เวลานี้หลิ่งเซียวฉินนิ่งสงบนัก แววตาดำทมิฬราวกับราตรีกาลมืดมิดเอาแต่จับจ้องใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือ เขาคิดว่านางจะเอ่ยเรื่องตนเองเป็นว่าที่พระชายาองค์รัชทายาทเสียอีก นี่นางจำไม่ได้หรือว่าลืมสิ้นไปแล้ว จึงจงใจถามขึ้น “ที่คุณหนูปฏิเสธข้าเช่นนี้หรือว่าคุณหนูสามมีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว”
คู่หมั้นคู่หมายหรือ...มู่ซูเจินนิ่วหน้าพยายามครุ่นคิดว่าเจ้าของร่างนี้มีคู่หมายหรือไม่ ความรู้สึกคล้ายจดจำได้คล้ายลืมเลือนเช่นนี้คืออะไร หรือว่าคุณหนูสามตระกูลมู่มีคู่หมั้นหมายจริง และคำพูดของเสี่ยวจีกับเสี่ยวเหยาที่ดังขึ้นในวันนั้นก็ทำให้นางจดจำได้
นางมีคู่หมั้นหมายอยู่แล้ว แถมยังเป็น...
แต่เพราะไม่อยากเอ่ยถึงจึงกัดฟันถามออกมา “ถ้าข้ามีคู่หมั้นหมายอยู่แล้ว คุณชายเซียวจะทำเช่นไรเล่า”
“ข้าจะสังหารคนผู้นั้นเป็นอย่างไร”
ครานี้เป็นมู่ซูเจินเองที่นิ่งงันไป คนผู้นี้คิดจะสังหารคนอื่นง่ายๆ เช่นนี้เอง แถมคนผู้นั้นยังไม่ธร
