ห้องทรงงาน
“มิคิดเลยว่านางจะลงมือหนักถึงขนาดนี้” เสียงบ่นไม่ดังมากนักขณะกำลังไล่ตรวจสอบรายงานเฉกเช่นทุกวัน
“หาใช่ความผิดของพระองค์ไม่ อย่างไรเสียพระองค์ก็พยายามป้องกันในส่วนที่สามารถทำได้แล้ว” คนในตำหนักฮองเฮาล้วนมาจากแคว้นหมิง องครักษ์ที่แฝงตัวอยู่ก็เช่นกัน ดังนั้นการจับตาดูจึงอยู่ในขอบเขตอันจำกัด
“ชิวซา…ข้าเป็นบุรุษที่ไม่ได้เรื่องเลยใช่รึไม่” ตงหยางฮ่องเต้เอ่ยถามผู้ที่เป็นทั้งสหายและองครักษ์ของตนด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง แต่เฉิงชิวซากลับรู้ดีว่าภายในพระทัยนั้นต้องกักเก็บหลายสิ่งหลายอย่างเอาไว้
“มนุษย์ผู้หนึ่งจะสามารถบันดาลทุกสิ่งให้ได้อย่างที่ใจต้องการคงเป็นไปได้ยาก เราไม่สามารถทำในสิ่งที่ทุกคนมองว่าถูกต้องได้หรอกพ่ะย่ะค่ะ หากแต่ถ้าเราตัดสินใจแล้วว่ามันคือสิ่งที่ถูกต้องสำหรับเรา เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว” จะมีใครบ้างที่ทำได้ถูกต้องในสายตาคนอื่นเสมอ การกระทำของเรามักถูกตัดสินว่าถูกหรือผิดจ
