เด็กดื้อของป๋าเกียร์ NC18+

-1ปีที่แล้ว- ผับXXC ฉันเดินเข้ามาในผับความกลัวตัวสั่นเล็กน้อยเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาเหยียบผับในอายุที่ฉันเองก็ยังเข้าไม่ได้เพราะฉันพึ่งจะอายุ17ปี แนะนำตัวกันก่อนฉันชื่อแซนดี้หรือเพื่อนๆฉันมักจะเรียกฉันว่าแซนตอนนี้ฉันอยู่ในผับไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันอายุแค่17ปีเรียนอยู่ม.5ถึงเข้าผับได้มันเป็นเพราะ....พ่อกับแม่ของฉันเอง พวกท่านทั้งสองติดหนี้พนันกันและไม่มีเงินจ่ายซึ่งเรื่องนี้ฉันไม่เคยรู้มาก่อนมารู้ก็เมื่อประมาณ2-3ชั่วโมงที่แล้วที่มีกลุ่มชายฉกรรจ์เข้ามาในบ้านฉันก่อนจะทวงเงินต่อหน้าฉันและพ่อแม่ที่กำลังจะกินข้าวมื้อเย็นกันฉันนั่งงงและหันไปถามพ่อกับแม่ว่ามันเกิดอะไรขึ้นและพวกท่านก็บอกฉันว่าพวกท่านติดหนี้พนันและไม่มีเงินจ่าย ฉันพอได้ฟังก็แทบลมจะจับฉันไม่เคยรู้เลยว่าพ่อแม่ฉันเล่นพนันถึงฉันจะสงสัยและเคยถามว่าทำไมพวกท่านทั้งสองถึงออกจากบ้านบ่อยจังแต่ฉันได้คำตอบกลับมาว่าพวกท่านไปคุยเรื่องธุรกิจนิดหน่อยซึ่งฉันไม่เคยเอะใจอะไรเลยสักนิด ฉันพยายามต่อรองกับพวกที่มาทวงหนี้และฉันก็ทำไม่สำเร็จพวกมันบอกว่าพ่อกับแม่ฉันพลัดมาหลายครั้งแล้วและครั้งนี้พวกมันไม่ยอมฉันไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะมันขู่ว่าถ้าฉันไม่ใช้หนี้พวกมันมันจะฆ่ายกครัวพ่อและแม่ฉันต่างร้องไห้เสียใจฉันเองก็เสียใจไม่ต่างกันพวกท่านต่างพร่ำบอกขอโทษฉันแต่ฉันไม่เคยคิดโกรธพวกท่านเลย ฉันเลยมีข้อเสนอให้พวกมันคือการ.....เอาตัวฉันไปขายใช้หนี้ ใช่!ทุกคนได้ยินไม่ผิดหรอกฉันยอมขายตัวเองเพื่อแลกกับหนี้10ล้านตอนแรกมันไม่ยอมเพราะคิดว่าฉันอาจจะพรุนแล้วแต่ฉันก็ยืนกร้านว่าฉันยังบริสุทธิ์แน่นอนถ้าไม่บริสุทธิ์ฉันยอมให้พวกมันฆ่าฉันได้เลย พวกมันต่อสายหาเจ้านายที่เป็นเจ้าของหนี้และดูเหมือนว่าฝ่ายนั้นจะตกลงฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกที่พ่อกับแม่ฉันจะไม่โดนฆ่าแล้วพวกท่านร้องไห้และกอดฉันแน่นมากฉันยิ้มอ่อนๆส่งไปให้และเดินขึ้นรถมากับพวกมัน และตอนนี้ฉันก็ได้มาอยู่ข้างในผับแล้วโดยมีกลุ่มชายฉกรรจ์พวกนั้นเป็นคนนำทางฉันมองรอบๆอย่างสนใจถึงแม้ในใจก็นึกกลัวแต่ไม่รู้สิฉันมีความรู้สึกว่าฉันกำลังจะเจออะไรดีๆที่นี้ ความรู้สึกมันบอกอะ ฉันเดินขึ้นมายังชั้นบนของผับเสียงเพลงยังดังต่อเนื่องฉันมองลงไปเห็นนักเต้นหลายคนอวดฝีมือการวาดลวดลายอย่างเมามันจนฉันอดที่นะดูไม่ได้เฮ้อนี่ฉันกำลังจะโดนขายให้กับใครยังไม่รู้เลยไม่รู้ว่าเป็นตาแก่พุงย้อยรึเปล่างั้นก่อนจะเข้าไปเผชิญความจริงฉันขอดูให้หนำใจหน่อยเถอะเพื่อไม่มีโอกาสได้ดูแล้ว... "เข้าไปสิ"ชายคนหนึ่งพูดขึ้นฉันพยักหน้าและเปิดประตูเข้าไปยังห้องหนึ่งซึ่งฉันว่ามันน่าจะเป็นห้องทำงานพอฉันเปิดเข้าไปสิ่งแรกที่เห็นคือห้องสีดำคือมันดำทั้งหมดอะตั้งแต่ผนังห้องพื้นรวมถึงโฟนิเจอร์ต่างๆด้วย "รสนิยมประหลาดชะมัด!"ฉันบ่นเล็กน้อยพร้อมกับกวาดสายตาไปรอบห้องมันดูหรูหราข้าวของเครื่องใช้ก็มีแต่ของมีระดับแพงๆแต่ฉันรู้สึกสว่าจะไตล์การแต่งห้องมันดูทันสมัยอะเหมือนพวกวัยรุ่นเลยไรงี้ "สำรวจเสร็จยัง?"ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆก็ได้ยินเสียงใครไม่รู้จากทางด้านหลังฉันรีบหันไปและพระเจ้า!!ใครล่ะนี่ทำไมถึงได้หล่อจังตากลมผมดำเสื้อดำกางเกงดำเอาง่ายๆคือดำยันรองเท้าถ้าให้ฉันทายฉันว่ากางเกงในเขาก็ต้องสีดำอะ "มองไร?"ฉันได้สติกลับมาหลังจากที่โดนสะกิดที่แก้มเบาๆ "นี่!นายเป็นใคร!ใครให้ใช้ให้มาจิ้มแก้มฉัน!!"ฉันโวยวายขึ้นทันทีจู่ๆก็มาจิ้มแก้มฉันนายนั่นไม่สนใจคำพูดฉันเขาเดินผ่านหน้าฉันไปฟิ้ววและไปนั่งลงยังโต๊ะทำงาน....ดะ...เดี๋ยวนะ!โต๊ะทำงานอย่าบอกนะว่า.. "นายเป็นลูกชายเจ้าของผับใช่ไหม!?" "เหอะ...ควาย" "นี่นาย!!"ฉันชี้นายหน้านายนั้นอย่าโมโหมาด่าฉันว่าควายได้ไงกัน!!ก็เห็นอยู่ว่าฉันเป็นคนแถมสวย!และน่ารักมากด้วย!ชิลล์! "ฉัน-เป็น-เจ้า-ของ-หนี้-ของ-เธอ"นายนั้นพูดเน้นๆทีละคำและนั่นทำให้ฉันอึ้งไปทันทีเจ้าของหนี้ฉันงั้นหรองั้นแสดงว่าไม่ใช่ตาแก่พุงย้อยแล้วใช่ไหมโฮ้ดีใจอะอย่าน้อยฉันก็เสียตัวให้กับผู้ชายวัยรุ่นแถมยังหล่อลากอย่างเขาอีกเออไม่ต้องคิดมากยัยแซนดี้ถึงแกจะเป็นแค่ลูกหนี้แต่อีกหน่อยใครจะไปรู้ว่าฉันอาจจะได้เป็นภริยายเขาก็ได้^^ "นายจะให้ฉันทำอะไร" "เรียกฉันว่าป๋าเกียร์" "???"ฉันยืนมึนงงกับคำพูดของเขาเกียร์นี่น่าจะเป็นชื่อเขาน่ะอ๋อ...รึว่าเขาเลี้ยงหญิงไว้เยอะและให้ผู้หญิงพวกนั้นเรียกว่าป๋าเกียร์แทนคำว่าเสี่ยสินะ "ป๋าเกียร์"เขาบอกย้ำอีกครั้ง "ค่ะป๋าเกียร์"ฉันยอมเรียกยังไงก็ขัดขืนไม่ได้นิหน่ายอมๆไปเถอะ "หึดี"เขายกยิ้มขึ้นมาแต่ว่าไอ้รอยยิ้มมุมปากเขานี่ทำไมมันสร้างแผ่นดินไหวในใจฉันได้ขนาดนี้นะยัยแซนดี้สติค่ะลูก!! #สติค่ะลูก!!5555 #มาแล้วตอนที่1 ฝากเม้นเป็นกำลังให้ด้วยนะไรท์รออ่านคอมเม้นของทุกคนอยู่เน้อยิ่มเม้นมากยิ่มมาถี่เด้อหลา ​