***‘ข้าอยากจะได้ลูกมังกร ข้าก็ต้องเข้าหามังกร’***
ดวงตาเจ้าเล่ห์ของเซียวอู่เว่ยมองเห็นแผ่นหลังกำยำขาวผ่องของบุรุษนอนแผ่ศีรษะลงบนขอบไม้ไผ่ เพียงเท่านั้น รอยยิ้มร้ายของสนมคนงามก็ปรากฏ นางค่อยๆ เดินลัดเลาะไปทางด้านข้างขอบสระ แล้วยอบกายลง
“ฝ่าบาทเพคะ”
ทว่านางต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ในแอ่งน้ำลืมตาขึ้นมาจ้องมองนาง
“สนมอู่” แล้วร่างของเซียวอู่เว่ยก็ถูกกระชากให้ล้มลงไปในแอ่งน้ำ
“ว้าย!”
ด้วยความที่ต้องป้องกันตัวเองอยู่เสมอ โอรสสวรรค์จึงเป็นคนว่องไว เข้าข่ายประเภทฆ่าคนก่อนค่อยถามหาความผิดทีหลัง ดังเช่นเซียวอู่เว่ยที่ลอบมาเงียบๆ เช่นนี้ โอรสสวรรค์จึงกระชากนางลงน้ำอย่างแรงแบบไม่ทันตั้งตัว
“แค็กๆ หม่อมฉันเองเพคะ” เซียวอู่เว่ยรีบทะลึ่งตัวขึ้นมาไออย่างทุลักทุเล เมื่อครู่นางสำลักน้ำไปเต็มปอด โอรสสวรรค์ช่างมือหนักยิ่งนัก
ส่วนฮั่นหลิวตี้หลุดขำพรืดให้สนมคนงามในเวลานี้
“เจ้าเองหรืออู่เว่ย”
