เสียงวางถ้วยสุราลงบนโต๊ะไม่หนักไม่เบา แต่ก็ดังพอจะทำให้องครักษ์ลับรีบเก็บงำความคิดของตนเอง เพียงสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่แปลกไป อู่เจี้ยนก็รีบคำนับแล้วทำตัวเป็นยอดฝีมือไร้ร่องรอย ทิ้งให้องค์รัชทายาทนั่งดื่มสุราอยู่บนชั้นสองของโรงเตี๊ยมเพียงลำพัง แน่นอนว่ารอบๆ กายของพระองค์ก็ยังมีองครักษ์ลับแฝงตัวอยู่ใกล้ๆ อีกมากมาย
หลิ่งเซียวฉินหมุนถ้วยสุราใบเล็กในมือด้วยท่าทีนิ่งขรึม นัยน์ตาดำราวกับราตรีกาลนั้นดูคล้ายเฉยชาไม่สนใจไยดีผู้ใด ทว่ากลับมีบ่อยครั้งที่สายตาของพระองค์มักทอดพระเนตรมองสตรีที่เพิ่งพานพบกันในค่ำคืนที่ผ่านมานิ่งนาน ยามนั้นเขามองใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือนี้ไม่ชัดนัก แต่ดวงตากลมโตที่เปล่งประกายพร้อมเผยความหมองเศร้าเอาไว้คล้ายจะตราตรึงอยู่ในความรู้สึกนึกคิดของเขา
นางเป็นถึงคุณหนูสามแห่งจวนตระกูลมู่ เป็นว่าที่พระชายาขององค์รัชทายาท ยามนี้หายป่วย นางมีเรื่องใดให้กลัดกลุ้มกัน
ความอยากรู้นี้คล้า
