เซอร์ไพรส์ที่ไม่ต้องการ
1704 คำ
เช้าวันต่อมา เซอร์ไพรส์ใหญ่ก็เกิดขึ้นในชีวิตของเดียร์น่าอีกครั้ง ข่าวของเธอที่กำลังจะเงียบกลับโด่งดังขึ้นมาอีก เมื่อภาพหลุดระหว่างเธอกับเมฆาถูกลงข่าวว่อนอินเตอร์เน็ตว่าที่เธอหายไปนั้นที่แท้แล้วมาซุ่มบำเรอเขาอยู่ในคอนโดของเขา มีทั้งภาพที่เธอกับเขาเดินเข้ามาในคอนโดด้วยกัน มีทั้งภาพเดินหายเข้าไปในลิฟต์ด้วยกันอีก แถมรถของเธอก็มาจอดอยู่ที่นี่อีก ทุกอย่างโหมกระหน่ำใส่เธอตั้งแต่เช้าจนเดียร์น่าทำอะไรไม่ถูก
“ใครกันเอาข่าวมั่วๆพวกนี้ไปลง อ๊ายยยยย!!”
เดียร์น่าที่แต่งตัวเสร็จและกำลังคิดว่าจะขึ้นไปหาเมฆาที่ห้องของเขากลับต้องนั่งลงอย่างหมดแรงเมื่อเห็นข่าวในโทรศัพท์มือถือโชว์หราขึ้น
เธอไม่รู้และไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเมฆาเป็นใครมาจากไหน แต่ข่าวที่เธอมีกับเขาทำให้เธอกลับกลายมาเป็นประเด็นใหญ่อีกครั้งนี่สิ
ส่วนเมฆาที่ไม่ได้ดูข่าวอย่างอื่นนอกจากข่าวการเงินและธุรกิจเลยไม่ได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้น เขามองนาฬิกาในมือและพบว่ามันจะได้เวลาแล้วแต่เดียร์น่าไม่มาสักที
“หรือว่าเปลี่ยนใจ...”
เขาคิดขึ้น ก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้องลงไปด้านล่างเมื่อเขาไม่รู้ว่าเดียร์น่าพักอยู่ห้องไหน เขาเดินเข้าไปถามพนักงานของคอนโดซึ่งพากันมองเขาด้วยสีหน้าแปลกๆ พอรู้แล้วว่าเดียร์น่าพักอยู่ห้องไหนเขาก็ขึ้นลิฟต์ไปหาเธอที่ห้องทันที
ติ๊งต๊อง ติ๊งต๊อง…
เขากดกริ่งหน้าห้องและยืนรออยู่พักหนึ่งแต่กลับไม่มีใครมาเปิดประตูให้ เขาเลยลองกดอีกรอบ
ติ๊งต๊อง ติ๊งต๊อง ติ๊งต๊อง ติ๊งต๊อง…
เดียร์น่าที่อยู่ด้านในกำลังคิดหนักและลังเลว่าควรจะไปกับเขาหรือจบกันแค่นี้ เมื่อเธอไม่อยากให้เขามาเดือดร้อนเพราะเธออีกคน
“หรือว่าไม่อยู่...”
เมฆาพูดขึ้นอย่างนึกแปลกใจก่อนจะตัดสินใจหันหลังกลับ
แกร๊ก...
แต่ประตูกลับเปิดออกพร้อมเดียร์น่าโผล่หน้าออกมา สีหน้าของเธอดูไม่ดีจนเขาแปลกใจ
“มีอะไรรึเปล่า...”
เมฆาถามขึ้นพร้อมกับมองเธออย่างสำรวจ
“ฉัน...ฉันคิดว่าเราไม่ควรเจอกันอีก...”
พอได้ยินแบบนั้นเมฆาก็เดินเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้ามีคำถาม เพราะเมื่อคืนเธอยังดูดีใจอยู่เลยที่ได้ทำงาน พอมาวันนี้บอกไม่อยากเจอเขาอีก มันเกิดอะไรขึ้น
“มีอะไรรึเปล่า?”
“คุณไม่รู้เหรอ...มีคนแอบถ่ายรูปของเราไปทำข่าว...ตอนนี้ทุกคนต่างเข้าใจผิดคิดว่าเราสองคน...ไม่สิ คิดว่าฉันเป็นนางบำเรอของคุณแล้ว”
เดียร์น่าบอกออกมา ทำเอาเมฆาถึงกับเข้าใจในทันที
“แล้วมันจริงไหมล่ะ”
“ห๊ะ? คุณก็รู้นี่ว่ามันไม่จริง!”
“ถ้างั้นจะไปกลัวทำไม ไปเถอะ จะสายแล้ว”
“แต่ฉัน...”
เดียร์น่าได้แต่มองเมฆาอย่างลังเล เพราะถ้าออกไปด้วยกันแล้วนักข่าวรออยู่ทุกคนคงจะคิดไปกันใหญ่และคงคิดว่ามันคือความจริง
“ฉันต้องเข้าไปเอากระเป๋าก่อน...”
พอเห็นสายตาจริงจังของเมฆา เดียร์น่าเลยตัดสินใจจะไปกับเขา เธอเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าที่เตรียมเอาไว้แล้วเดินกลับออกมาด้วยท่าทางไม่มั่นใจ
“ถ้ายิ่งอ่อนแอ คุณก็จะยิ่งเป็นเป้าหมายของคนพวกนั้น จำเอาไว้”
เมฆาบอกออกมาก่อนจะเดินนำเดียร์น่าไปที่ลิฟต์ ซึ่งเดียร์น่าแทบอยากจะเดินกลับห้องเมื่อจินตนาการเอาไว้ว่าพวกนักข่าวต้องรออยู่เต็มไปหมดแน่ และเธอก็คิดถูก เพียงแค่เดินออกมาจากลิฟต์ก็เจอกับพวกนักข่าวที่ซุ่มรออยู่ด้านนอกแล้ว
“คุณ...ฉันไม่อยากไปแล้ว...”
เดียร์น่าไม่ยอมก้าวออกมาจากลิฟต์เมื่อกลัวเหลือเกินตอนนี้ เมฆาที่เห็นเอื้อมมือไปจับมือของเดียร์น่าแล้วกำเอาไว้แน่น ทำเอาเดียร์น่าถึงกับนิ่งอึ้ง
“เดี๋ยวผมจัดการเอง แค่เดินตามก็พอ”
พูดจบเขาก็พาเดียร์น่าเดินออกจากลิฟต์อย่างไม่สนใจอะไร เมฆาพาเดียร์น่ามาหยุดยืนอยู่ที่หน้าเคาเตอร์ที่มีพนักงานของคอนโดยืนอยู่
“ข่าวที่เกิดขึ้นต้องมีคนรับผิดชอบ หวังว่าจะไม่ได้เจอคุณที่นี่อีก”
เมฆาพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะจูงมือเดียร์น่าเดินออกไป ซึ่งพนักงานคนที่เอาข่าวไปขายก็ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อเมื่อไม่คิดว่าจะถูกจับได้แบบนี้
“คุณ...ฉันกลัว...”
เดียร์น่าบอกขึ้นเสียงสั่นเมื่อพวกนักข่าวพากันเดินกรูเข้ามาหาเขาและเธอทันทีที่เดินออกจากประตูคอนโด และสิ่งที่ทำให้เดียร์น่าตกใจยิ่งกว่าคือพวกชายชุดดำนับสิบที่ไม่รู้มาจากไหนเดินกรูกันเข้ามากันพวกนักข่าวออก ก่อนที่เมฆาจะพาเธอเข้าไปในรถที่จอดรออยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยสักนิด
“นี่มันอะไรกันคุณ...พวกนั้นมาจากไหน...คนของคุณเหรอ...”
เดียร์น่ามองพวกชายชุดดำหน้าโหดอย่างตกใจเมื่อพวกนักข่าวแทบเข้ามาใกล้เธอไม่ได้เพราะคนชุดดำกันเอาไว้ให้
“ไปได้แล้ว”
เมฆาสั่งคนขับรถ ก่อนรถจะเคลื่อนตัวออกไปโดยไม่มีแม้แต่ใครมากีดขวางเกะกะทางออก เดียร์น่าได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่รอดออกมาได้
“ตกลงคุณทำงานอะไรกันแน่...เป็นเชฟหรือเป็นมาเฟีย...”
“เดี๋ยวก็รู้”
เมฆาบอกขึ้นแค่นั้นก่อนจะนั่งเงียบไปตลอดทาง เพราะเขาเอาแต่อ่านข่าวในโทรศัพท์ไม่ได้สนใจเธออีกเลย จนกระทั่งมาถึงบริษัท เดียร์น่ามองตึกสูงใหญ่ตรงหน้าอย่างแปลกใจเมื่อใครๆต่างก็รู้จักตึกนี้กันทั้งนั้น
“คุณทำงานที่นี่เหรอ โห...บริษัทใหญ่มากเลยนะเนี่ย”
เดียร์น่าพูดขึ้น ทำเอาคนขับรถถึงกับแอบมองเธอผ่านกระจกมองหลังทันที เมื่อดูท่าเธอจะไม่รู้ว่าคนที่เธอนั่งรถมาด้วยไม่ใช่แค่ทำงานที่นี่ แต่เขาเป็นถึงเจ้าของบริษัทอันใหญ่โตแห่งนี้ต่างหาก
“ไปเถอะ ต้องเข้าประชุม”
เมฆาบอกออกมา ก่อนจะเดินลงจากรถโดยมีเดียร์น่ารีบเดินตามลงมาพร้อมมองไปรอบๆอย่างหวาดกลัว
“เป็นนางแบบต้องเดินให้สง่าสิ”
เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทางดูหวาดกลัวของเธอ
“ก็ไม่อยากให้คนเห็นนี่...”
“เป็นข่าวขนาดนั้นคงรู้กันหมดประเทศแล้วล่ะ”
“ก็จริง...”
จากนั้นเขาก็พาเธอเดินเข้าไปในบริษัทโดยมีสายตานับสิบมองมาที่ทั้งคู่อย่างสนใจ
“คุณแน่ใจเหรอว่าอยากจ้างฉัน บางทีเจ้านายของคุณอาจไม่อยากได้ฉันก็ได้...”
พอเข้ามาในลิฟต์เดียร์น่าถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจ จากที่เคยเป็นสาวมั่น ตอนนี้เธอกลับไม่มั่นใจอะไรเลยสักอย่าง
“เดี๋ยวก็รู้”
พูดจบลิฟต์ก็เปิดออกทันทีที่ชั้นบนสุดของตึกนี้
“บอสคะคุณ...เอ่อ คุณคิรินรออยู่ในห้องค่ะ...”
‘อะไรกันเนี่ย...ข่าวจริงเหรอ โอ้วววว ตายแล้ว คู่หมั้นล่ะจะทำยังไงทีนี้...’
กานดาที่กำลังจะรายงานเจ้านายถึงกับชะงักเมื่อเห็นเดียร์น่ามากับเขา
“อีกสิบนาทีเข้าประชุม พาเดียร์น่าไปเตรียมตัว เธอจะมาเป็นนางแบบและพรีเซนเตอร์คนใหม่ของโปรเจคใหม่”
“คะ? เอ่อ ค่ะๆๆ เชิญทางนี้ค่ะ...”
กานดาถึงกับคิดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะเมื่อเจ้านายหนุ่มดันจะเอาคู่ขาเข้ามาทำงานโดยไม่สนใจข่าวที่กำลังเกิดขึ้นเลยสักนิด และอีกอย่างตอนนี้คู่หมั้นสาวก็กำลังนั่งรออยู่ในห้องทำงานอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายผู้แสนเงียบขรึมและเย็นชาของเธอกันแน่ ถึงเกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้ขึ้นได้
ส่วนเมฆา พอสั่งเสร็จเขาก็เดินหน้าเครียดเข้าไปในห้องทำงานทันที
“เมฆา...เอ่อ ขอโทษนะคะที่คิรินมาหาแต่เช้าแบบนี้”
“เราเคยตกลงกันแล้วว่าห้ามมาที่ทำงานถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน”
คิรินถึงกับหน้าเสียกับสิ่งที่เมฆาพูด เมื่อเธอต่างหากควรโกรธและไม่พอใจเขาที่พาคนอื่นขึ้นคอนโดจนเป็นข่าวใหญ่โตแบบนั้น
“ก็คิรินร้อนใจเรื่องข่าว...มันไม่จริงใช่ไหมคะ...”
“ผมไม่มีอะไรจะพูด คุณกลับไปเถอะ”
พูดจบเมฆาก็หยิบเอกสารแล้วเดินกลับออกจากห้องทำงานไปโดยไม่สนใจคู่หมั้นคนสวยอีก ทำเอาคิรินถึงกับนิ่งค้างพยายามระงับอารมณ์สุดขีดเมื่ออยากโวยวายทำลายข้าวของให้สมกับความโกรธของเธอเหลือเกินในตอนนี้
และพอมาถึงชั้นล่าง เสียซุบซิบนินทาของพวกพนักงานก็ทำเอาเธอแทบอยากกลับขึ้นไปหาเมฆาทันที เพราะพนักงานพูดกันว่าเขาพาผู้หญิงคนนั้นมาที่บริษัทด้วย
ปึง!!!
“อ๊าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
พอขึ้นมาบนรถได้ คิรินก็กรีดร้องเสียงดังทันที หน้าตาบูดบึ้งบ่งบอกว่าไม่พอใจสุดขีดเมื่อเธอเป็นคู่หมั้นแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย แค่จูบๆเดียวยังไม่เคยได้จากเขาแต่เขากลับพาคนอื่นขึ้นคอนโดแบบนั้น
“เดียร์น่าอย่างนั้นเหรอ แกได้จมดินหายไปจากวงการนี้ถาวรแน่!!!”
คิรินได้แต่ขู่อาฆาตเมื่อเธอจำเดียร์น่าได้ ผู้หญิงที่ทำให้งานวันเกิดอันแสนหวานของเธอล่มไม่เป็นท่าแถมยังมาแย่งคนรักของเธอไปอีก
- ผู้เขียน
