สายลมอ่อนพัดโชยผ่านร่างสูงใหญ่ที่หยุดยืนอยู่กลางสวน พลางหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นหญิงสาวออกจากโถงรับรองไปด้วยท่าทางฮึดฮัด ปากจิ้มลิ้มขมุบขมิบไม่หยุดคล้ายกับกำลังบริภาษเขาอยู่ ยิ่งใบหน้าเหลอหลาของนาง ยามที่เขาบอกให้มาใหม่ในวันพรุ่งนี้นั้นชวนให้ขบขันไม่น้อย จากที่เคยอารมณ์ขุ่นมัวเพราะโจรชั่วเหล่านั้น เขาอารมณ์ดีขึ้นมาทันใด..เหมาหย่งเยวี๋ยนกลับเข้าไปในห้องหนังสือด้วยสีหน้าเบิกบาน จนผู้ที่พบเห็นเกิดอาการร้อนๆ หนาวๆ กับรอยยิ้มเช่นนั้นของท่านแม่ทัพ
“ท่านคุยกับแม่นางฉิงเสร็จแล้วหรือขอรับ” รองแม่ทัพโจวเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคนกลับมาเร็วกว่าที่คิด
“ยัง” ตอบเสียงเรียบ ก่อนจะทำงานต่อโดยไม่สนใจคนอีก
“อ้าว แล้วเมื่อครู่ท่านไปที่ใดมาขอรับ มิได้ไปหาแม่นางฉิงหรอกหรือ” โจวซือห้าวยังคงถามด้วยความอยากรู้
“ไป” ตอบไปเพียงเท่านั้น แล้วจึงไล่คนออกไปจากห้องหนังสือทันที “ส่วนเจ้า หากไม่มีสิ่งใดแล้วก็กลับไปดูแลที่ค่
