ห้าวันถัดมา การต่อเติมร้านอาหารก็เสร็จสิ้น ภายในร้านมีโต๊ะสำหรับลูกค้าราวห้าโต๊ะ ฉิงเฟยเซียนไม่อยากทำร้านใหญ่โตจนเกินไป นางตั้งใจจะขายแค่เท่าที่ทำไหว ไม่อยากหักโหม ด้วยกลัวว่าเสี่ยวฝานต้องทำงานหนักมากเกินไป ถึงแม้จะมีสาวใช้มาเพิ่มอีกคนแล้วก็ตาม
หญิงสาวมองป้ายไม้สักทองขัดจนขึ้นเงาที่วาดอักษรคำว่า ‘ซิ่งฝู’ ด้วยลายพู่กันงดงามแลดูหนักแน่นทรงพลัง ซึ่งแขวนไว้หน้าร้านด้วยความขัดเคืองใจ ป้ายร้านอันนี้นางก็ได้รับมาจากแม่ทัพหนุ่มเช่นเดียวกัน ในใจอยากจะนำป้ายนี่ไปเผาทิ้งเสียให้รู้แล้วรู้รอดยามคิดถึงผู้เป็นเจ้าของลายพู่กัน ตลอดห้าวันที่นางทำอาหารให้เขา คนผู้นั้นมักจะร้องขออย่างอื่นเพิ่มตลอด อย่างเช่นเมื่อวาน เขาก็ให้ทำขนมหวานเพิ่มไปด้วย ช่างเรื่องมากยิ่งนัก!
“บ่าวว่ามีชื่อร้านเช่นนี้ก็ดีนะเจ้าคะ คนจะได้จดจำร้านของเราได้ง่ายขึ้น” เสี่ยวฝานรีบเอ่ยปลอบให้คุณหนูใจเย็นลง เหตุใดนางจะไม่รู้ว่านายหญิงขุ่นเค
