[16] อย่าหนีกัน

1361 คำ

แซนดี้เดินไปตามท้องถนนแสงแดดยามเช้าที่สดใสแต่ใจของเธอนั้นกลับหมนหมองไปหมดไม่รู้จะหนีไปทางไหนไม่มีจุดหมายปลายทางแน่นอนรู้เพียงแต่ว่าเธอไม่อาจอยู่ร่วมกับคนที่เธอรักได้อีกแล้ว "แซนดี้!"เสียงตะโกนร้องโวยวายของเกียร์ดังก้องไปทั่วห้องเท้าหนาวิ่งหาคนรักทั่วห้องแต่พบเพียงความว่างเปล่าเธอหายไปแล้ว "ทำไมต้องหนีด้วยวะ!"เขาสถบออกมาเสียงดังไม่ใช่ไม่รู้สาเหตุที่เธอหายไปเขารู้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อคนมันจะไปยังไงมันก็ต้องไปอยู่ดี ส่วนเขาก็มีหน้าที่ตามเธอนั่นเองใครจะบ้าปล่อยเมียตัวเองให้อยู่ในที่อันตรายกัน แซนดี้ Talk ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่ร้านขายของชำที่หนึ่งที่อยู่ริมถนนก่อนจะเดินไปซื้อน้ำเปล่ามาหนึ่งขวด "ป้าคะ"ฉันเรียกป้าไว้เพื่อจะถามอะไรบางอย่าง "ว่าไงจ๊ะหนู" "แถวนี้พอจะมีที่พักราคาถูกๆไหมคะ"ฉันถามป้าออกไปไม่รู้จะหนีไปอยู่ไหนแล้วตอนนี้แถมตอนนี้ขาฉันมันก็ล้าไปหมดอยากจะพักร่างกายเต็มทน "อ๋อมีอยู่น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม