ภาพอนาถของคนเป็นพ่อตอกย้ำเข้ามาในความคิด เมื่อยี่สิบแปดปีก่อนพ่อที่เคารพแม้จะทำผิดกฎหมายบ้านเมืองมากมายขนาดไหน เป็นคนเลวในสังคมและสายตาคนอื่น และท่านไม่เคยสนใจลูกชายนอกรีดอย่างเขาเลยด้วยซ้ำไป แต่ต้องมาพบกันเมื่อตอนที่ท่านไปใช้ชีวิตอยู่ในคุก ในสภาพสุดแสนจะรันทด มือข้างขวาขาดกลายเป็นคนพิการ นั่งซบเซาแทบขาดใจตาย ภาพนั้นยังตามหลอกหลอนคนเป็นลูกอย่างท่านมาโดยตลอด เพราะฉะนั้นจะให้นิ่งดูดายคนอย่างท่านก็ทำไม่ได้
“นายหิน” เสี่ยเทิดศักดิ์เอ่ยเรียกคนสนิทด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นสุดขั้ว หลังจากปล่อยให้ตัวเองอยู่ในภวังค์ความคิดนับสิบนาทีเต็ม
“ครับนายท่าน” ลูกน้องรับคำแข็งขัน
“ไปสั่งสอนไอ้หัสดินทร์ให้กระอัก”
เพียงได้ยินคำสั่งนายหินก็ก้มหน้าเล็กน้อยแล้วเดินจากไป แน่นอนกล้าแตะดวงใจของเสี่ยใหญ่ กล้าทำให้คุณหนูคนเดียวเสียใจ ผลของมันต้องหนักหนาเอาการ นายหินแสยะยิ้มเล็กน้อยเมื่ออาการคันมือคันเท้าลุกลามไปทั่
