แน่นอนว่าจิตใจของมู่ซูเจินก็คิดว่าคุณชายเซียวผู้นี้กลายเป็นคนร้ายกาจนิสัยไม่ดี และเมื่อใดที่มีโอกาสนางก็จะเอาคืนเขาเช่นกัน ดังนั้นนอกจากคิดแค้นเคืองแล้วก็ไม่อาจสงบใจทำสิ่งใดได้
กระทั่งมื้อค่ำจบลง อาบน้ำเปลี่ยนอาภรณ์เตรียมเข้านอนเรียบร้อยก็เอาแต่นั่งอยู่ข้างหน้าต่าง หากเดาไม่ผิด คนหาเรื่องย่อมต้องปรากฏตัวแน่ ดังนั้นเมื่อถึงเวลาก็ได้แต่โบกมือไล่คนสนิทให้ออกไปพักผ่อน ส่วนตนเองหยิบเอาคัมภีร์เล่มหนึ่งมาอ่านฆ่าเวลา
เพียงผ่านพ้นยามซวีมาไม่นานนัก ด้านนอกหน้าต่างคล้ายจะปรากฏเงาวูบวาบของคนผู้หนึ่ง ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเปิดปิดหน้าต่างเบาๆ เพียงละสายตาจากตัวอักษร มู่ซูเจินก็ต้องหรี่ตามองคนนั่งบนเก้าอี้แถมยังรินน้ำชาดื่มด้วยท่วงท่าสบายยิ่ง หนำซ้ำยังหน้าด้านหยิบขนมที่เสี่ยวเหยาเตรียมไว้เข้าปากหน้าตาเฉยอีกด้วย
แววตาที่กราดมองเขาหาได้ตื่นตระหนกหรือหวาดกลัวไม่ ค่อนข้างเจือแววชิงชังด้วยซ้ำ
เห็นนางมองมาถ
