แสงแดดอ่อนสาดส่องไปทั่วฟากฟ้า ในจวนหลังน้อยมีเสียงดังออกมาเป็นระยะ ร่างบางตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมาจัดข้าวของให้เข้าที่เข้าทางในบ้านหลังใหม่ ฉิงเฟยเซียนย้ายออกจากโรงเตี๊ยมมายังจวนท้ายตลาดทันทีที่กลับมาจากจวนแม่ทัพ กว่าหญิงสาวทั้งสองจะช่วยกันทำความสะอาดเรือนเสร็จ ท้องฟ้าก็มืดมิดเสียแล้ว ข้าวของต่างๆ จึงยังมิได้จัดให้เรียบร้อย
“เสี่ยวฝาน เจ้าไปนอนห้องข้างๆ ข้าเถอะ ไม่ต้องนอนพื้นเฝ้าข้าอีกแล้ว ตอนนี้เรามีบ้านเป็นของตัวเองแล้ว ห้องหับก็มีตั้งมากมาย เจ้าก็ไปนอนบนเตียงให้สบายเถิด” นางเอ่ยเสียงเรียบ มือก็ทำหน้าที่หยิบจับตำราออกจากหีบแล้วนำไปเก็บไว้บนชั้นไม้
“จะดีหรือเจ้าคะ ให้บ่าวนอนเฝ้าเช่นเดิมเถิดเจ้าค่ะ เผื่อคุณหนูมีเหตุอันใด บ่าวจะได้ช่วยเหลือได้ทัน” เสี่ยวฝานรีบแย้งออกไป นางเห็นบางคืนนายหญิงจะสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก แล้วนั่งตัวสั่นอยู่เช่นนั้น สักพักจึงจะกลับมาเป็นปกติ คาดว่าอาการหวาดกลัวจากเ
