ฮั่นหลิวตี้เตรียมคำตอบไว้แล้วจึงไม่อึกอักตอนตอบ “ข้านำชานี้ติดตัวมาด้วยเจ้าค่ะ สามีของข้าออกรบพร้อมฮ่องเต้ ตอนนั้นโชคดีได้รับของรางวัลพระราชทานมาให้ เวลานี้จึงตกมาถึงข้า ข้าเห็นว่าเป็นของดี คุณหนูมีพระคุณต่อข้าและแม่สามีมาก จึงนำของดีนี้มาชงให้ดื่มเป็นการตอบแทนเจ้าค่ะ”
พอฟังเหตุผลแล้ว คิ้วงามที่ย่นยู่อย่างไม่เข้าใจก็คลายลง “เป็นเช่นนี้นี่เอง ทำไมเจ้าไม่ให้แม่สามีของเจ้าดื่มล่ะ ชาล้ำค่าแบบนี้เป็นถึงของที่ฮ่องเต้พระราชประทานมาให้ เจ้าควรให้แม่สามีดื่มมากกว่าข้า”
ขณะนั้นเว่ยกงกงในคราบของฮูหยินม่ายเดินมาถึงพอดี “อ้อ ท่านป้ามาพอดี เชิญมาตรงนี้สักครู่ น้ำชานี้ข้าได้จากลูกสะใภ้ของท่าน ท่านป้าแบ่งไปดื่มเถอะ เป็นชาดีของลูกชายท่านที่เก็บไว้ ข้าคิดว่าเขาคงดีใจมากกว่าที่มารดาได้ดื่มชาดี”
เว่ยกงกงรับถ้วยชาที่ถูกยื่นมาตรงหน้าอย่างไม่ทันรู้ต้นสายปลายเหตุด้วยท่าทางงกๆ เงิ่นๆ ทว่าเหลือบมองไปเห็นสายตาของ
