สามอาทิตย์ต่อมา
เสียงชกต่อยดังปัก ปัก ปึก ปึก ไหนจะเสียงเตะดังตุบ ตับสนั่นลั่นสนาม สถานที่แห่งนี้คือสนามมวยเถื่อน มีไว้เพื่อการพนันและจบปัญหาทุกอย่างสำหรับคนที่ไม่พอใจกันนัดมาเคลียร์ที่นี่ให้จบ ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่มีแต่เลือดกระเด็นเต็มไปหมด ส่วนใหญ่มีแต่ผู้ชายที่ก้าวเท้าเข้ามาเหยียบ ออกไปแบบมีลมหายใจแผ่วเบาบ้าง พิการบ้าง ก็แล้วแต่จะเลือกกันเองว่าต้องการแบบไหน ชื่อก็บอกอยู่ว่าเถื่อน บางคนถึงขั้นยอมเอาชีวิตทิ้งไว้ที่แห่งนี้เพราะไม่อยากเสียศักดิ์ศรี ศักดิ์ศรีที่ค้ำคอก็เลยตายไปพร้อมกับศักดิ์ศรี มีหลายเคสตายคาที่หรือไม่ก็ตายที่โรงพยาบาล ร้อยละยี่สิบตาย ร้อยละสิบพิการ ที่เหลือก็ยอมแพ้ ยอมทำตามข้อแลกเปลี่ยนของฝ่ายชนะ
“คุณปรานต์ครับ” เสียงของพลเดชบอดี้การ์ดของท่านปฐพี เขาเดินมายืนข้าง ๆ ผม พูดด้วยท่าทีเคร่งขรึม ทว่าสำหรับผมมันไม่ได้ดูน่ากลัว
“อืม”
“ท่านปฐพีสั่งมาว่าให้คุณปรานต์เข้าไปพบที่บ
