ปึ่ก!
ฉันเปิดประตูออกไปอย่างแรง
"นายเป็นคนจัดงานศพปลอมๆนั่นขึ้นมาใช่ไหม!!!"ก่อนจะโกนออกไปด้วยเสียงเกรี้ยวกราดและใช่ทั้งพี่กันต์และป๋าเกียร์ต่างทำหน้าเหวอเลยล่ะที่เห็นฉันและเหมือนพี่กันต์จะได้สติก่อนและจะเดินมาหาฉันแต่...
"หยุด!...ฮึก!.....ไม่ต้องเดินเข้ามา!...ฮึกฮื่อออออ!"ฉันร้องห้ามพี่กันต์ที่กำลังจะเดินเข้ามาหาฉันตอนนี้น้ำตาฉันมันใหลลงมาอย่างหนักคือเข้าใจใช่ไหมฉันคิดมาตลอดว่าพ่อกับแม่ฉันเสียไปแล้วแต่พอมารู้ที่หลังมันอธิบายไม่ถูกจริงๆเขาทำเหมือนฉันเป็นคนโง่คนหนึ่งที่พวกเขาไม่เคยคิดถึงจิตใจฉันเลยว่าฉันต้องเจ็บปวดแค่ไหนกับเรื่องนี้
เกียร์ Talk
"หยุด!...ฮึก!....ไม่ต้องเดินเข้ามา!...ฮึกฮื่อออออ"แซนดี้ตะโกนออกมาพร้อมกับร้องไห้อย่างหนักเมื่อกันต์กำลังจะเดินเข้าไปหาผมจ้องมองคนมาใหม่ด้วยความตกใจคือไม่คิดว่าเธอจะเข้ามาได้ยินพอดีผมก็ลืมไปสินะว่าผมเป็นคนบอกให้เธอมาเอง
"มันมีเหตุผลนะแซนดี้"ไอ้ก
