พี่สาวหายป่วยแต่น้องสาวกลับหนีหน้า พบพานกันครั้งแรกก็เอาแต่ไม่กล้าสบตาเช่นนั้นมิใช่ว่าเคยทำสิ่งไม่ดีไว้กับเจ้าของร่างนี้หรอกหรือ
ต่อให้นางถูกผู้อื่นมองว่าเป็นคนจิตใจคับแคบคิดอกุศลไปบ้าง แต่ในเมื่อสัญชาตญาณบอกเช่นนี้ก็มีแต่ต้องระวังไว้เท่านั้น แววตาที่มองไปยังเรือนเร้นดาวของมู่ซูอวี๋ที่เห็นอยู่ไกลๆ จึงค่อนข้างแฝงเร้นไปด้วยความไม่ไว้วางใจอยู่บ้าง
ดังนั้นเพียงเสี่ยวจีกลับเข้ามาหาก็ได้แต่สั่งเสียงค่อย “ช่วงนี้เจ้าหาวิธีให้ต้าหลางเข้ามาทำงานในจวน หลังจากนั้นส่งไปจับตาดูน้องสี่ให้ดี ไม่ว่าเจ้าของเรือนเร้นดาวมีความเคลื่อนไหวอะไรก็ล้วนต้องรีบรายงานข้า เข้าใจหรือไม่”
เสี่ยวจีมุ่นหัวคิ้วอย่างแปลกใจ แต่สุดท้ายก็ยอบกายลง
“เจ้าค่ะคุณหนู”
เสี่ยวเหยาที่นั่งปรนนิบัติอยู่ข้างๆ คล้ายจะเข้าใจความคิดของคุณหนูสามไม่น้อย อาจเป็นเพราะช่วงเวลาที่ป่วยไข้ตนเป็นคนเฝ้าอาการคุณหนูอยู่ตลอดเวลา เห็นคุณหนูมองมาก็ได
