกับสาวๆอยู่ ยังไม่อยากมีห่วง และไม่ชอบผู้หญิงปากร้าย ขออย่าให้กูได้เจอ" ผมยังอยากเล่นๆ และล่าแต้มแบบนี้ไปก่อน ผมมันพวกรักสนุกไม่ผูกพัน คุยได้กับผู้หญิงทุกคน และชอบตกเอามาไว้ในสต๊อก เผื่อเลือก
"โบราณว่า เกลียดแบบไหนจะได้เจอแบบนั้น ระวังนี้จะได้แบบที่มึงไม่อยากเจอ" ดูปากไอ้เตมัน พูดแต่ละทีทำเอาเพื่อนแบบผมสยองไปเลย
"เชี่ยเตมึงอย่ามาแช่งกู กูไม่เอาแบบนั้นแน่นอน" ถ้าผมเจอผู้หญิงปากแซบผมขอถอยเลย
- ผู้เขียน
