น้ำค้างยามเช้าพร่างพรมบนยอดหญ้า แสงจากโคมไฟตกกระทบหยาดน้ำค้างบนพื้น ทำให้ภาพที่ปรากฏบนครรลองสายตาของหญิงสาวช่างดูงดงาม ราวกับมีดวงดาวกำลังส่องประกายอยู่บนผืนหญ้า ใบหน้างดงามเผยยิ้มบางเบาให้กับภาพเหล่านั้น บัดนี้เวลาเพิ่งจะปลายยามอิ๋น(03.00น.-04.59น.)เท่านั้น แต่ฉิงเฟยเซียนกลับสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะฝันร้าย
“คุณหนู เหตุใดจึงมายืนอยู่ตรงนี้เจ้าคะ” เสี่ยวฝานถามอย่างร้อนใจ นางตื่นก่อนหน้านี้ได้ไม่นานเพื่อไปจุดเตาไฟในครัว เมื่อกำลังจะเข้าไปในเรือน กลับเห็นนายหญิงยืนตากน้ำค้างอยู่กลางสวนเสียอย่างนั้น
“ข้ามารับลมน่ะ เจ้าเตรียมของเสร็จแล้วรึ”
“สีหน้าท่านดูไม่ดีเลย ฝันร้ายอีกแล้วหรือเจ้าคะ” เสี่ยวฝานเข้าไปกุมมือเย็นเฉียบของคุณหนูไว้มั่น
“อืม ข้าฝันร้าย” ครางรับเสียงแผ่ว “ข้าฝันเห็นหมีป่าตัวใหญ่มันมาลักพาตัวข้าไปน่ะ ในฝันข้าวิ่งหนีจนเหนื่อย แต่ไม่ว่าจะหนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น เจ้าว่านี่เป็นลางร้ายห
