"ผิดแล้วเด็กน้อย...ที่จริงแล้วเธอชื่อ ชโรชา วรรณพิพัฒน์ต่างหากล่ะ"
"ฮึกฮื่ออออ"แซนดี้ร้องไห้หนักขึ้น
"เธอไม่ใช่ลูกของพ่อกับแม่...เธอเองก็รู้ดีนะแซนดี้"ผมพูดขึ้นที่จริงไม่อยากจะพูดหรอกนะแต่ไหนๆก็พูดออกมาแล้วก็พูดไปให้จบเลยดีกว่า
"โกหก!....ไม่จริงอะ...หนูคือลูกของพ่อกับแม่ฮึก!..."แซนดี้ตะคอกใส่หน้าผมเสียงดังเธอยกมือขึ้นผิดหูน้ำตาใหลไม่หยุดเหมือนตอนนี้เธอไม่อยากรับฟังอะไรแล้วผมเลยเดินไปกระชากมือเล็กนั้นออกก่อนจะพูดออกไปเธอควรยอมรับความจริงได้แล้ว!
"ยอมรับความจริงซะว่าเธอคือใครแซนดี้!ตอนนี้เรื่องมันเปิดขึ้นมาแล้วยอมรับออกมาซะว่าเธอไม่ใช่เด็กน้อยใสซื่อแต่เธอเป็น.."ผมชะงักคำพูดเมื่อเห็นแซนดี้อ้อนวอนทางสายตาบอกปรามไม่ให้ผมพูดขึ้นมา
"ฮื่อออ..หนูรู้ฮึก..หนูรู้ว่าตัวเองเป็นใครฮึก...แต่อย่าพูดมันออกมาได้ไหมฮื่ออออ"
หมับ!
ผมจับตัวแซนดี้มากอดเอาไว้แน่นผมสงสารเธอนะที่ต้องปกปิดตัวเองขนาดนี้ถึงขนาด
