ในวันที่แสนสดใสกับฤกษ์มงคลที่หามาโดยคุณทวดไลลา บรรดาญาติผู้ใหญ่อันเป็นที่รักต่างปลื้มปริ่มดีใจที่นาฬิกาแสนสวยคนนี้จะได้เข้าพิธีวิวาห์มีสามีเป็นตัวเป็นตน ญาติผู้ใหญ่ปลื้มใจต่างจากพี่น้องรุ่นราวคราวเดียวกันที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับแทบทุกคน ส่วนฉันนาฬิกาแสนสวยก็จะหน้าระรื่นอยู่บ้างเพราะได้เอาคืนเด็กคนโปรดที่มาหลอกให้ฉันโปรดปราน
“เจ้ฬิจะได้เป็นเจ้าสาวที่เจ้าบ่าวหายตัวไปหรือเปล่าเนี่ย” บุคคลที่หน้าระรื่นไม่ต่างจากฉันคงมีแค่ไข่เจียวที่เจ้าคิดเจ้าแค้น นางอยากเห็นน้ำหน้าผู้ชายคนนั้นเต็มที คงอยากจะรู้ว่าจะทำหน้ายังไงมั้งนะ
“อย่างท่านปฐพีน่ะเหรอจะไม่มีวิธีควบคุมลูกชาย ในเมื่อลูกชายเผยจุดอ่อนมาขนาดนั้นมีเหรอจะไม่ใช้ประโยชน์” หมูสับแสยะยิ้มเหี้ยม รายนี้ก็อารมณ์ไม่คงที่ ขึ้น ๆ ลง ๆ เป็นว่าเล่น บางทีก็ดีบางทีก็…อย่าไปพูดถึงดีกว่า
“ถ้าอย่างนั้นทำไมเราไม่เอามาใช้ประโยชน์บ้างล่ะ จะมาโง่เง่าจัดงานแต่งเอิกเก
