ฮั่นหลิวตี้รีบย่อตัวหลบแล้วเงี่ยหูฟัง
“คุณหนูจางรอนานหรือไม่” เสียงทุ้มสำเนียงฮั่นแปร่งๆ ดังขึ้น
“ไม่นานเจ้าค่ะ ข้ามาถึงก่อนเวลา เพราะต้องการมาส่งผ้าไหมด้วย” เป็นเสียงจางหยูเฟยที่พูดขึ้น
เถ้าแก่ฮงเห็นว่าคู่สนทนามาครบแล้วจึงเปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น เพราะเห็นแต่หนทางได้เงินทองเพิ่มมากขึ้น เขาจะไม่ดีใจได้อย่างไร
“ท่านทูตบอกกับข้าน้อยว่าต้องการให้คุณหนูส่งผ้าไหมเพิ่มมากขึ้น ท่านทูตต้องการส่งไปค้าขายที่โรมันบ้าง ที่นั่นกำลังนิยม ผู้คนต่างยินดีแลกทองกับผ้าไหม”
จางหยูเฟยอมยิ้ม นางจำได้ว่ายอนฮวาพูดว่าในอนาคตผ้าไหมจะทำกำไรให้แก่ฮั่น มีการค้าขายไปไกลยังต่างแดน เรียกว่าเส้นทางสายไหม แล้วผ้าไหมจะมีผู้ที่ยอมนำทองมาแลก
“เถ้าแก่ฮงพูดได้ถูกต้อง ข้าต้องการผ้าไหมไปขายที่จักรวรรดิโรมันบ้าง สตรีโรมันนิยมชมชอบการแต่งตัวด้วยผ้านุ่มลื่น ผ้าไหมของฮั่นสีสวยเงางาม เนื้อดี ต้องเป็นที่ต้องการของสตรีช
